یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام و درود خدمت همه دوستانی که به این فایل هدایت شدن و خدمت استاد عباس منش عزیز
امروز خیلی بهم ریختم به خاطر یسری اتفاقات. یعنی ترسیدم در واقع. همه اش دبنال یه راهی بودم که بشه درستش کنم اما راه هایی که به ذهنم میرسید خیلی دور بود.
از طرفی هم میگفتم عجله نباید بکنی باید توکل کنی تا این راهی که میخای بری درست بشه. با عجله کار خراب میشه و این شیوه توکل نیست. باید خودش درست بشه نه اینکه تو بخای به زور درستش کنی.
خلاصه اینکه همه اش تو این فکر بودم که چکار کنم. گفتم یسر به سایت بزنم ببینم نشونه امروز چیه.
و هدایت شدم به توحید عملی
و اون بالا درشت نوشته بود که آیا خداوند کافی نیست؟!
فهمیدم که باید صبور باشم. راهکار خودش بهم میده. من باید بهش اعتماد کنم.
و چقدر استاد زیبا گفتید که نمیشه بگیم که خدا رو پیدا کردم اما رابطه ام خرابه. خدا رو پیدا کردم اما پول ندارم. خدا رو پیدا کردم اما می ترسم. هنوزم میترسم از قدرت غیر.
این یعنی من خدا رو پیدا نکردم هنوز. یعنی هنوز بهش اعتماد نکردم.
وقتی وارد این بخش شدم اشکم سرازیر شد. اصلا فکر نمی کردم نشونه امروزم توحید باشه.
استاد این جمله تون که باید اولین و آخرین رابطه مهم تو زندگی تون خدا باشه رو هیچوقت یادم نمیره.
فکر کنم همه ماهایی که تو این سایت هستیم این رابطه رو گم کردیم و بعد گشتیم تو تونستیم اینجا پیداش کنیم.
آخه کجای دنیا به آدم یاد میدن که اگه ایمان داشته باشی و خدا رو قبول داشته باشی نباید از قدرت هیچ فرد یا نهادی نترسی؟!!
جواب من این بود که باید توکل کنی. باید بهش اعتماد کنی تا خودش همه کارها رو درست کنه. آرام باش و توکل کن. اعتماد کن و بدون که قدرت خدا فوق قدرت همه است.
استاد ممنونم ازت بخاطر اینکه اینا رو یادمون میندازی.