یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام به خانواده عزیز و دوست داشتنیم. خانواده ای که هیچ کدام از اعضای ان را تا به حال ندیده ام ولی دلم برای آنها پر میزند.
در کل اهل نوشتن نیستم ولی امروز همان خدای درونم بهم گفت که برو بنویس و من هم که از امروز تصمیم گرفتم هرچه بیشتر مطیع امرشون باشم تا من به سوی سعادت راهنمایی کنه این کارو کردم و تا همین لحظه که این کلمات رو تایپ میکنم نمیدونم که در ادامه چی میخوام بنویسم و فقط منتظر به من الهام کنه و من بنویسم . بعله یه چیزی اومد. لا خوف علیهم و لاهم یحزنون این ایه قرآنی از زبون استاد خیلی زندگی منو تحت تاثیر قرار داد سعی کردم مومن باشه، ناراحت نباشم و نترسم شجاع باشم و امیدوار وقتی میدونستم و ارامش داشته باشم استاد با این آیه من به قران پیوند داد و درقران من ایه ای رو خوندم به این مضمون که (( من انسان رو از قطره ای اب پست و جهنده خلق کردم و به کمال رسوندم)) و من با خودم گفتم خدایی که منو از قطره ای پست و جهنده به این حد از کمال رسونده مطمینم که در اینده هم حافظ من هست و منو برای رسیدن به ارزوهام همراهی میکنه و من کافیه کخ دستامو تو دستای خدا بذارم و این به من ارامشی اعطا کرد که غیر قابل توصیف هست. خداوندا ازت ممنونم که منو با استاد اشنا کردی که اینقد زیبا منو دوباره به سمت تو برگردوند.
امیدوارم روزی خانواده عزیزمو ببینم و در کنار هم از پیشرفتهایی که داشتیم برای همدیگه تعریف کنیم.