توحید عملی | قسمت 10

سلام من یه گمشده ام

کی هستم نمی دونم

یه سربازم

یه سرباز صفر با یونیفرم سرمه ای رنگ

در دانشکده افسری تمام قد، سینه صاف، ادای احترام کرده

نمی دونم تا چه حد موفق بودم

ولی اینو می دونم من بی اربابم هیچم یه گمشده ام

از یه امتحان سخت برگشتم

از یه آزمون

یه روز در قلب خودم ادعا کردم دیگه شیطان نمی تونه قد علم کنه

درسته یه گنده لاته

ولی وقتی منو می بینه دست پاشو گم می کنه

از اون روز کمی سوالات من که اونم به درخواست خودم بود، این اجازه به گنده لات داده شد

آزمایش شدم

ولی با غرور الان ته خط ایستادم و تازه لبخند خدا رو می بینم بعد از شش ماه

این من

کسی که غم کمرش رو شکست

غرورش رو شکست

عزتش رو شکست

از قانون سلامتی کسی که چند ده کیلو گوشت می خرید توان خریدش رسید به خرید تخم مرغ

ای دوست من با من هم قدم باش

من هنوز زنده ام

سرپام

نمردم

کم نیاوردم

ادامه میدم

این سرباز جسور فهمید بی اربابش خیلی ضعیفه

ادعاهاش کمرنگ شد

خواسته بودم خدای من تو چطور ثروت می سازی

من حرکت می کنم که تو جاری میشی

و گرنه که ثروت پا ندارد

اما کج فهمیدم

تقلاهای بیهوده با وجود این چنین خدایی …

آره من یادم رفت فرمانده دارم و همه نعمت هام از آن خودش بود

تا الان به قدرت راهنمایی های اون رسیدم با هدایت تا هدایت گلسار

این من

فکر کردم باهوشم

حقم بود

اصلا همه اینها رو خودم ساختم

اگر چه به احترام سرورم بارها کلاهم رو در خیابان همیشه زنده هدایت بر داشته بودم حتی چندین بار این چموش بچه، کلاهش رو وسط خیابان گم کرده بود، این نادان فرزند عاشق، در هیاهوی قیل و قال های ذهن در تاریکی گمگشته و حیران شد، 6 ماه پر از درس عشقبازی، در آخر جوری که فقط من و خودش بفهمیم دستم را گرفت، این مریم غمگین را رهاند، بار سنگین را از دوشش برداشت، گفت بچه بهت گفتم با این گنده لات در نیفت، چرا ادعا کردی، بگو پناه می برم از شر نجواهای شیطان به من، این ضمیر از اون ضمیرهایی است که تنها اینجور جاها دوستش می دارم، گفت دستم را ول نکن، در حالی که چشم هایم پر از اشک بود، گفتم چشم سرورم، خدایا من به هر خیریتی که از جانب تو رسید فقیرم، فقیرم کردی تا تو را ببینم، تا بپرم، تا جسور باشم، تا بفهمم بهشت را به بها می دهند نه به بهانه.

تا نفس نفس های آخرم به یادت و برایت یا رب

به قول امروزی ها

تو قند روزهای تلخ منی یا رب الارباب