در دنیایی که «هر لحظه بازخورد فرکانسهایمان را وارد زندگیما میکند»، هر روزمان میتواند نوروز باشد اگر:
“احساس خوب داشتن، شادی و آرامش” را اولویت مهم زندگی قرار دهیم و به جز این، هیچ چیز را جدی نگیریم.
کافی است هر ناخواسته ای را در اطرافت نادیده بگیری
کافی است بجای مرور مشکلات در ذهنت و نگران بودن درباره آنها، به هر شکلی که میتوانی، زیباییهای اطرافت را تحسین کنی. خواه تحسین یک فرد باشد یا یک موضوع.
کافی است، از توضیح دادن درباره مشکلات، ترسها، نگرانیها یا افرادی که موجب ناراحتیات شدهاند، دست بکشی
کافی است باور کنی که هراتفاقی، به نفعت است.
کافی استبه یاد بیاوری که، خداوند بزرگترین حامیات است و با مرور این موضوع، ذهنت را ساکت کنی.
هیچ چیز سمّی تر از این نیست که بگویی:
وقتی میگویی:
«اگراین اتفاق رخ دهد، اگر این فرد از زندگیام بیرون رود، اگر این آدم وارد رابطهام شود، اگر به این خواسته برسم، اگر این تغییرات در وضعیت مالیام رخ دهد و … ، آنوقت احساس خوبی خواهم داشت، لذت خواهم برد و شاد خواهم بود…»، با سرعت تمام، در حال دورشدن از برکتهای زندگی هستی.
پس همین حالا تمامی این اگرها را متوقف کن.
زیرا، وابسته دانستن «شادیات» به «تغییر وضعیتی که هیچ کنترلی بر آن نداری» و به تأخیر انداختن تجربه شادی، مثل خوردن یک سمّ کشنده است.
«شادی»، طبیعیترین حالت وجود توست. یعنی تنها حالتی که ثروت، نعمت و هر آنچه اتفاق خوب مینامی، دسترسی داری.
تنها راه تجربه طبیعت خودت، کنترل ذهن به وسیله کنترل کانون توجه و تمرکز بر نکات مثبت است.
وقتی کنترل ذهن را مهمترین کار زندگیات بدانی،وقتی احساس خوب داشتن و ایجاد هماهنگی میان ذهن و روح را، مقدم بر انجام هر اقدام عملی دیگری بدانی، معجزه رخ می دهد و تمام آنچه به دنبالش بودی، تمام آن اتفاقات، موقعیتها، آدمها و فرصتها که میخواستی، راهشان را به سوی زندگیات پیدا میکنند.
ایجاد هماهنگی میان ذهنت و روح، موجب وصل شدن تو به ایدهها و راهکارهایی میشود که مؤثر تر و کارامدتر از راهکارهای هزاران نفری هستند که، این هماهنگی را ایجاد نکردهاند.
یادت باشد که این یک قانون است: احساس خوب = اتفاقات خوب.
منتظر خبرهای خوبتان هستم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD217MB18 دقیقه
- فایل صوتی هدفی انگیزه ساز برای امسال انتخاب کن16MB18 دقیقه
سلام مرضیه خانم ، امیدوارم که از اون موقع تا امروز همچنان حالتون عالی بوده باشه ، و روزهای آینده هم پر از اتفاقات خوب و حال خوب باشه واستون.
بعد از ۴ سال حدودا من کامنت شما رو امروز میخونم ، ولی هنوز انرژی داره ، هنوز پر از حس خوبه ، هنوز بوی خدا میده ،،، و یه نیرویی از اعماق وجودم منو واداشت که از همینجا ، همین لحظه شروع کن ، تغییر کن ،،، اون عینکتو بردار …
پیش چشمت داشتی شیشه کبود
لاجرم عالم ، کبودت می نمود …
عینک بد بینی و نگرانی و ترس رو بردار و عینک آرامش ، عشق و اعتماد به الله رو بذار ،، ببین که دنیا چقدر رویایی میشه واست…
این متن شما واقعا یکی از بهترین کامنتهایی بود ک خوندم ، هم متن شما و هم مفهومش عالی عالی بود ، آفرین آفریننن…
واقعا همینه ، میدونم سخته ، اما باااید ذهنمو کنترل کنم ، هر جور شده ، بخاطر همینه که ((قلیلا من عبادی الشکور)) آدمای کمی شکرگزارن … آدمای کمی شادن ، ادمای کمی آرومن…
و پاداش رو اتفاقا همون ادمای کم میگیرن ، معنای زندگی رو همونا درک میکنن، همونایی که میگن بی خیالن ، آرومن ، الکی خوشن، و هیچ چیزو جدی و ماندگار نمی بینن.
بقول شاعر
دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
پس به خودم میگم که هیچی موندگار نیست، چه خوب و چه بد. تنها کار من لذت بردن از تک تک لحظه هاست. همه چی تغییر میکنه ، اون مشکل بزرگی که من سال قبل تمام فکرمو درگیر کرده بود الان دیگه ذره ای مهم نیست. شاید این یکی همینطور باشه؟ چند ماه دیگه اصلا ذره ای مهم نباشه؟؟؟ پس چرا الان درگیرش باشم؟؟ بهش پر و بال بدم؟ بترسم؟ نگران باشم؟ و ثانیه های با ارزش عمرمو برای این مسئله هدر بدم؟؟؟
مرد آخر بین ، مبارک بنده ایست!!!
خدایا برای همه چیز شکرت🍃