درک قوانین جهان در قرآن کریم | قسمت 1

سلام به بزرگواری که نقش هدایت گری را به نحو عالی به انجام میرساند و سلام حضور عزیزانی که در جهت رشد و تکاملشان دست از کوشش برنمیدارند،

بگذارید موردی را برایتان شرح بدهم:

چند روزی پیش با مدیر مدرسه ای بنا به اقتضاء شغلی ملاقات کردم،در مجاورت مدرسه ایشان که مدرسه ای غیر دولتی است مدرسه غیر دولتی دیگری به تازگی از جای دیگر شهر نقل مکان کرده،ایشان در مورد مدرسه جدید و مدیر آن مدرسه مجاور توضیحاتی داد که مدیر آن مدرسه فلانی است و فلان تخلفات را دارد و چه و چه ….،در ادامه اضافه کرد که چون یک جاهایی با هم برخوردهای جزئی داشته اند بین مدیران این دو مدرسه رابطه خوبی برقرار نیست و مدیر مدرسه جدید قاصدی نزد ایشان فرستاده و ایشان را تهدید کرده که اگر به رقابت با من ادامه بدی یا کار به کار من داشته باشی مدرسه ات را آتش میزنم!

و آنچه که برای من وسط این ماجرا جالب بود این که مدیر تهدید شده بلافاصله رفته و مدرسه اش را بیمه آتش سوزی کرده که اگر چنین اتفاقی رقم بخورد من از قبل آمادگی داشته باشم

در حالیکه این مدیر طرف ما انسان بسیار مذهبی با دیدگاه های مذهبی است،

وقتی آدمی دو قدرت قائل باشد یکی “قدرت خیر” و دیگری “قدرت شر”، این شرک مطلق است هر چند که ما این را متوجه نباشیم،اگر به یک قدرت آنهم قدرت خداوند ایمان و اتکاء داشته باشیم و به دیگران قدرت ندهیم آنگاه تازه قدم در طریقت وحدانیت گذاشته ایم،

باشد که همه موحد باشیم.

در داستان موسی نکته های توحیدی جالبی هست که آنچه آموخته ام را می نویسم شاید مورد توجه کسانی قرار بگیرد:وقتی موسی قوم یهود را از سرزمین مصر خارج کرد و قوم در صحرا گرفتار شد به موسی گفتند که مگر ما نگفتیم که در مصر میمانیم و خدمت میکنیم و بهتر است در صحرا بمیریم!!و موسی به قومش فرمود که ” بایستید و نترسید که خدا شما را نجات خواهد داد”

انسان اگر در حضور پیامبر موحد خدا هم باشد شک و تردید رهایش نمیکند مگر آنکه در دل موحد باشد و بتواند بی قید و شرط به خداوند و نقشه خداوند اعتماد کند چنان که موسی کرد: وقتی خداوند فرمان داد که قوم یهود به سوی آب حرکت کند موسی نگفت خوب در آنجا چه کنیم؟آنجا چه خواهد شد؟چگونه از آب گذر کنیم؟ چون موسی یقین داشت که خداوند هرگز در وعده هایش دیر نمیکند،

مگر میشود نقشه آن خدایی که همه چیز را در این جهان پهناور تدبیر میکند کار نکند؟،وظیفه بندگی ما رسیدن به این اعتماد خالص است.

باشد که همه موحد باشیم.