یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازهاش برگی از درخت نمیافتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگیات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان میشود که خدا میگوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابستهات میکند که دیگر فضایی نمیماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذرهای، تأثیری بر زندگیات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازهی ایمانم به او، حامیام میشود و به برکتش دسترسی مییابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که میگوید تمام اتفاقات زندگیات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی میشود در جسم و جانت، سرمایه اولیه میشود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت میشود برای حرکت، عزت نفس میشود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری میشود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران میشمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذرهای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفقاند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شدهاند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانهی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانیمان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما میدانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حلها را میداند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
به نام خداوند بزرگم
خداوند جانم
یک حس گمراهی و گرفتگی دارم
الان گفتم خودمو رها کنم و شروع کنم به نوشتن
خدایا قلبم میچسبه به همه چیز
همواره داری اینو نشونم میدی که رها کن دختر
به چی چسبیدی؟مگه ندیدی هر وقت با من بودی من دستتو گرفتم هدایتت کردم به بهترین شرایط
بهترین رفتار بهترین حس و حال
رها کن.نچسب.یاد بگیر رها زندگی کنی
رو خودت تمرکز کنی
تو خیلی مهمی زهرا
نیفت روی یک دور و سیکل تکراری
عوض کن.تمرکز کن روی خودت و برو جلو
تو خیلی مهمی.خیلی لایقی.لایق بهتررررین هایی
بهترین رابطه عاشقانه که دوست داری.بهترین شغلی که بهش علاقه داری.بهترین ثروتی که میخوای
ثروت و سلامتی همواره در زندگیت جاری باشه
تو لایق این هستی که خوشحال و در ارامش زندگی کنی
این رو باور کن.کافیه باور کنی و خودتو بسپری به خدا
تو خدا رو داری.میتونی با خدا پادشاهی کنی
خدا کمکت میکنه.همراهته
از خودش بخواه فقط
و تمام
خدای بزرگ من.خدای وجود من
تو تمام جان و وجود منی
به من یاد بده رها بودنو.من رها زندگی کنم
در ارامش و با احساس خوب و عمیق از زندگیم لذت ببرم
عاشقتم خدایا
ممنونم که هدایتم میکنی و راهو نشونم میدی
تعهد میدم که در هر لحظه و هر شرایطی با تو باشم و از قوانینت پیروی کنم
عملا موحد باشم
هر چیزی که دارم از توعه خدای من
میسپرم به تو خودمو
هدایتم کن.عاشقتم.عاشقتم.عاشقتم.عاشقتم
خدایا شکرت
شکرت برای وجودت در زندگیم
شکرت برای این اگاهی ها
دووستت دارم