درک قوانین جهان در قرآن کریم | قسمت 2

امّا شما آنها را مسخره می‌کردید تا آنجا که یاد مرا از خاطرتان بردند و به آنها می‌خندیدید.

إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ (111)

من امروز آنان را به‌خاطرِ صبری که کردند پاداش دادم و آنان رستگاران‌اند.

«إِنَّهُ کانَ فَریقٌ مِنْ عِبادی یَقُولُونَ» گروهی از بندگان من می‌گفتند «رَبَّنا آمَنَّا» پروردگارا، ایمان آوردیم «فَاغْفِرْ لَنا» ما را ببخش و بیامرز «وَ ارْحَمْنا» و به ما رحم کن «وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمینَ» تو بهترین رحم‌کنندگانی. (109)

«فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا» ولی شما آنها را به باد استهزا می‌گرفتید «حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْری» تا جایی که یاد مرا از خاطرتان بردند «وَ کُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُونَ» و بر آنان می‌خندیدید. (110)

«إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ» من امروز آنان را پاداش دادم «بِما صَبَرُوا» به‌خاطرِ صبر و استقامتی که کردند. «أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ» آنان رستگاران‌اند. (111)

از نمادی مردم و نامی شدم

از جمادی مردم و نامی شدم

وز نما مردم به حیوان برزدم

مردم از حیوانی و آدم شدم

پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم

حملهٔ دیگر بمیرم از بشر

تا بر آرم از ملایک پر و سر

وز ملک هم بایدم جستن ز جو

کل شیء هالک الا وجهه

بار دیگر از ملک قربان شوم

آنچ اندر وهم ناید آن شوم

پس عدم گردم عدم چون ارغنون

گویدم که انا الیه راجعون

مرگ دان آنک اتفاق امتست

کاب حیوانی نهان در ظلمتست

همچو نیلوفر برو زین طرف جو

همچو مستسقی حریص و مرگ‌جو

امروز هاتفی در گوشم ندا داد برای پاسخ سوالت قرآن را باز کن

گفتم چشم… انگار اذان می گویند وضو …وای ….!!!!

سوال من این بود؟

خدایا چه کاری کرده ام که اکنون به رغم مدعیانی که منع عشق کنند…

مستحق دریافت چنین نعمت‌ها پاداشها آرامشها حال خوب آن هم در مدار آسمانی، نه یک قدم بلکه چندین مدار بالاتر شدم؟!

و جواب آمد از کتاب نور :

به علت ایمان و باور قلبی و پایداری و صبر همان طی طریق تکامل لایق رستگاری شدند، شامل بخشش غفران و رحمت و رحیم بودن خداوند قرار گرفتیم و هر دو تولدی دیگر یافتم و چه زیباست پرواز روح

قدم بعدی برو در سایت و آخرین کامنت شهریار ما کامنت بگذار…باز هم چشم

سلام و درود خداوند بر تمام دل‌های عاشق و شهریار دلها سرکار خانم سعیده شهریاری

نامه ای از طرف خداوند بر بنده خوب ما شهریار دلهای کروبیان و افلاکیان و خاکیان:

پروژه ساختن و شفاف شدن و اجازه دادن به نور که از ما عبور کند و پدیده وصل شدن انتظارات مثبت و روزهای خوشی که در پیش است و سبک شدن و کیسه های شن را رها کردن ،بالن قلبت در اوج آسمان بر فراز ابرها رفتن و دست زیر چانه گذاشتن و خود را تماشا کردن…

آنجا که از تضاد وضوح ساختی انگار که وضو ساختی…

به به چه فراقی ،چه فراقی که آغاز وصل و حضور و معنای زندگی است

چقدر صورتت زیباتر شده چقدر معنا پیدا کرده چه عاقل‌تر به نظر می رسی !چقدر آرامتر شدی از نگاهت بوی عطر ایمان می آید…

و چه پاییز عاشقانه و دلبرانه ای با خدا داری فقط خدا داند و دلت…

طوفان می آید ،طوفان تمام می شود

ولی من و تو دیگر آدم قبلی نیستیم

چرا که با نشان دادن ایمانت درها باز شد و معجزات را به چشم خویش تماشا کردی و باران عشق از نرگس چشمانت شروع به باریدن گرفت درست مثل الان

و چه خوب است که بگذاریم این اشکها بیاید جاده دلمان را صاف کند گاه زیر و رو کند و مستعد برای کاشتن بذرهای اصلاح شده جدید…و صدای کلاغ و بابل در این صبح زیبا و سیاوش قمیشی که دارد می گوید :

میان منو آرزوهای دور به جز مرگ هیچی دیوار نیست

دیگر از چه هم زمانهایی بگویمت…

از مرداب به گل نیلوفر آبی رسیدی و زیبایی تو را چون مغناطیسی جذب خویش کرد

و همان دم از پیله رها شدی و پروانه سبز زیبایی شدی که روی گل نیلوفر آبی کنتراست زیبایی داشتی…

و اینگونه بود که مانند من به آزادی رسیدی و کوله بارت را خالی و سبک کردی و به راحتی به سمت قله سعادت در حرکتی آن هم سوت زنان گاه نعره مستانه زنان…

آب زنید راه را

مژده دهید باغ را

هین که نگار می رسد

چون که ستاره می رود…

ابرها به زمین می آیند و بغلت می کنند…

تو روی خودت کار می کنی لذت می بری خوشی احساس خوب داری ،خوشحالی و به طور طبیعی و بدیهی به آسانی و زیبایی عزت منشانه دریافت می کنی چی؟

برکت رحمت نعمت ثروت عشق و بالندگی و رشد و جوانه زدن و میوه دادن در تو آغاز می شود بدان که اکنون درست هم مدار من هستی چون خدا خودش خواست من اینها را برات بنویسم و به قول خودت تلگراف بزنم حالا به خوبی می دانم چرا جواب تلگراف قبلی را ندادی؟!!!

و باز آمدی و تجدید میثاق کردی با اصلت با همان روح الهی ات که همه جا دستت را گرفت و تا به تا پله به پله برد و تو را پیوندی دوباره داد با توحید…

اجاقی بودی خاموش و سرد چون کرمی در پیله فرو رفته در انتظار نور سویی در تاریکی نشسته چون آتشفشانی خاموش منتظر جرقه از ملأ و پری گازها مواد مذاب غوغایی در درون در تفکری عمیق، یارب این چه امتحان و چه کفر و فشار است این چوپان چه می گوید ؟!!!

این چه کفر است و فشار ؟!

دیگر کم آورده سنگینی این پر بودن و فراوانی از نخوت امان از کف بریده بودی،و گفتگوهای درونی آخر پس کی می خواهد همه چیز تمام شود؟! این انتظار لعنتی کی به پایان می آید و ندایی که می گفت ولله وعده خداوند حق است… پس کو آن صبح صادق ؟!

والله ان قطع طهو یمینی انی اهامی ابدا ان دینی

تو برای وصل کردن آمدی نی برای فصل کردن و جدایی آمدی..‌.!؟!

و آمد آمد و درست و به موقع آمد در جای درست و مکان درست یا حق که تو از کمال بی حدی از عیب مبرایی!!!

چنان چون کبریت احمر چراغ خاموشت را با جرقه ای در یک چشم بر هم زدن آنجا که از سر راهش کنار رفتی و در مقام تسلیم محض قرار گرفتی و آماده دریافت شدی که فریاد از مرد و زن برآمد و چون موسی مردی و موسایی دیگر از این خوشبخت و شهریار دلها در آمد که نه یک دل بلکه صد دل و هزاران دل را به یغما می برد…

چنان آتش فشان وجودت فوران کرد و درونت را از مواد مذاب و آجرهای پوسیده ای که سالها اجازه خروج روحت را نمی داد و بر سینه ات سنگینی می کرد و روحت اینگونه عیسایی شد دمت با دم قرآن مونس شد یارت پشتیبانت هدایت گر و راهنمایت شد و چه عاشقی به به چه دلدادگی چه محبوب و معشوقی چه رفیقی بهتر از او و اینجا بود که سعیده شهریاری به قول حسین بنده خوب خدا انتخاب شد به قول استاد گرانقدر غربال شد و حالا خدا خودش حلقه نامزدی را برایت فرستاد و تو انتخاب شدی که عروس آسمانی باشی و دوش با دوش خدا و دست در دست او قدم بزنی و چه هم صحبتی و هم نشینی از این بهتر ؟!

حالا من و این سایت الهی شدند پیغام سروش که تلگراف عاشقانه ات به معشوق رسید و این هم جواب نامه های عاشقانه ای که در خلوت عاشقانه ات می نگاشتی …

این کلمه را به وضوح بارها و بارها همان ندا به من گفت:

دوست داشتن هر چیز شفاف کردن آن است.

غزه اول مشو آخر نگر

و چه سیقلی بر الماس وجودت خورد و بالاتر از طلا و جواهر شد چی؟

ارزش وجودیت

این کامنت ادامه دارد…

سرکار خانم

خانم ابتهاج عزیز

با سلام و درود خداوند بر شما

از آنجا که هیچ متنی از شما پیدا نکردم و چون زنده یاد هوشنگ ابتهاج از سایه هم سایه تر بودید لطفاً یک پیام به من ارسال نمایید متشکرم.

خاطره ابتهاج از این ماجرا: در زندان بودم و با یک هم وطن هم بند، ترانۀ “ایران ای سرای امید” از بلند گوی زندان پخش شد، تا که شنیدم زدم زیر گریه! هم بندم گفت :چرا گریه می کنی؟ گفتم : شاعر این ترانه منم!!! گفت: پس تو که این ترانه را سرودی چرا در زندانی؟

عشق شادی است ، عشق آزادی است

عشق آغاز آدمیزادی است

عشق آتش به سینه داشتن است

دم همت بر او گماشتن است

عشق شوری زخود فزاینده است

زایش کهکشان زاینده است

تپش نبض باغ در دانه است

در شب پیله، رقص پروانه است …

زندگی چیست ؟ عشق ورزیدن

زندگی را به عشق بخشیدن

زنده است آن که عشق می ورزد

دل و جانش به عشق می ارزد..

هوشنگ ابتهاج

شما اهل قلم هم هستید؟

خوشحال میشوم و مشتاقانه مایلم پاسخ شما را دریافت کنم متشکرم.موفق باشید.

سر شب به من گفته شد به شما پیام بدهم ولی توجه نکردم

آخر این را کجای دلم بگذارم

ایشان بیش از یک سال در سایت هستند و هیچ پیام یا رد پایی از ایشان نیست تا صبح با الهام و قلب شهودی جنگیدم بلاخره او پیروز شد.

همان طور که می‌دانید

ابتهاج بر وزن انفعال به معنای

خوشحالی قلبی سرور و سرود آسمانی

از بهجت و هج و آهنگ و همان پیغام سروش است.

شما تنها کسی هستید که به آخرین پیام من واکنش نشان دادید وقتی اسم شما را دیدم ناخودآگاه استاد گرانقدر سایه را به یاد آوردم و باز نشانه ای بود بر ارسال پیام

امیدوارم این پیام را دریافت کرده محبت کنید و افتخار دهید برای اولین بار یک پیام در سایت الهی عباسمنش و به دوست هم فرکانسی خود بدهید باز هم سپاسگزارم.

درود فراوان به اندازه بلندای آسمان آن دور دورها جایی که انسان در افق و در معنا گم می شود آنجا که مرزی نیست برای من بودن و هر چه هست ما هست و فراوانی پری ملا و ملکوت اعلی پر از شکوه و فر اغنا

همانطور که میدانید هنرمند چیزی یا متنی را می بیند آهنگی را می شنود و از گوشه آن مقام وزنی در ذهن می سازد و از روح و درونش چیزی می سراید یا می نوازد یا می نویسد و….

هنر در روح هر انسانی نهفته است و اگر بخواهید بیشتر دریافت کنید قطعا چیزی باید ارسال کنید

برای من چیزی لذت‌بخش تر از دریافت الهامات الهی نیست این پیام می تواند از دوستی مثل شما باشد به عنوان یک عضو کوچک از این خانواده بزرگ از شما دوست و خواهر مهربانم درخواست می کنم هر کجا احساس کردید باید چیزی اضافه کنید تا بر زیبایی متن بیافزایید ولو ناچیز ولو تکرار قسمتی از متن حتما این کار را انجام دهید و اجازه بدهید دریچه قلب و الهامات شما بیش از پیش گشوده شود همچنان که من تنها از یک نام شما متن قبلی را نوشتم یک کلمه و جمله که در ذهن شما هایلایت شد پر رنگ شد چشمک زد همان بهانه‌ای می شود برای نوشتن وقتی شروع به نوشتن می کنید الهامات هم می آیند و به شما می گویند هر چقدر این کار تکرار شود شما مقاومت کمتر و تبحر بیشتری پیدا می کنید.

ایران سرای من است

منظورم اهل قلم و نویسندگی بود.

اوقات خوش آن بود که با دوست گذشت

باقی …