توحید عملی | قسمت ۱ - صفحه 84 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه دوستای عزیز سایت

سلام به استاد عزیز و مریم عزیزم

روز 23 ام سفرنامه

وقتی روی روز 23 ام کلیک کردم و متن زیبای خانم شایسته عزیز رو شرو به خوندن کردم اشک تو چشمام حلقه زد. اشک شوق بود. من قبلا هم گذرم از این سفرنامه گذشته بود ولی به این درکی که از قانون خلقت خداوند دارم نرسیده بودم. از اولین باری که قدم به این سایت گذاشتم همش دنبال فرمول و قانونی بودم که مثلا اگه فلان کار رو انجام بدم فلان چیز میشه و … هی اومدم جلوتر و هی فایلای بیشتری دیدم هر بار که یه فایل جدید گوش میدادم سیمای خداوند از لابلای ابرهای باورهای منفیم شرو به خود نمایی میکرد و عین تابش نور از لابلای ابرهای تیره، حضور خدا رو با درخشش و نوری روشن احساس میکردم. حضوری که بس آرامش و عشقی به درونم تزریق میکرد که احساس میکردم روی شونه هایی نرم و لطیف تکیه زدم و لذت میبرم. این سفرنامه آروم آروم منو به خدایی هدایت کرد که رب عالمه. به توحید به اصل اسلام هدایتم کرد. هدایتی که چند سال پیش بخاطرش رفته بودم کلاس قرآن تا بدونم خدا کیه. کار من به عنوان بنده مسلمان چیه . سرتاسر وجودم پر بود از تضاد و ضد نقیض هایی که از شیعه و سنی دیده بودم و بزرگترین سوالم این بود که کدوم درسته. کدوم میره بهشت و کلی سوال دیگه. کم کم خدا منو به این سایت و افرادی هدایتم کرد که الان قلبم سرشار از آگاهی هستش که همگی این آگاهی ها به حضور خدا ختم شد. وااااییی چه عظمتی . همین الان که دارم تایپ میکنم چشمام پر از اشکه. چقدر خوشحالم که دارم بیشتر با خدا آشنا میشم. و چقدر افسوس میخورم که یک عمری رو در شرک و بدبختی گذروندم. من فهمیدم که زمانی به ثروت و خوشبختی میرسم که حضور همیشگی خدا رو تو قلبم داشته باشم. همانطور که خدا عشق میورزه بی منت عشق بورزم خودم رو تو وجود نورانی خدا رها کنم. رها کنم و برم سمتی که قلبم میگه . خدای عالم خدایی که با این ظرافت جهان رو خلق کرده و داره به بهترین نحو مدیریتش میکنه قطعا و صد در صد منو به یه مسیری هموار که نه بسیار بسیار بسیاااااااار هموار هدایت میکنه که تو اون مسیر با عشققق و لذت زندگی کنم. اگه یه ذره به خدا فک کنیم حس لطافت بچه گانه ای سمتمون میاد که از دیدن هر چیزی و فکر کردن به چیزهای خوب به سرعت ذوق میکنه. من تا به اینجای سفرنامه فهمیدم که نمیشود به عزت رسید وقتی کافر و مشرک خداییی. نمیشود الهام رو بشنوی در عین حال که اعتقادی به غیب نداری. نمیشود ایمان بیاری که تو هم خالقی و سرنوشت و ایندتو خلق میکنی وقتی که به خالق جهان و قوانینش آگاهی نداری و ایمانی به این خالق نداری. نمیشود ادم مقتدر و با اراده ای باشی وقتی به منبعی پر قدرت و قادر وصل نباشی. نمیشه نمیشه ثروتمند و غنی و بی نیاز باشی وقتی به غنی مطلق وصل نباشی. هیچ وقت به مسیر هدایت اصلی هدایت نمیشی تا وقتی که به درگاه یکتا خدای عالم سجده نکنی و دست از ستایش غیر خدا برنداری. ولی وقتی یه قدم به راه خداپرستی و ستایش این خدای عظیم برمیداری، دریایی از معرفت سمتت هجوم میاره. عطش خاصی برای فهمیدن این درک و آگاهی تو درونت بوجود میاد. وقتی این عطش و حس فوق العاده خوب سمتت اومد باید آغوشتو به الهامات قلبیت باز کنی و عمل کنی به هر آنچه که گفته شد هر آنچه و منحرف نشی. اگر منحرف شدی باز برگرد این خدا توبه پذیره. بسیار هم توبه پذیره. بین درخواست توبه و اجابت توبه از طرف خدا حتی 1 ثانیه که نه 1 میلیاردم ثانیه هم فاصله نیست. باز هم ادامه بده. خدا به سمت رستگاری میبرتت. خداست که دستتو میگیره. دست از بهانه جویی بردار . تو بچه پدر و مادر، تابع کشور، تابع مذهب، تابع نوع پوست بدن، تابع نوع قاره و هزاران وابستگی نیستی. تو بچه خدایی. بچه نازنین و دوست داشتی و عزییییز و معشوقه خدایی. نمیدونی چقد دوست داره. نمیتونی تصورشم بکنی. نمیتونی فکرشم بکنی که این عاشق برا معشوقه هایی که خلق کرده چه سفره پر عظمت و نعمتی تو این جهان گسترده. الله اکبر الله اکبر. هر بار که به سمت خدا میام کلییی سوپرایزم میکنه . یه جورایی بینام میکنه که خوب و با دقت ببینم که چه زیباییا و نعمتایی تو زندگیم داده که وقتی در حال کفر بودم نمیدیدم. کور بودم و تمرکز میکردم روی قضاوت های اشتباه روی نداشته ها. روی افرادی که به اشتباه انتظار داشتم ازشون. من فهمیدم که به غیر خدا اصلا و به هیچ وجه نباید از کسی انتظار داشت. فهمیدم باید این باور رو تو خودم خیلی قوی کنم که رب من فقط خداست و این فقط خداست که به من کمک میکنه. فقط خداست که باید سمتش دستمو دراز کنم نه بقیه حتی پدر و مادر که اگر حتی به سمت پدر و مادرم دست دراز کردم و ازشون انتظار داشتم به یقین وارد شرک شدم. توی یکتا پرستیه که حس خوب داشتن به بقیه عملی میشه. توی توحید میشه بهنکات مثبت تمرکز کرد توی توحید و یکتا پرستیه که میشه خودمونو بشناسیم. توی توحیده که میشه عمل صالح انجام داد. زیر سایه یکتاپرستیه که میشه عزیز شد . توی یکتا پرستیه که میشه از عرش به فرش اومد. توی یکتا پرستیه که هدایت میشی به هر انچه که میخواهی . توی یکتا پرستیه که قانون جهان بهت گفته میشه . زیر سایه پر مهر الله هستش که میشه تطمئن القلوب بود و در آرامش زندگی کنیم. توی یکتا پرست بودنه که به رستگاری و پر عزت بودن برسیم. توی یکتا پرستیه که میتونیم بنده عزیز خدا باشیم همون بنده ای که خدا وعده بهشت و خوشبختی و نعمت های فراوان رو هم تو این دنیا و هم اون دنیا بهش داده.

