یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
سلام به همگی
دیروزبرطبق عادت ایرپادو گذاشتم تو گوشم که باورهایی رو که باصدای خودم ضبط کردم گوش بدم ،فک کنم حدود سه،چهاردقیقه ای گوش دادم ولی دیدم اصلا راضیم نمیکنه و قلبم بهم میگه بزن یه فایلی که راجب اونه یه چیزی مثل شکرگزاری،دعا …
خلاصه یه فایلی رو که پراز زیبایی پر از حال خوب و حمد و ستایش اون بود رو گذاشتم توی گوشم نمی‌دونم چقدر راه رفتم هفت،هشت کیلومتر تو تمام مسیر عاشق بودم،توتمام مسیر چشمام خیس بود ولی کنترل کردم که اشکم نیاد.
چرا از وقتی اینطوری بهش وصل شدم فقط دوس دارم ازاون بشنوم بااون عشق بازی کنم ازفایل فقط روی خدا حساب باز کن از برخوردبه یه تضادبزرگ که خداروشکر که برام اتفاق افتاد تو اون تضادبزرگترشدم چه بزرگی اینبار.
این روزا یه حال دیگه ای دارم جهان من لباس تازه میپوشه منو تو تنها نیستیم چونکه خداباماست نشسته چای مینوشه… به به
اره حتی دیگه دلم نمیخواد باورایی رو که ضبط کردم گوش بدم انگاری یه چیزی رو درک کردم که این حرفا این باورها در مقابلش کمه ،یه روز همین باورها رو گوش میکردم قلبم باز میشد ،ولی الان فقط یاد اون فکرکردن به اون فک کردن به قدرت و مهربونیش قلبمو باز می‌کنه
البته حتما مسیر همین بوده تا به این جا برسم به این حال شکرت عمرم بابت این حالی که دارم همیشه این جمله تو سرمه که (من درکنار تو زیباترم)