مقدمه دوره «راهنمای عملی دستیابی به رویاها» - صفحه 29

به نام خدای بینظیر.

سلام به استاد نازنین.

این دوره روهنوزخریداری نکردم ولی مطمئنم مثل دوره های دیگتون عالی خواهد بود.انشالله بعدازاتمام دوره ی درحال خریدم ،ازاین دوره،هم استفاده خواهم کرد.

استادشمامیگیدهمه چیزداده می‌شود وقتی که شماروی خودتون کارکنید.

الان 3ساله که من باشماهستم منتهی یکساله که تمرکزموگذاشتم برای تغییر.

ومتعهدانه دارم روی تغییرافکاروباورهام کارمیکنم .

می‌دونم عجله میکنم ، میدونم روندتکاملی روبایدطی کنم .دلیل این عجله هم ،ب خاطرسنمه .

همش میگم کاش زیر40بودم بالاخره چندسال هم که صبرمیکردم دیگه تا45سالگی به خواسته هام می‌رسیدم .میدونیدهمیشه دوست داشتم تو دوران جوانی به خواسته هام برسم چون طبیعتاتوسن جوانی رسیدن به خواسته هالذت بیشتری داره.وازاینکه الان 44سالمه وهنوزبه خواسته هام نرسیدم بالاخره کمی ناراحت میشم .

میدونیدشایدازغرورم باشه شایدم نباشه ولی به هر صورت من خیلی حق هارابه خودم میدم .

من خودمولایق خیلی چیزها می‌دونم .

این حق منه که ازروابط با همسرم لذت ببرم .امانمیبرم .همسرمن ،مردخوبیه ،البته درجه یک نیس ،وازلحاظ مالی هم هنوزکارخاصی توزندگی نکرده.

ولی خوبی هاومثبتهاش بیشترازمنفی هاشه.

ببخشیدعذرمیخام ،استادبارهاوبارهاگفتن که درون مهمه .اما ازنظرمن ظاهرهم خیلی مهمه .

طبیعتاهرکسی در مقایسه باخودش ازظاهرطرف مقابلش توقع داره .

سالهاس تواین قسمت زندگیم گیرکردم‌.

همسرمن انتخاب خودم بوده ولی 30سال پیش .

نمی‌دونم چ نگاهی میتونیدبه من داشته باشید،این همه سال درکنارش زندگی کردم ولی صادقانه بگم امسال تونستم ازهرسال دیگه ای ،براش بهترباشم .

اونم فقط ب خاطربودنم دراین برنامس.فقط ب دلیل رعایت قوانین جهان ‌وگفته هاوشنیده های استاد.

چکارکنم به هردری میزنم وهررفتارمثبتی که دارم بازمیرسم سرخونه ی اولم .

دوست ندارم خودخواهانه تصمیم بگیرم چون ازعذاب وجدان بیزارم.

دارم زندگیمومیکنم وب نظرخودم یه خانوم موجه وخوبی هستم .حتی همسرخوبی برای همسرم .تنهاگله ی ایشون وناراحتی ایشون ازمن همینه که چرانسبت بهش بروزاحساس نمیکنم .ومن ودرجواب میگم بروزاحساس دست من نیس ،خودش بایدبیاد.من نمیتونم بانقاب یافیلم بازی کردن فکررضایت ایشون باشم .واقعن بلدنیستم .

اگه بخام خودم نباشم ،بایدخیلی بیشترازاین حرفاعذاب بکشم .

ولی راه چاره راهم نمی‌دونم .

یه جورایی هم خودمواذیت میکنم هم ایشون رو.

ب چ دلیلی جدانمیشم ؟نمیدونم .

ب چ دلیلی ایشون هم ازمن جدانمیشن راهم نمی‌دونم .

البته ایشون میگن من ازتوراضی هستم وتوهمون چیزوهمون کسی هستی که من میخام .ولی توقع دریافت محبت عاطفی ازجانب من خیلی دارن.منم ظاهرن کمش نمیزارم ولی مثلن مثل مریم جون یاخیلی ازخانومای دیگه که ازته دل همسراشونو،دوست دارن ،نیستم .

خب این وسط احساس من چی ؟ من مدام این احساسموسرکوب میکنم .همیشه بایدحواسم باشه که چکارکنم حداقل اون راضی باشه .

اینجااحساس قربانی بودن میکنم .و هیچ پلنی برای خودم ندارم .جزتسلیم بودنم وتوکل کردنم وصبرکردنم.

هم دلم برای خودم میسوزه هم دلم برای همسرم میسوزه .

من هرراهی وهرکاری روانجام میدادم ومیدم که بتونم این موضوع رابپذیرم وهمسرمودوست داشته باشم ولی تاحالاموفق نبودم .

