یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام به استاد عزیزم و خانواده صمیمی عباس‌منش.
چه فایل زیبایی، این فایل باز هم منو ب فکر انداخت.
مهدی! تو هم مثل استاد از خیلی خطرها سالم مانده ای! تو چرا زنده ماندی؟
آیا زنده ماندی که یک زندگی بدون لذت و آرامش رو ادامه بدی؟ یا اینکه تغییری کنی و آن زندگی ای که همیشه میخواستی و خدا هم میگه تو هم لایقش هستی رو تجربه کنی؟
اگر خدا اینجور میگه! پس چرا توهنوز هم مشکل داری؟
خب زندگیم رو نسپردم دست خدا، یکتا پرست نبودم، فکر میکردم باید خودم یه کاری کنم، باید شرایطش برام پیش بیاد، احساس لیاقت نداشتم، نمیدونستم که نباید روی هیچ کسی حساب کنم، نمیدونستم که قرار نیست من کاری انجام بدم، من خودم اصلا قدرتی ندارم، هرچی دارم از هدایت پروردگارم دارم، خیلی روی خودم حساب میکردم.
ولی من باید خودمو از خودم رها کنم، قدرت رو از هر عاملی بردارم و بدم به خداوند ، خودم رو توی جریان هدایت پروردگار بندازم، باور کنم که تنها راه همینه.
خدایا هدایتم کن، دستمو بگیر، کمکم کن بیام توی مدار هدایت و یکتا پرستی.
چون هروقت که روی تو حساب کردم، برنامه ریزی ها رو کنار. گذاشتم و به اون چیزی که تو قلبم بود گوش دادم، نتیجه گرفتم، حالم بهتر بود و خودم رو هم بیشتر دوست داشتم.
پس زندگی فقط با تو معنا پیدا میکنه.
خداجان بغلم کن و هیچ وقت نذار ازت دور بشم.
خدایا شکرت که منو ب این فایل زیبا هدایت کردی.
استاد جان عاشقتونم