هدفی انگیزه ساز برای امسال انتخاب کن - صفحه 38

🌱چهلمین برگ از سفرنامه من

به نام خداوند هدایت‌گرِ مهربان؛ سلام به تمام اعضای خانواده هم‌فرکانسی من در این بهشت.

من خیلی از این فایل درس گرفتم و دقیقاا زمان مناسبش در مدار گوش دادن و کامنت نوشتن براش قرار گرفتم. و دوست دارم کانون توجهم رو بیشتر به این سمت متمرکز کنم… اینکه هیییچ چیزی رو جدی نگیر! اصلا اصلا ارزش وقت و انرژیی که تلف میکنی برای بزرگ کردن هر موضوعی در زندگیت رو نداره. اگر چیزی داشت جدی میشد همونجا توی قلبت لبخند بزن و به یاد بیار که این دنیا فقط محل گذره و ما به اینجا اومدیم که خودمون رو بواسطه‌ی علایقی که در ما ایجاد میشه تجربه کنیم. فقط کافیه باورهات رو هم‌جهت با خواسته‌هات کنی تا بقیش رو جهان برات انجامه بده.. محدودیت ها فقط در ذهن ما هستند و هیچکس دیگه‌ای ابدا نمیتونه بگه که تو باتوجه به خانواده‌ یا کشوری که درش بدنیا اومدی یا قوانین و… (هرنوع محدودیتی که یه ذهن منطقی محدود میتونه اعمال کنه) بهت تحمیل کنه که تو کی میتونی باشی و چه خواسته‌ای میتونی داشته باشی. فقط همه چیز رو ساده بگیر تا ساده پیش بره! انقدر جدی نکن حرف یا شرایطی رو، بجاش لذت ببر. بخند، شاد باش، آروم و خونسرد باش تا ایمانت رو در عمل نشون بدی. روی خودت و باورهات کار کن و محکم تر جلو برو، برای اهدافت قدم بردار و به خدایی که فرکانس های تو رو دریافت میکنه و هدایتت میکنه به تمام آنچه که تو رو به خواسته‌هات میرسونه، اعتماد کن و دستش رو باز بزار.

من همیشه عاشق این صفت خونسردی، آرام بودن، شادی و رسیدن به خواسته‌ها به بدیهی‌ترین شکل ممکن بودم و هستم و خواهم بود.. یادم میاد خودم در دوران ابتدایی و راهنمایی نمونه‌ی بارز این صفات بودم، اینکه اولویت اول و همیشگی من لذت بردن و شادی و خوشحالی بود و همیشه به تمام اهدافی که توی مدرسه میخواستم بهشون برسم به ساااده ترین شکل ممکن و به معنی کلمه‌ی خود به خود می‌رسیدم! فقط بخاطر اینکه اصلاا هیچ چیزی رو جدی نمی‌گرفتم😊😅 بیشتر اوقات منتظر فرصتی بودم برای لذت بیشتر، قدم های عملی رو هم بر می‌داشتم ولی تمرکز همواره روی خواسته‌هام و شادی بود شاید به همین دلیل بود که دوستانم در اولین فرصتی که بدست میاوردن می‌گفتن چطور ماهایی که بیشتر از خوشی و تفریحات‌مون میزنیم برای درس، نتیجه هامون خوشایند نیست ولی تو همیشه هم نتیجه‌های دلخواهت رو میگیری و هم به تماام تفریحاتت میرسی و خوشی؟ من هیچوقت جوابی نداشتم اما حالا میدونم که من همه چیز رو ساده می‌گرفتم و اونطور که خودم می‌خواستم دنیا رو می‌دیدم و ازش نتیجه می‌گرفتم.. من با اعتماد و اتصال کامل به اون آگاهی درونی، به خدای درونم و کودک درونم زندگی می‌کردم و همهه چیز برام لذت‌بخش و ساده پیش می‌رفت،،

و الان دوباره می‌خوام به خودم اجازه و فرصت دوباره‌ای بدم که فاصله‌ی بین ذهن و روحم رو کم کنم و اتصال محکم قبلی رو برقرار کنم. آره بهترین هدف امسالم همینه؛ دوباره شاد شدن، دوباره آرام و خونسرد بودن، دوباره ساده گرفتن همه چیز و لذت بردن، دوباره اعتماد کردن به خودم و احساساتم، دوباره کودک شدن و جدی نگرفتن هیچ چیز… استاد نازنینم من در طول این مدت فهمیدم هرچقدر ازتون تشکر کنم باز هم حق مطلب ادا نمیشه، اما شاید با جدی‌تر کارکردن روی خودم و باورهام، زمان گذاشتن برای تغییر بنیادی و ساخت شخصیت جدید، باوجود ترس‌ها یا افرادی که از نشدن‌ها، محدودیت‌ها و غیرممکن‌ها حرف میزنن بازهم ایمان داشتن به خداوند و پروراندن و دنبال کردن رویاهام، نتایجی که می‌گیرم و اقدام عملی که از آموزه‌هاتون در زندگیم پیاده میکنم، بتونم زحمات شما رو جبران کنم!! چه بسا موقعیت‌ها و روزهایی که به خودم می‌گفتم و میگم فکر کن استاد الان کنارته و میخواد ببینه چه تصمیمی با درنظر گرفتن قوانینی که تا الان یاد گرفتی، می‌گیری و می‌تونی ایمانت رو در عمل پیاده کنی؟ همون موقع شجاع شدم و میشم برای انجام کاری که فکر میکنم درسته :) امیدوارم که بتونم شاگرد خوبی باشم و یه روز از نزدیک ازتون تشکر کنم، بازهم سپاسگزار شما و خانم شایسته عزیز هستم.💕🦋