یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام بر استاد عباسمنش عزیز.واقعا عالی بود.خود من درتا۲سال پیش به بدترین شرایط ممکن (نسبت به خودم)از زندگیم میرسیدم که احساس میکردم یه نیرویی انگار من رو با طناب گرفته و نمیذاره با سرعت به اعماق دره های بدبختی برم تا اینکه وارد مداری شدم که اصلاحات به سمتم اومد و بعد ۲سال وارد مدار دیگه ای شدم که در اصل مدار آشنایی با این وبسایت بود که از طریق یک دوست آشنا شدم.
حالا بعد ۲سال فهمیدم که خدا چقدر میتونه لطف داشته باشه که حتی قابل تصورم نیست.اگر خدا این لطف رو به من نداشت من الان تو مدار دیگه ای بودم که ناخوشایند بود.حالا از دقتی آشنا شدم با این سایت یواش یواش خواسته هام پیش میاد.فعلا خواسته های کوچیکم برآورده شده اما امید دارم که باخواستنم خدا بهم خواسته بزرگم هم میده.
خداروشکر که با شما آشنا شدم و تونستم فرصت پیدا کنم که روی خودم کار کنم.
دوست من سلام
یعنی تو چند لحظه نعریفی برام‌گفتی از شرک کهب ه دنبالش بودم، همونسوتفاهپ رو برطرف کردی که میگفتن شرک وجودنداره دیگه و بت پرستان ها و سنگ مرستان و کافران مکه و مشرکان مگه شرک داشتن.
اما متوجه شدم گه ترس وز عامل بیرونی، قدرت دادن به غیر خدا، همه تاثیذاره.
اتفاقا اخیرا از شرک یک ضربه حسابی خوردم، و امشب پیش خودم تصمیم گرفت که از بلاتکلیفی دربیارم و این نقطه ضئف اساسی رو به روش کارکنم.