توحید عملی | قسمت ۱

اسم این رو چی میتونم بذارم جز الهام؟ اینکه شب یه موضوعی قلبم رو مچاله کنه از ناراحتی و من بیام برای اینکه خدا راه رو بهم نشون بده و هدایتم بکنه، دکمه من را به سوی نشانه ام هدایت کنم رو بزنم و برسم به زیبا ترین و مهم ترین موضوع این روزهای زندگیم. بعدش صبح در حین انجام کار دیگه ای جملات پایین رو به ذهنم جاری بکنه و بهم بگه اینا رو باید توی سایت ثبت بکنی. و وقتی میپرسی کجای سایت و اصلا به چه منظوری بهت بگه برو توی قسمت کامنت صفحه نشانه دیروزت بنویس. و جملات پایین حرف هایی بودن که امروز صبح به ذهم رسید و من یادداشتشون کردم تا فراموشم نشن…..

تنها دشمن تو خودت هستی. چرا؟ چون هیچ قدرتی بیرون از تو اختیار و توانایی این رو نداره که زندگیت رو خراب بکنه یا حتی کوچکترین تاثیری رو هم روی زندگی تو بذاره. تو فقط با توجه کردن به ناخواسته ها و هر بار هم که قانون رو فراموش میکنی و دوباره مثل بقیه آدما فکر میکنی ی اونجوری فکر میکنی که راحته و نیاز به صرف انرژی نداره، یادت بیار که هر وقت کار رو ول کردی و یا شل تر گرفتی، اتفاقات بدتری میفته.

دشمن تو نگرانی تو هست از اینکه کسی میتونه تاثیر بد و از همه مهم تری تاثیری که تو نمیخوای توی زندگیت باشه رو روی تو میذاره.دشمن تو همسایه ات یا یه عامل بیرونی نیست، دشمن تو کینه ات هست که تنونستی مهارش کنی و اون همچنان داره میتازونه.

بزرگترین دشمن تو ترست هست.

بزرگترین دشمن تو شرک خودت هست.

شیطان گولت زده و داره گوسفند رو در لباس گرگ بهت نشون میده.

شیطان برای اینکه تو سراغ خودشناسی و برطرف کردن ضعف های اخلاقیت نره همه کاسه کوزه ها رو سر آدم های دور و بریت میشکونه و شلوغ بازی در میاره تا مبادا یه وقت به خودت و درونت رجوع کنی. چرا؟ چو اون موقع خب دیگ نمیتونه بیاد روی اعصاب و روانت اسکی بازی کنی و دیوونت کنه و از مسیر دورت کنه. چقدر کارش و قسمی که شیطان خورده براش مهمه اونوقت تو نمیخوای تعهد بدی برای اینکه شب و روز روی خودت کار کنی؟ تو اونقدر بزرگ و توانمن بودی که من به شیطان گفتم در مقابلت سجده کنه.اونوقت تو گوهر با ارزشی که من بهاراده خودم درون وجود تو گذاشتم رو نادیده می گیری و به حرف شیطان گوش میکنی که هر لحظه میخواد تو رو ناامید بکنه از خودت؟

بزرگترین دشمن تو شرک تو هست که قدرت رو میدی به بقیه. اما اینتو خودت هستی که توی لباس دشمن ظاهر شدی و به زور خودت رو داری از مسیر راست منحرف میکنی.

مگخه غیر از اینه که خدا گفته هر بدی که به انسان برسه، قطعا از جانب خودش میرسه.

یاد شهیدان صدر اسلام افتادم و در اصل یه لحظه تصویر طراحی این انسان ها توی کتاب درسی جلوی چشمام اومد و همون یک لحظه همه این چیزهایی کهنوشتم به ذهنم رسید. اونها به چیزی باور داشتند که هیچ کس دیگخ ای باور نکرده بود و همه می گفتند، شما ها یک مشت احمق ساده لوح هستین که گول حرف های محمد رو میخورین.ولی اون ها این رو باور و قبول نکردن. من یادمه همیشه وقتی توی کتابهای درسی مون راجع به اون ها میخوندیم، آرزو میکردم کاش اون موقع کنار پیامبر بودم و مثل اون ها ایمان میاوردم به غیب ولی الان که دارم دقت میکنم، میبینم الانم این ایمان از جنس همون ایمانه، همونقدر توحیدی، اینکه باور کنی قدرت فقط دست خداست و همه مردم این رو باور نمیکنن. اگر در زمان صدر اسلام هم اولین مسلمانان منتظر میموندن که بقیه حرفشون رو تایید کنن و نگران نظر اون ها بودن، هیچ وقت تسلیم فرمان الهی نمیشدند،چون در اون روزگار ارزش بنیادین آدم هاکاملا خلاف اون حرفی بود ک پیامبر می زد و انگار یه جورایی ما هم مثل برده های اون زمان هستیم که باور کردیم بی ارزشیم، جبر رو باور کردیم، قدرت شر و پیروز بودنش رو باور کردیم و ارزش و قدر واقعی خودمون رو نمیدونیم. و الان که استاد عباسمنش اومده و داره به بهترین نحو، تفکر توحیدی رو جا میندازه، بازم شک میکنیم، چون توی جامعه شرک زده زندگی می کنیم.