یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازهاش برگی از درخت نمیافتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگیات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان میشود که خدا میگوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابستهات میکند که دیگر فضایی نمیماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذرهای، تأثیری بر زندگیات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازهی ایمانم به او، حامیام میشود و به برکتش دسترسی مییابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که میگوید تمام اتفاقات زندگیات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی میشود در جسم و جانت، سرمایه اولیه میشود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت میشود برای حرکت، عزت نفس میشود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری میشود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران میشمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذرهای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفقاند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شدهاند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانهی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانیمان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما میدانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حلها را میداند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام و درود بیکران خدمت بزرگترین استاد زندگی ام و گروه محترم تحقیقاتی عباسمنش
استاد عزیزم، به جرات می گویم از ٢ سال و اندی پیش که با شما آشنا شدم، روزی نیست که به یادم نیایید و برای شما و خانواده تان آرزوی سعادت و خوشبختی نکنم. امیدوارم که همیشه در پناه خدا شاد و سالم و خوشبخت و ثروتمند باشید، بیش از پیش.
فرموده بودید اگر نوشته ای داریم با شما به اشتراک بگذاریم. وظیفه خودم دانستم متنی را که احساسم بر این است که به قلبم می رسید و من می نوشتم ، اینجا بنویسم. امیدوارم با این کار ذره ای از محبت و لطف بی شائبه شما را جبران کرده باشم.
?? من یک معمارم. معماران زیادی را شناخته ام. یکی از بزرگترین معماران دنیا زاها حدید بود. او از خودش تعداد زیادی ساختمانهای فوق العاده زیبا به جا گذاشت و نمای شهرها را زیباتر کرد. ولی من امروز می خواهم یک قدم فراتر رَوَم. می خواهم ذهن شما را زیباتر کنم و بگویم که شما هر کدامتان می توانید کارهای بزرگی در این دنیا انجام دهید. می توانید همتای زاها حدیدها باشید. می توانید همتای بیل گیتس ها، مادر ترزاها، گاندی ها باشید. می توانید به مقام عیسی (ع) و محمد (ص) برسید. می توانید به خدایی برسید. چون وجودِ خدایید. چون جزئی از خدایید. چون تکه ای از خدایید. چون با روح او پیوند خورده اید. چون او زمین و آسمان را به تسخیر شما در آورده است. چون او به این خلقت با عظمتش، انسان، لقب اشرف مخلوقات داده و فرشتگان درگاهش را به سجده او فراخوانده است.
کافیست این قدرت عظیم درونت، خدای درونت را باور کنی. کافیست به خدای یکتای بی همتای عالم ایمان بیاوری. کافیست قدرت را از غیر خدا بگیری و به خدای قادر مطلق بدهی و تنها به او تکیه کنی. به خداوندی خدا کاری نیست که نتوانی انجامش دهی. به قول حضرت عیسی (ع) می توانید کوه را جابجا کنید فقط اگر به قدرت خدایی درونتون ایمانی راسخ داشته باشید.
دوستان خوبم، خدا را بپرستید. تنها و تنها او را بپرستید و تنها از او یاری بجویید، ایّاکَ نعبُدُ و ایّاکَ نَستَعِین، که در این صورت است که پادشاهی خواهید کرد. آزاد و رها خواهید بود. آرامش قلبی عظیمی به سراغتان خواهد آمد. دیگر جلوی هیچ بنده ای تعظیم نمی کنید، کوچیکی نمی کنید. چشم به دستان هیچ بنده ای نمی دوزید. فقط خدا رو ببینید. به عنوان تنها منبع رزق و روزی. به عنوان تنها قدرت عالم هستی. پندار و گفتار و کردارتان، نشستن و برخواستنتان، محبت و دوست داشتنتان، انفاقتان….. همه و همه و همه برای او و برای رضای او باشد.
خدابه شما وعده داده که هر آنچه ازش بطلبید اجابت می کند. اصلا خدا پیشاپیش درخواست شما را اجابت کرده است و خداوند وهابی که من شناختمش هرگز خلاف وعده نکرده، نمی کند و نخواهد کرد. وعده خدا حق است. تنها شرطش بندگی و ایمان به خداست، ایّاکَ نعبُدُ و ایّاکَ نَستَعِین. تنها شرط این است: بخوانید تا اجابت کنم شما را. به یاد من باشید تا به یاد شما باشم.
خدا گفته اول من را بخوانید و بعد من اجابت می کنم شما را. این به این معنی نیست که خدا محتاج بندگی ماست. بلکه به این معنیست که ما خودمان باید آماده دریافت شویم و فقط زمانی آمادگی دریافت نَعَمات بی حد و حساب خداوند را پیدا می کنیم که او را قبول داشته باشیم، که فقط و فقط به او تکیه کرده باشیم و فقط و فقط از او طلب کرده باشیم. که او به قدر باور ما کوچک می شود و به قدر نیاز ما می بخشد. پس بزرگ بخواه، بزرگ باورش کن تا به بی نهایت برسی و اگر چشمت به دستان مدیرت است تا روزیتو از او دریافت کنی، اگر چشمت به دستان رئیس بانک است که وامت را جور کند، اگر چشمت به مساعدت صاحب خانه ات است تا از اجاره عقب مانده ات فعلا چشم پوشی کند، اگر چشمت به دستان پزشک معالج فرزندت است ، و هزاران اگر دیگر، بدان که در مانده ای! بد جور! در مانده ای در راه! بی کس و تنها! در مانده ای بی خدا!
خدا مسبب الاسباب است. پس فقط او را ببین و فقط از او کمک بخواه ،ایّاکَ نعبُدُ و ایّاکَ نَستَعِین. آنگاه است که خواهی دید چگونه مدیر و رئیس و پزشک و … دست به دست هم می دهند، دستانی از خدا بر روی زمین می شوند تا همه با هم برای خوشبختی و رضایت تو تلاش کنند.
دوست خوبم، خدا همیشه و همواره با توست. از رگ گردن به تو نزدیک تر است. اصلا درون توست. صدای تو را می شنود. درخواست تو را می داند. نیاز تو را پیش از به زبان آوردنت میشناسد. حتی آنقدر مهربان است که حاضر نیست اشکهای تو را ببیند و همیشه مشتاق لبخند و خنده های توست که اگر توانستی درهر شرایطی آرام باشی و توکل کنی همه چیز به نفع تو رقم خواهد خورد. این یک وعده حتمی الهیست.
دوست من، خدایی که من می پرستمش آنقدر مهربان است که گفته است اگر هزار بار توبه شکستی باز آ، من هستم. با آغوشی باز در کنارت خواهم بود. مبادا ترس از قهر من تو را از من دور کند، که من هرگز از تو ناراحت نمی شوم و همیشه عاشقانه دوستت دارم. حتی اگر در مسیر غلط گام برداشته ای، باز عاشقانه صدایت می کنم. عاشقانه دوستت دارم. عاشقانه تماشایت می کنم و بی صبرانه به دنبال روزی هستم که دوباره مرا بخوانی، دوباره مرا صدا کنی و به سمت من بازگردی.
چه زیباست خدا را خواندن. چه زیباست با خدا بودن و در او غرق شدن. چه آرامش بخش است نوازشهای او. چه روح نواز است زمزمه لالائی شبهایش. چه قشنگ است در خدا زیستن.
برای همگی شما آرزوی دلی شاد، قلبی آرام، خوشبختی ای وصف ناپذیر، آرامشی عمیق، ثروتی بی حساب از حضرت حق خواستارم.
در دنیا و آخرت سعادتمند باشید. ان شاءالله
مهراوه منفرد ??