یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
عرض ادب و سلام خدمت استاد عزیز و یکتاپرستم و تمامی دوستان مقرب به فرکانس خدا
نیم ساعتی هست که فایل توحید عملی شمارو دیدم استاد جان.کامنتهای دوستان رو خوندم ولی یکی از کامنتها باعث شده که هنوز اشک چشم من قطع نشه.بعد از خوندنش انگار خدا بهم گفت من تورو آفریدم و بهت جان دادم تا انتخاب کنی .خدا داشت جوری با مهربانی به من میگفت ببین چقدر مهربانم که حق انتخاب بهت دادم که حتی بتونی با من نامهربان باشی.با اینکه خدارو خیلیدوست دارم ولی انگار چنوقتی بود که ازش دور بودم و با این فایل غلغله ای تو وجودم پیدا شده که دارم ازش عاشقانه درخواست میکنم که منو ببخشه بخاطر این دوری.انگار در گوشم داره میگه به خودم قسم که هیچکس بیشتر از من دوست نداره پس چرا چشم دوخته بودی به افریده خودم.چرا مستقیم نیومدی سراغ خودم.میخوام بهش بگم خداجونم عاشقتم و ازت عذر میخوام که غرقت نشده بودم تا از دریای محبتت سیراب بشم.خداجونم میدونم من فقط اگه به عذرخواهی فکر کنم تو منو میبخشی ولی باید بگم که عذر میخوام بابت این دور شدنهای کوچیک از نظر تو و بعضی اوقات بزرگ به اندازه زندگی از نظر من.خدایا چنان ایمانم بهت یقین مند شده که لحظه ای نمیخوام ازآغوش پراز مهر و رحمتت خارج بشم.خدایا ممنون به خاطر هرچیز که تو زندگیم دارم که بزرگترینش یکی از بهترین بنده هات به نام سید حسین عباسمنشه.خدای خوبم تا لحظه آخرین نفسم سپاسگذارتم.ببخشید اگه جمله بندیم خوب نبود چون هرچه اومد رو نوشتم.در خدا عاشق باشید