یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
ردپای روز ۲۳ام
وقتی که باور میکنی تنها کسی که میتونه دستت رو بگیره ، کمکت کنه ، درهای خوشبختی رو به روت باز میکنه فقط خداست
خیلی قویتر ، خیلی جسورتر ، خیلی با اعتماد به نفس تر عمل میکنی
حس میکنی هرکاری که انجام میدی فقط به نفع و صلاحته
هیچ کاری نیست که باعث بشه تو رو به عقب بکشونه
هرچیزی که از سمت خدا برسه من بهش فقیرم
چون چیزی به غیر خیر و نیکی برام نمیفرسته
وقتی کمی روی توکل و ایمانم کار کردم فقط کمی، زمانی بود که با امید وارد راهی شدم که فکر میکردم دستم تو دستان دوستانیه که دارن منو به روشنایی میبرن اما در اوج منو رها کردن و به قعر تاریکی فرستادن اونموقع بود که ایمان کمی که روش کار کرده بودم دستمو گرفت چراغ راهم شد و نشونم داد آدما چقدر کوچیکن دربرابر این قدرت ،امیدوارم کرد،گفت نترس وقتی منو داری به هیچ چیز و هیچ کسی نیاز نداری
گفت من در وجودت هستم و هرگز رهات نمیکنم
گفت باورم کن یه قدم بردار من ۱۰ قدم برات برمیدارم
و واقعا همین طورم بود وقتی به خودم گفتم باید نشون بدی ضعیف نیستی ، باید نشون بدی تنها نیستی، باید نشون بدی کم نیاوردی
اون موقع بود که خدا نه تنها کنارم موند بلکه قدمهای بعدی رو برام چید و به آسونی ،به آسونی هرچه تمامتر راهمو هموار کرد
هرچند کلی راه هست برای رسیدن به موفقیت هایی که لایقش هستم و خدا برام کنار گذاشته
فقط باید بیشتر کار کنم بیشتر باورم رو تقویت کنم بیشتر موحد باشم بیشتر خدارو ببینم
اونموقع است که شرایط از اینم بهتر میشه
عاشقتونممممممم استاد با این فن بیان زیباتون چه زندگی هایی رو تغییر ندادید و نمیدید
ممنونم و سپاسگزار
تحسینتون میکنم برای این ایمان قویتون و تمرکز فوق العاده اتون
تلاش میکنم از مسیر هدایت شما خارج نشم و از خدا براتون سلامتی شادی و فراوانی در هر زمینه ای رو خواستارم🙏❤😍