یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان میشود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام میشود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی میشود در جسم و جانت، سرمایه اولیه میشود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت میشود برای حرکت، عزت نفس میشود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری میشود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
بنام خداوند ،عظیم، رزاق ،وهاب
سلام به استاد عزیزم و مریم بانو
سلام به تو همقدمی قشنگم که داری این کامنت میخونی
روز شمار تحول زندگی من _فصل اول روز 23
نکات ارزشمند و کلیدی این قسمت از آموزش های استاد :
“شرک است که موجب شده، نیروی توحیدگرای درونت که همه راه‌حل‌ها را می‌داند را، دست کم بگیری و تلاش کنی تا مسائل را به شیوه ذهنت حل کنی.ذهنی که هیچ اساس قابل دفاعی ندارد و پشت ماسک «ترس» پنهان شده و تا زمانی قدرت تاخت و تاز دارد که ایمان نباشد.ذهنی که همواره در حال حساب و کتاب کردن برای هر قدمی است که میخواهی برداری.ذهنی که همیشه در حال جداکردن ممکن‌ها از غیر ممکن‌هاست. معمولاً هم لیست ممکن‌هایش خالی است، حال آنکه ظرفیت لیست غیرممکن‌ها همیشه تکمیل است
نیروی هدایتگر درونت، بیرون و محدودیت‌هایش را نمی‌شناسد، بزرگی یا کوچکی خواسته برایش فرقی ندارد، برای او نه تنها دست زیاد نشده بلکه فرصت‌ها هر روز در حال بیشتر شدن و جهان هر روز در حال ثروتمندشدن است.نگاه او نگاه «ان مع‌العسر یسری است»و به تو این امید را می‌دهد که هیچ محدودیتی را باور نکن. زیرا اگر خواسته‌ای در دلت زنده شده نشانه‌ای است که می‌گوید:توانایی لازم برای تحقق آن خواسته، زودتر از این آرزو آمده است.
تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
او آنچه را در خشکی و دریاست می داند هیچ برگی (از درختی) نمی افتد، مگر اینکه از آن آگاه است و نه هیچ دانه‌ای در تاریکیهای زمین، و نه هیچ تر و خشکی وجود دارد، جز اینکه در کتابی آشکار (در کتاب علم خدا) ثبت است.» انعام/سوره6، آیه59
شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
اگر یکی فکر میکنه خدا پیدا کرده و ثروت نداره، باورهاش هم در مورد خدا ایراد داره هم در مورد ثروت
اون چیزی که باعث سعادت انسان میشه، باعث ثروت میشه، یکتا پرستیه ، تسلیم بودن در برابر خداونده، باور کردن خداونده، باور کردن نزدیکی خداونده، باور کردن اجابت خواسته های ما توسط خداونده، باور کردن دستان و نیروهای خداونده، وقتی اینو باور میکنی مسیرها بهش گفته میشه، راه ها بهش نشون داده میشه، قدم ها بهش گفته میشه، موقعیت ها براش بوجود میاد، ادم ها به عنوان دستان خداوند میان بهش کمک میکنند
هرانچه داریم از آن خداونده و اگر باورش کنیم زندگی بی نهایت آسان، لذت بخش میشود
خدایا آسانم کن برای آسانی ها
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا