توحید عملی | قسمت ۱ - صفحه 82 (به ترتیب امتیاز)

«هدایت» کلید واژ‌‌ه لحظه به لحظه این سفر است.

آری هدایت لازمه ی زندگی است هدایت یک عنصر حیاتی جهت ادامه حیات هر موجود زنده ای است.

و خداوند حتما باید هدایت کند و هدایت می کند اما به شرط ایمان به شرط پاکی دل.

امروز از خداوند خواستم تا مرا به جایی هدایت کند که لذت بیشتری از پیک نیک ببرم و مرا به جایی خوبی هدایت کرد.

خیلی خواسته ها دارم اما نه نمی دانم و نه می توانم بدانم و بنشینم حساب و کتاب کنم فقط می توانم روی ایمانم کار کنم

و از خداوند درخواست کنم که مرا هدایت کند . خداوندا مرا و همسفرانم را به سمت افزایش درآمد افزایش عزت نفس هدایت کن.

و باید کم کم کلید واژ‌‌ه‌ی تک تک لحظه‌های زندگی ما نیز بشود.

آری هر چه بیشتر پیش می روم در میابم که وظیفه ی من فقط بندگی است و هدایت من وظیفه ربم است.

و خیلی باید روی موضوع هدایت کنم زیرا وقتی هدایتم می کند به مسیر هایی می روم که اصلا به آنها فکر هم نمی کردم.

و از همیشه از جایی می دهد که انتظارش را نداریم. لازم است که بیشتر احساسم و ورودی های ذهنم را کنترل کنم لازم است که بیشتر روی

هماهنگی ام با خدایم کار کنم . ایده ی الانم خواندن قرآن است که انگار خود خدا با من سخن می گوید.

زیرا شرک است که موجب شده‌، نیروی توحیدگرای درونت که همه راه‌حل‌ها را می‌داند‌ را‌، دست کم بگیری و تلاش کنی تا مسائل را به شیوه ذهنت حل کنی.

آری واقعا همین طور است بارها شده است که وقتی سراغ کاری می روم اولش راه حل خودم را می روم و سپس به نتیجه می رسم

که از اول باید به حرف قلبم گوش می کردم. هر چند باید روی تفاوت و تشخیص این دو خیلی خیلی کار کنم.

ذهنی که هیچ اساس قابل دفاعی ندارد و پشت ماسک «ترس» پنهان شده‌ و تا زمانی قدرت تاخت و تاز دارد که ایمان نباشد.

آری ایمان همه چیز است ایمان ایمان وای چه شیرینی و ارامشی دارد. باید در نشان دادم ایمانم خیلی دقت کنم که چه تصمیمی بگیرم

الان شرایط چگونه است راه درست چیست آیا این راهی که میروم درست است آیا این راه در آینده باعث پیشرفت من خواهد شد؟

و همواره باید حواسم به مسیر باشد و همچنین از قطب نمای درونم استفاده کنم.

و اینکه حواسم به نشانه ها باشد و امروز نشانه ای را دریافت کردم که باید حواشی را حذف کنم.

باید تمرکزم را بیشتر کنم و برایش برنامه ها دارم.

یکتاپرستی یعنی بدانی نیرویی مطلق، که بدون اجازه‌اش برگی از درخت نمی‌افتد، صاحب و رئیس ات است.

آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟ تا الان که برایم به شدت کافی بوده زیرا او تنها کسی است که می توانم به او پناه ببرم.

زیرا او تنها کسی است که قلبم با او آرامش می یابد. زیرا او تنها کسی است که عاشق من است . زیرا او تنها کسی است که حامی من است.

و گشته ام و نبود و نخواهد بود کسی که جای او را بتواند پر کند.

اگر یکتاپرست باشی، نمی توانی به چیز دیگری وابسته شوی، زیرا یکتاپرستی آنقدر وابسته‌ات می‌کند که دیگر فضایی نمی‌ماند.

یکتاپرستی یعنی یقین بدانی هیچ چیز به قدر ذره‌ای، تأثیری بر زندگی‌ات ندارد.

و تمام اتفاقات زندگی من فقط نتیجه ی فرکانس ها و باور هایم است فقط نتیجه ی ورودی های ذهنم است.

یکتاپرستی یعنی درک قوانین خداوند و اجرای بی چون چرایشان. قوانینی که قدرت زندگی ات را در دست باورها و فرکانس های خودت گذاشته و توحید عملی چیزی نیست جز “منطبق نمودن رفتارت در هر لحظه و در هر شرایطی، با قوانین خداوند”

آری تمام سعی ام را می کنم که بنده ی ربم باشم تمام تلاشم را می کنم که ربم به جانشینش روی زمین افتخار کند بگوید ببینید فرشته ها این بنده ی من است.

تمام تلاشم این است که چیزی که به من الهام می کند عمل کنم با ایمان و تنها با ایمان است که می تواند ترس را از بین برد و درحا خفه کرد و از ریشه خشکاند.

آدم‌های کمی موفق‌اند، زیرا آدمهای کمی قادر به جاری ساختن یکتاپرستی در اعماق وجودشان شده‌اند.

آری دقیقا می توان آنرا مشاهده کرد.