همیشه به این فکر میکردم که چرا باید خدا منو خلق کنه که همش سختی بکشم و سخت درس بخونم. سخت کار کنم. همیشه از این و اون تحقیر بشم همیشه دلم لرزون باشه که مبادا کاری کنم فلانی ناراحت باشه. مبادا فردا و یا چن دقیقه دیگه اتفاق بدی بیوفته و هزاران مبادا های دیگه. همیشه از خدا میپرسیدم.

الان فهمیدم که اشتباه میکردم. خدا بر عکس، منو به دنیا اورده که لذت زنده بودن و نعمت های بی شمارش رو بچشم. منو به دنیا اورده که رو پر قو بزرگ بشم و در کل از زندگی تو این دنیا و هم اون دنیا و تو کل موجودیتم حالشو ببرم. نمیدونم چطوری بگم خداااا. عاشقتممممم. دوستت دارمممم. خدایا مرسییییی که منو خلق کردی . بهم بدنی به این زیبایی و با شکوه دادی. خدایا مرسی بابت قانون فوق العادت . خدایا مرسی بابت همه چی . ازت میخوام منو بیشتر و بیشتر هدایت کنی. اینقد هدایت کنی که به حد بی نیازی از این دنیا و نیازمند تر به خودت برسم

خدایا شکرت بابت وجود این سایت . بابت وجود مریم جان و استاد عزیز. وجود این همه دوستایی که خالصانه از عشقت میگن و هر بار که وارد این سایت میشم احساس میکنم وارد مسجدی شدم که دارن همه خالصانه و با تمام وجودشون ستایش و عبادتت میکنن.