یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام استاد عزیزم
نمی توانم احساسم رو بعد از دیدن این فایل بیان کنم. نمیدانم ولی قلبم احساسی را از ده قلب شما می گرفت و ناخداگاه به پهنای صورتم اشک می ریزم. استاد عزیزم خداوند می دانست که در درون شما چه گوهری را پنهان کرده است و می دانست که شما چه کسی هستید و می دانست که شما با تمام وجودتان به دنبال ان گوهر خواهید رفت، آن را خواهید یافت، متعهدانه رشدش خواهید داد و جهان را متحول خواهید کرد و جهان را به جای بهتری تبدیل خواهید کرد.
خداوند می دانست که حضور شما در جهان ارزشمند خواهد بود زیرا شما آن گوهر، آن بذر ارزشمند را درون قلبتان دارید.
بذری که باعث می شود انسان هر حرفی را باور نکند، از خودش سوال کند، تردید کند، بلند بشود، بجنگد، جستجو کند و بیابد و بعد آنچه را که در این مسیر یافته به دیگران اموزش بدهد.
خداوند را واقعا سپاسگزارم که شما وجود دارید. بنده ای مثل شما که اینچنین خالصانه توحید و یکتا پرستی حقیقی را به من ( و از طریق من پس از این به خانواده ام ) یاد داد. به من آموخت که چطور قرآن بخوانم. معنای ایمان حقیقی به خداوند را به من آموخت و نشانم داد که شرک در کجای وجود من و باورهایم پنهان شده
آنقدر ایمانم به خداوند تغییر کرده است که دوباره آرزوهام زنده شدند و حتی ارزوهای بزرگی دارم برای صلح جهانی، برای اینکه آنقدر آنچه از شما اموختیم را اموزش بدهیم که روزی همه انسانهای روی زمین یکتا پرست، خوشحال، خوشبخت و سعادتمند باشند. همه در صلح و آرامش و شادی زندگی کنند و دیگر جنگی نباشد و نه فقری و نه کفری و نه رد پای شیطان.
استاد عزیزم از ته قلب برای شما و خانواده محترمتان و تمام خانواده بزرگ عباس منش آرزوی سلامتی، خوشبختی، عمر طولانی، عاقبت بخیری، آگاهی بیشتر و عمیقتر به خداوند، دوستی عمیقتر با خداوند، ثروت بیشتر و هر چیز عالی که بتواند در زندگی کسی رخ دهد را دارم.
با سپاس فراوان