تنها چیزی که هست اینه که تواین یکسال اخیرهردومون خیلی تغییرات خوبی کردیم .انصافاهمسرمم خیلی رشدکرده.

ایشون خیلی مقاومتها برای خیلی از کارهای شخصی من داشتن اماالان خیلی خیلی بهترشدن.

خودمم خیلی زیاد به ایشون سخت می‌گرفتم وایشونواذیت میکردم .اماامسال همه ی رفتارهای اشتباهم راکه جزعه باورهای محدودکنندم بود،کنارگذاشتم وتمام سعیموکردم که خودموتغییربدم وخودمواصلاح کنم ومنم انصافاتونستم .

الان میبینم که چقدبا،زنهای دیگه فرق دارم . وبارهااززبون همسرم شنیدم که گفتن ازمن خیلی راضی هستن .

ولی هیچ کدوم ازایناباعث جبران اون کمبودمن نمیشه .البته توقعات بیشتری بابت رشدمالی ازایشون داشتم که اونم چون استادگفتن هرکسی نتیجه ی فرکانس خودشومیگیره وهرکدوم خدای خودمونوداریم .این نگاه وتوقع راازهمسرم برداشتم و دیگه حتی کنترلش هم نکردم و نمیکنم .

روزانه بارفع احتیاجات وخواسته های کوچیکی که میشه براوردشون کرد،سرمیکنم .

همیشه سعیم براینه که احساسموخوب نگه دارم .وازمسیردرست خارج نشم .

همیشه ازخداهدایتش رامیخام .

خیلی بدکه آدم تودوراهی گیرکنه .

دقیقن تومسیری هستم که نه راه پس دارم نه راه پیش .

به عقل خودم نمیتونم اعتمادکنم .فقط به خدااعتمادکردم .ولی ایمانم انگارتواین زمینه ضعیفه .

باورتون نمیشه حتی دوست ندارم بنویسم چون به هیچ وجه این حس و حال رودوست ندارم .

منم دوست دارم مثل خانومای دیگه قربون صدقه ی همسرم برم .ذوق کنم خوشحال باشم .هرجا که ایشون هست به خودم ببالم.دلتنگش بشم .

سربه سجده بزارم بگم خدایاشکرت که همچین همسری دارم .

منظورم باهمین همسرمه .دوست دارم منم نسبت بهش،این حسهارا داشته باشم .

چکارکنم که داشته باشم .؟

توجه وتمرکزبه مثبت‌هاش.

کنترل نکردنش.

سپاسگزارازکارای خوبش.

قدردان محبتهاش .

دادن ورودیهای مناسب .

باورکنیدهمه ی ایناراانجام میدم .امااون احساسی که میخام نمیاد.

اتفاقامنم دوست دارم طوری رشدکنم که چندسال دیگه اطرافیانم یافرزندانم به من ببالن وازمن الگوی مناسبی بگیرن.

واقعن گیجم بازنمیفهمم کجای کارم ایرادداره.؟

شخصیتم طوریه که بتونم ازپس مشکلات بربیام اماازپس این موضوع برنیومدم.

از اینکه همچین ضعفی دارم ،دلگیرمیشم .امانمیدونم این قلبم روچطوربه سمتش ببرم .

چرانمیره به سمتش.؟

خودش گاهی میگه اگه این موضوع راحل میکردی ،زندگیمون گلستون میشد.

بنده خدا خودش متوجه میشه البته نه به این واضحی که من به شما گفتم .بالاخره زن ومردحسهای همومیفهمن .

ازخداوندبزرگ ومهربون‌میخام منوبه درکی برسونه که این چیزابرام‌مهم نباشه.

من ازخدامه که بتونم باحس خوب به همسرم عشق بورزم .اماهمیشه زورمیزنم وبرخلاف میلم رفتارمیکنم .همیشه ادا،درمیارم.

ازخدامیخام منوهدایت کنه به هرمسیری که خودش مصلحت می‌دونه .

من که ناآگاهم ،خودم‌میپذیرم‌که این احساس نبایدوجودداشته باشه اماازطرفی هم واقعن نمی‌دونم چطوربدسش بیارم .فک میکنم حس به تمرین یاروش خاصی مربوط نمیشه .

یه چیزیه که ازوجودخود،آدم بایدبیادتابتونه بروزش بده.

استادجان در مقایسه با سال گذشته من نشونه های زیادی دیدم چون تغییرات زیادی داشتیم .اگه هنوز به خواسته های مالی هم نرسیدم شایدب خاطراین باشه که خیلی خرابکاری کردم .

خداروشکرکنترلی به این موضوع ندارم و همه چیوسپردم دست خدا.ومن فقط باورهاموتقویت میکنم

ممنون از اینکه یه جایی هست که خودمونو،خالی کنیم وازتجربه های دوستان واستادعزیزمون استفاده کنیم .

استادجان عاشقتم