یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
به نام خداوند یکتا
سلام خدمت استاد و خانم شایسته عزیز
اینروز ها هر چی جلوتر میرم هر یدونه فایل بیشتری که گوش میدم چه قدر به این موضوع پی میبرم که ما فقط یک نجات دهنده داشتیم و داریم در زندگیمون اونم خدای یکتاست
چه قدر شرک های مخفی وجودم چه قدر باور های غلط توی زندگیم باعث شده بود که این موضوع برام کمرنگ بشه با اینکه ایمان داشتم به یگانگی خداوند اینروزها که متوجه شرک های مخفی وجودم، متوجه باورهای غلطم ، تاثیرات بیرونی روی زندگیم میشم ، خداوندی که درونم کمرنگ کرده بودم داره پر رنگ میشه ، باعث ارامش قلبم میشه ، حتی همین که متوجهش میشم و باورم رو در لحظه تغییر میدم حال قلبم خوب میشه ، احساس میکنم خدا داره بهم لبخند میزنه همون لحظه که من درستی رو متوجه میشم ،همین موضوع انگیزه ی من رو برای کار کردن روی باور هام بیشتر میکنه ، تو این برهه از زندگیم به این رسیدم که واقعا چه بهتر از اینکه خداوند به بندش لبخند بزنه
من خیلی وقت ها به این فکر میکنم که رسالت من تو این دنیا چیه ؟
هدف خداوند از خلقت من چیه ؟
دوست دارم توی این دنیا جوری زندگی کنم که وقتی روح از تنم جدا شد و رفت پیشه خدا ، وقتی که خدا بهم بگه ما تو رو به این علت به دنیا فرستادیم ، تو انجامش دادی ؟
بگم بله …
من ایمان دارم که خدا. تک تک مخلوقاتش رو با هدف مشخصی به این دنیا فرستاده
همیشه فکر میکنم به این موضوع و از خدای خودم میخوام که منو هدایت کنه به سمت مسیری که رسالت وجود من درش وجود داره
نیروی مطلقی که بدون اذن او برگی از درخت نمیفته ، او که خالق من هم هست ،
خداوند یکتا
تمام ایمان و اعتماد من برای اوست