مقدمه دوره «راهنمای عملی دستیابی به رویاها» - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربانم. خدایا شکرت که منو به روز 29 رسوندی.

سلام به همه ی دوستای عزیزم. سلام به استاد عزیزم و مریم مهربون و عزیزم.

این فایل رو چند بار گوش دادم. آگاهی های ناب ناب که اگه چند سال پیش گوش میدادم هیچی ازشون نمیفهمیدم. شجاعت دنبال کردن رویا، شجاعت برنامه ریزی کردن برای رسیدن به رویا، افزایش اعتماد به نفس برای رسیدن به خواسته و کلا حرکت کردن و پیروی از الگوی موفقیت های پیشین، بزرگترین اگاهی های این فایل بود. من سال 89 برای تحصیل از شمال به زاهدان رفتم. شهرمون خیلی کوچیک بود و تا مردم شهرمون فهمیدن، کلی دلسوزی کردن و کلی غصه خوردن. جوری که من با وجود اینکه مهندسی مکانیک قبول شده بودم و رتبه به نسبت بهتری از بقیه همکلاسیام داشتم، با خودم میگفتم کاش مردود میشدم واینجا قبول نمیشدم. برای اولین بار به عنوان یه دختر 18 ساله رفتم زاهدان. ولی بدون اینکه خودم بدونم، امیدی شده بودم برای اونایی که بخاطر ترس از راه دور و زاهدان رشته های خوب اونجا رو نمیزدن و به رشته های پایین ولی شهرای اطراف قانع میشدن. اما هر سال دخترایی که رتبشون به رشته های زاهدان میخورد، به خونمون زنگ میزدن و ازم راجب شرایط اونجا میپرسیدن و به طرز عجیبی بعد من 4 نفر دختر از شهرمون برای تحصیل زاهدان رو انتخاب کردن. حتی یکیشون که کلا ادم بسیار وابسته و ترسویی بود هم اونجا رو زد چون بزرگترین دلگرمیش این بود که چون من رفتم و تونستم 4 سال اونجا باشم، منم میتونم!! حالا مردم شهر نسبت به زاهدان نمیگن دوره میگن بزن اگه رشته خوبه این همه ادم رفتن تو هم میتونی!! من اونموقع واقعا خیلی حس خوبی داشتم که حداقل دلگرمی چن نفر شده بودم. حداقل به چن نفر امید داده بودم که میشه و این خیلی برام لذت بخش بود. من همیشه وقتی کاری رو برای اولین بار انجام میدم به خودم میگم که وقتی موفق بشی میتونی نور امید رو تو دل خیلیای دیگه روشن کنی که میشود و چقد ممکنه اونا روحیه بگیرن و حتی تو اوج نا امیدی، با امید به سمت خواسته هاشون برن. من الان 30 سالم شده و میتونم بگم اولین دختر کل فامیلمون هستم که تا این سن مجرد مونده. اولین دختری هستم که مکانیک خونده. به خودم افتخار میکنم که با تمام حرفایی که زده میشه من تو صلح با خودمم. چون با سایت عباس منش و قوانین نابی که توش گفته میشه اشنا شدم. من ارامشی که از این سایت میگیرم رو نمیتونم توصیف کنم. هربار که به این سایت میام کلی اتفاق خوب برام میوفته. کلی حس خوب بهم منتقل میشه. کلی ایده . کلی خواسته. کلی ذوق و شوق. وقتی استاد از خواسته ها و مسیرهاشون میگن، من فقط پر انگیزه ام. با خودم میگم اگه شما رسیدین منم میرسم. منم مسیر شما رو ادامه میدم. منم عین شما حرکت میکنم. منم مطمئنن میرسم. خداروشکر میکنم که این اگاهی ها رو به من میده. یا به عبارت دیگه میتونم بگم راجب قانون یا متنی که قبلا هم خوندم درک بیشتری رو میده. درکم داره هی زیاد میشه اینو تو ارامش درونیم میبینم. من تازه فهمیدم که همه ی اتفاقای خوب تو ارامش و حس خوب رخ میده . غیر این اصلا امکان نداره اتفاق خوبی بیافته. اینقدر اینو تکرار کردم تا الان دارم تغییرات رو تو خودم میبینم. من بشدت ادم عصبی بودم . به شدتتتت. همیشه فک میکردم وقتی عصبی بشی و غرور داشته باشی و بلند و وحشیانه صحبت کنی، افراد تغییر میکنن و میشن اونی که من میخوام! سالها با این باور بودم و خودم خبر نداشتم. اولش که میخواستم خودمو تغییر بدم همش میگفتم مگه میشه . طرف فلان فکر رو نکنه من ارومم و … ولی الان نه. به طرز خارق العاده ای رفتار افراد فرق کرده. راحت با هم حرف میزنیم. با هم مشورت میکنیم. و این برام بزرگترین نتیجس. من به خودم افتخار میکنم. کار من شده کنترل ذهن . کنترل افکاری که لحظه به لحظه میان. کار من شده رام کردن ذهن به سمتی که افکار خوب رو به یاد بیاره. عشق رو به یاد بیاره. امید رو به یاد بیاره و کلا تو همون فاز بمونه. این مسیر واقعا مسیر سبزیه . گاهی وقتا به خودم میگم تو که نتیجه نگرفتی و… در صورتی که وقتی نگاه میکنم کلی نتیجه گرفتم. ارامش وجودی من به نظرم بزرگترین ننتیجس.

خدا جونم ممنونم که دنیای به این منظمی خلق کردی. ممنونم که منو به این مسیر هدایت کردی . دوستت دارم