درک قوانین جهان در قرآن کریم | قسمت 1

سعیده جانم

سلام

خدای مهربان بهترین چیدمان ها رو میکنه.

این از این.

حتما برات پلن جذابی چیده، الهی شکر پیشاپیش.

واقعا از صمیم قلبم تحسینت میکنم.

اینکه نزدیک زایمان باشی و در اوجِ تمرینِ توحید عملی، واقعا تحسین برانگیزه.

حتما که خداوند بهترین دست هاشو برای کمک برات میفرسته.

این برای تو که باورت به خدا محکمه، اتفاق میوفته.

هر چی رو باور کنی، همون میشه.

یا کمک میفرسته برات.

یا شرایط به گونه ای جلو میره که آرامش برقرار میشه برای همه تون.

یا هر شیوه ی دیگه ای که خدا خودش اگاهه برای تو بهترینه.

یه کاغذ یا دفتری داشتم زمان بارداری و نوشتم هر بار چی میخوام، از زایمان و سلامتی بچه بگیر، تا یه عالمه درخواست ریز و درشت دیگه که بیشترش تیک خورد.

الان خیلی دوست دارم پیداش کنم دوباره مرورشون کنم…

بذار جهت یاداوری برای خودمم که شده بگم چه کارهایی برام کرد خداوند زمان زایمان:

– برای من که نمیدونستم از دو ماما همراهی که میشناختم تو بیمارستان، کدوم رو انتخاب کنم که برام بهتر باشه. و در نهایت تسلیم شدم سپردم به خودش…

ماما همراهی برای من انتخاب شد توسط سرپرست ماماها، که بسیار مهربان بود و خوش اخلاق، با موبایلش برام اهنگ هایی گذاشت که لذت بردم و به روح خودم نزدیک بود.

برام توپِ مورد نظر رو آورد که روش بشینم و ریلکس بشم.

بعد که مسیر زایمانم از طبیعی به سزارین تغییر کرد همچنان همراهم موند تو اتاق عمل.

دیدم که حافظ رو تمیز میکرد.

اوردش بغلِ صورتم تا ببینم بچه مو.

و موبایلشو داد همکار بیهوشی تا از من و حافظ فیلم بگیره.

و همون روز برام فرستاد.

قبلش ازش خواسته بودم ولی اونجا یادم رفته بود دیگه.

من اگه میخواستم خودم برنامه ریزی کنم برای فیلمبرداری از بچه، انقدر که الان عاشق این فیلم بسیار کوتاهم، نمیشد…

دروغ نمیگم، مطمینم.

چون این فیلم رو خدا برام گرفت، چون میدونست من چقدر دوست دارم از حافظ به محض تولد فیلم یادگاری داشته باشم و اجابتم کرد توسط دستهای بی نظیرش.

سعیده جانم از الان تجسم کن:

زایمانی آسان، شیرین، خاطره انگیز.

پرستارهای بسیار مهربان که به شدت دور و ور خودت و نوای قشنگم در رفت و امدن و مراقبتون هستن.

خدا کافیه برای تو و نوا…

یه چیزی بگم الان یادم افتاد که به خودم خیلی احساس خوبی داد.

دوست نازنینم در سایت، زهرا نظام الدینی جانِ دل، نوشته بود شب اول با دخترش تنها بود تو اتاق، چون همراه نداشت اون شب و همراهش فردا میرسید بهشون …

و به دخترش گفت اشکال نداره، من و تو و خدا هستیم

یا خدا…

همین جمله منو به لرزه میندازه همین الانم…

من و حافظ و خدا…

بارها و بارها منم امتحانش کردم و جواب عالی بود.

چند وقت پیش که حافظ بستری شده بود و من باهاش تو اتاق بیمارستان تنها شدم…

چیزی که میترسیدم حتی بهش فکر کنم چه برسه به اینکه پیش بیاد…

دقیقا بعد ملاقات ساعت 4 که همه رفتن، گفتم خب همینه، کنار بیا و زندگی کن، وگرنه میخوای چیکار کنی، راه دیگه ای نیست…

و چی شد؟

با هم راه رفتیم تو اتاق، مشغول بودیم، شیر خورد، خوابید…

عالی خوابید، فقط یه بار شب برای شیر بیدار شد‌…

خب کار کی بود؟

تو شرایط روحی و احساساتی که من داشتم، هم خودمو شجاع کرد، هم ارومم کرد، هم بچه مو در ارامش خوابوند.

بله، به خدا گفتم من شیرش میدم تو بخوابونش ، و یاد این جمله افتادم الان:

وعده ی خدا حقه

سعیده جان، همراه داشتن، یکی از دست های خداست، پرستار خوب هم دست خداست، و مورد جالب بعدی:

خدا فرشته هاشو میفرسته از نوا مراقبت کنن تا تو بخوابی و استراحت کنی…

اینم میشه دست خدا.

حالا ببین چقدر دست های متفاوت دیگه ای واسه تو و نوا و ترانه و همسرت تو راهه که حتی نمیدونی و فکرشو نمیکنی…

دقیقا خدا یه کارهایی میکنه که ادم سریع متوجه میشه کار اونه.

چون کس دیگه ای خبر نداره از دل ما و فقط اون میدونه ما چی میخوایم…

تو بیمارستان زیاد دیدم پرستارهای مهربون و دلسوز که به خودم و حافظ رسیدگی میکردن با مهر.

من همه چیز رو سپرده بودم به خدا.

حتی روشِ زایمان رو.

من گاردی نداشتم به هیچی.

من دکتر زنان خودمم سپرده بودم به خدا که با بهترین فرد برای من و حافظ، زایمان کنم.

این شد که از عوض شدن پزشکم یه هفته به زایمان نه تنها ناراحت نشدم، بلکه اول لبخند زدم و خندیدم و گفتم خیره…

چون سپردم به خودت پس مطمینا باید اینطوری میشده.

الحق که پزشک جایگزین عالی بود، همونقدر که سپاس گزار پزشک خودم بودم و هستم برای تمام مراقبت هاش تا یه هفته به زایمان.

تا جایی که یادم بیاد مینویسم تا برای خودم یاداوری شه.

وگرنه تو هزار ماشاالله خودت متوکل هستی، توحید عملی داری تو وجود قشنگِ دو نفره تون با نوا جان.

درسته تجربه ی دومت هست و حرف های من شاید تکراری باشه برات، ولی لازمه این الطاف خداوندی نسبت بهمون رو دایم مرور کنیم تا یادمون نره خدایی که بلده یه سلول رو تبدیل به جنین کامل کنه، بلده خودش مراقب به دنیا اومدن و بعدش هم باشه.

ذهن منطقیِ منه که میگه حالا چیکار کنم؟

بعدا چیکار کنم؟

دختر خوب مگه تو واسه قبلش، یا الان کار خاصی میکنی که برای بعدش نگرانی؟

نوا جانِ آبانیِ قشنگم

تو در بهترین زمان، بهترین مکان، بهترین شرایط، بهترین پزشک، بهترین پرسنل، بهترین لحظه، چشم به جهان میگشایی چون خداوند سرپرست تو هست و همه جوره حافظت هست قشنگم.

حافظِ خودت و مامانت و خانواده ی قشنگت.

سعیده جانم

احسنت داری برای کنترل ذهنت.

تو هورمونهاتو هم عقب کشوندی.

من بهت افتخار میکنم که به لطف خدا کنترل ذهنت رو دستِ خودت گرفتی و با ارامش رفتی خرید.

حس و حال خوب= اتفاقات خوب.

اهان الان یادم اومد:

اون شب دختر قشنگ زهرا جان بدون گریه و در ارامش استراحت کرد، خودشم استراحت کرد.

قشنگ تو بغل خدا بودن جفتشون.

یه سری چیزها نیازهاییه که ما برای خودمون ساختیم وگرنه در اصل نیازی وجود نداره اگه من با خودم در صلح باشم…

وقتی باور کنم خدا همه چیز و هم کس میشود برای من…

با خودمم…

اینکه سمانه حس میکنه نیاز داره به مادرش و وابستگی داره بهش گاهی، از باورهای ضعیف و اشتباه خودم میاد.

وگرنه من مامانِ حافظم که خداوند منو قوی میکنه برای نگهداری از بچه ام.

اعتراف میکنم گاهی میرم تو جلد ضعف و سخت بیرون میام.

چون فکر میکنم من از پس بچه داری به تنهایی بر نمیام.

اما میدونم این درست نیست…

درست میشه سمانه، اشکالی نداره عزیزم.

تو اولین باره مامان شدی، داری یاد میگیری با خودتم بیشتر به صلح برسی…

اون دو شبی که بیمارستان تنها بودم با حافظ خیلی باورهامو شکست…

که دیدی میتونی.

دیدی چیزی نیست که انقدر بخوای بترسی…

اهان از الطاف دیگه خداوندی بگم:

هر بار رفتم سونو یا ازمایشگاه، مسیولینش خوش اخلاق بودن و کارم عالی جلو رفت، چون تو ستاره قطبی از خدا میخواستم عالی پیش بره.

حالا یه چیز باحال تر بگم:

ما هزینه بیمارستان و زایمان رو خودمون فراهم کرده بودیم از فضلِ خدا.

یعنی ذهن منظمِ من دوست داره با برنامه و شسته رفته جلو بره و در ارامش…

چی بشه خوبه؟

خب موقع بستری شدن صبح روز زایمان متوجه شدم حدود 4 میلیون شامل بیمه شده و مابقی رو پدرشوهر مهربانم پرداخت کرد، بدون اینکه من و همسرم هیچ درخواستی داشته باشیم…

شاید بقیه بگن از عدد کل 4 تومن بیمه چیزی نیست و حتی فحش هم بدن به بیمه، ولی من کاملا خوشحال بودم و سپاس گزار از این روزی غیر حساب.

من و همسرم بسیار سورپرایز شدیم، و البته سپاس گزار خداوند و دست مهربانش یعنی آقا جونِ حافظ.

انتخاب اون بیمارستان (نورِ شهریار) هم جزوِ الطاف خدا بود.

چون هم نزدیک خونه مامانمه، هم بسیار خوب و دوست داشتنیه چون خواهرمم اونجا جراحی کرده بود و من از نزدیک شاهد خدماتشون بودم، هم پزشکهای خوبی داره، هم تمیزه و …

من تمامِ آزمایشهام و برخی سونوگرافی هامو هم همونجا انجام دادم و با شوق با نی نی میرفتیم اونجا، انگار که برم پیک نیک:)

و اینکه یه روز یهو به خودم اومدم دیدم اسمش نور هست، یهو خشکم زد چون اون زمان ها عاشق الله نور السماوات والارض بودم…

و گفتم خودشه، همینه.

سعیده جانم

برات بهترین ها رو از همه لحاظ ارزو میکنم.

و به قولِ نفیسه جانم که میگفت منتظره تا عکس من و حافظ رو تو پروفایل ببینه، منم شوق دارم ان شاالله عکس تو و نوا جانم رو ببینم.

در پناه الله باشین همگی.

صدای بال زدنِ فرشته های خدا میاد که بسیج شدن برای کمک و همراهیِ تو و خانواده ی عزیزت.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت