یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است. اگر بتوانی تمام لحظات زندگی‌ات، به او اعتماد کنی و یکتاپرست بمانی، آنوقت همان می‌شود که خدا می‌گوید:
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟
به نظرم تفاوت نتایج ما، تفاوت در میزان توانایی مان در اجرای توحید در عمل است.
اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.
یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد. یعنی باور کنی خداوند، همان که من، شما، موسی را هدایت کرد، عشق مسیح را در دل مردم انداخت و مردم را دور محمد ص جمع کرد، به اندازه‌ی ایمانم به او، حامی‌ام می‌شود و به برکتش دسترسی می‌یابم.
یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”
قوانین که می‌گوید تمام اتفاقات زندگی‌ات بدون استثناء نتیجه باورهایت است.
یکتاپرستی آرامش و سلامتی می‌شود در جسم و جانت، سرمایه اولیه می‌شود برای شروع کسب و کارت، جرات و جسارت می‌شود برای حرکت، عزت نفس می‌شود برای درک ارزشمندی و توانایی هایت و خوش بینی و امیدواری می‌شود تا قادر شوی آنچه را دیگران بحران می‌شمارند، فرصتی بدانی که برای رشد تو آمده است.
اگر ایمان بیاوری که تمام آنچه به دنبالش هستی، در توحید عملی است، آنوقت تمام سعی ات ساختن باورهایی می شود که تو را یکتاپرست تر، سپاس گزارتر و ایمان ات را راستین تر و پولادین تر نماید تا ذره‌ای شرک در وجودت راه نیابد.
زیرا شرک یعنی، قدرت دادن به عوامل بیرون از تو، برای خلق خواسته هایت. شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی ات بوسیله فرکانس هایت به تو داده است را نادیده بگیری و دو دستی آن را به عواملی بیرون از خود بدهی، که هیچ کنترلی بر آن نداری.
آدمهای کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.
یکتاپرستی متعلق به یک مذهب خاص نیست. بلکه همان چیزی که یک روز به پشتوانه‌ی آن، تصمیم به ورود به کالبد جسمانی‌مان گرفتیم. ورود به جهانی که هیچ شناختی از آن نداشتیم اما می‌دانستیم قدرتی در وجود ما و با ماست که همه راه حل‌ها را می‌داند و حالا و برای همیشه، تنها کارمان این است که: به یادبیاوریم که باید عملا موحد باشیم.
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD289MB24 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۱22MB24 دقیقه
به نام خداوند بخشنده و مهربان
سلام و درود به استاد عزیزم و خانم شایسته مهربانم
.روز شمار روز بیست و سوم
توحید عملی (1)
تازه همین دیشب کتاب رویاهایی که رویا نیستند رو خریداری کردم از سایت و ده صفحه ی اول کتاب رو همون دیشب خوندم که تو کتاب نوشته بودین : مدت زیادی از آشناییم با قوانین کیهانی نگذشته بود اما یک رویا که شب و روز خواب و خوراک را گرفته بود
«اشاعه یکتا پرستی » ایمان به تنها منبع قدرت که جهان رو آفریده و برای اداره اش قوانین ثابت و مشخصی نموده است .باتمام وجودم می دانستم که این یک رؤیا نیست بلکه رسالتی است که با آن به دنیا آمده ام همه نشانه های زندگیم این را فریاد میزد…و چقدر جالب که امروز هم وقتی اومدم روز بیست و سوم رو گوش کنم دیدم توحید عملی هستش و داستان همون روز تو بندر عباس و اتفاقاتی که افتاده بود و احساسی که کردین و چیزی که درک کردین بعد اون اتفاق این بود که باید توحید رو ترویج کنید و چقدر هم خوب اینکارو کردید استاد و چقدر خوب خدارو با شما بخدا شناختم با صحبتهای شما ، بازندگی دربهشت شما ، با سفر به دور آمریکا ی شما ، با فایل های توحیدی و چقدر نگاهم به خدا،، به زندگی عوض شد چقدر زندگیم از هر لحاظ داره تغییر میکنه چقدر داره بهتر میشه زیباتر میشه چقدر خوب رسالتتون روانجام دادید استاد وچقدر خوب اون روز خدا رو باور کردین وفهمیدین رسالتتون چیه خداروشکر و با اینکار به چه انسانهای زیادی کمک کردین و دستشون رو گذاشتین تو دست خدا چه انسانهایی که به ثروت رسیدن به روابط عالی رسیدن به عشق و سلامتی رسیدن چون فقط تنها راه رسیدن به همه اینها فقط و فقط توحید ، یکتا پرستیه ، تسلیم در برابر خداوند، باور کردنه نزدیکی خداونده ، باور کردن اجابت خواسته های ما توسط خداونده
من باور میکنم که قدرت مطلق خداونده و دست از شرک برمیدارم وتمام سعیم رو میکنم که این باور رو که خدا قادر مطلقه رو در وجودم نهادینه کنم و روی خودم کار کنم و شرکهای مخفی وجودم رو شناسایی کنم و تنها از خدا یاری می جویم واز خدا میخواهم که منو به راه راست هدایت کنه راه کسانی که به آنها نعمت داده است.
خدا رو شکر برای یه روز دیگه