توحید عملی | قسمت 10

(((مدیتیشن خاضع و خاشع)))

سلام هم فرکانسی های عزیز

همان‌طور که استاد عزیز فرمودند، بهترین مدیتیشن روزانه، خضوع و خشوع در برابر خداوند است. من این متن را با ترکیبی از صفات الهی، آیات قرآن کریم و اشعار پروین اعتصامی آماده کرده‌ام تا با شما این تجربه مدیتیشن را به اشتراک بزارم. تا از این مدیتیشن بهره ببرید و با تمام وجود به خضوع و خشوع در برابر پروردگار بپردازید

ای وهاب

ای وهاب، ای که بخشش تو بدون حساب است و همه چیز را به بندگانت عطا می‌کنی. تو به مادر موسی (علیه‌السلام) رحمت کردی و او را در لحظات دشوار زندگی‌اش یاری فرمودی. در قرآن آمده:

«وَأَوْحَیْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِیهِ»

(قصص: 7)

“و به مادر موسی وحی کردیم که او را شیر بده.”

مادر موسی با عشق و امید به لطف تو می‌نگریست و به سرنوشت فرزندش ایمان داشت. او گفت:

“گر فراموشت کند لطف خدای، چون رهی زین کشتی بی ناخدای.”

ای وهاب، من با ایمان به لطف بی‌پایان تو در سختی‌ها پناه می‌برم و به این واقعیت اقرار دارم که هر آنچه دارم، از آن توست.

—

ای رحمان

ای رحمان، ای که رحمتت همه چیز را در بر می‌گیرد. همچون یونس که در دل نهنگ گرفتار شد و با تضرع و خشوع از تو طلب بخشش کرد. در قرآن آمده:

«فَنَادَىٰ فِی ٱلظُّلُمَـٰتِ أَن لَّآ إِلَـٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبْحَـٰنَکَ إِنِّى کُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِینَ»

(انبیاء: 87)

“یونس در تاریکی‌ها فریاد زد که خدایا، تو منزهی و من از ستمکارانم.”

همان‌گونه که یونس خاشعانه به رحمت تو دل بست، من نیز با ایمان به وسعت رحمت تو در هر سختی پناه می‌گیرم.

“گر به بادی همره طوفان شوی، دست یزدان تو را از بلاها پناه است.

ای رحمان، من نیز با فروتنی به مهربانی بی‌پایان تو سر می‌سپارم و به این واقعیت اقرار دارم که هر آنچه دارم، از آن توست.

—

ای عادل

ای عادل، ای که در همه کارهایت عدالت برپاست و هیچ ظلمی در حاکمیتت نیست. شعیب پیامبر (علیه‌السلام) خاضعانه به عدالت تو تکیه کرد و مردم را به راه درست هدایت نمود. در قرآن آمده:

«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ»

(نحل: 90)

“خداوند به عدالت و نیکی فرمان می‌دهد.”

شعیب با ایمان به عدالت تو در مقابل انحراف‌ها ایستاد و گفت:

“دادگر داور، آن که حکم حق کند، بر همه کس استوار و سرنوشت‌ساز است.

ای عادل، من نیز خاضعانه به عدالت بی‌پایان تو سر می‌سپارم و به این حقیقت اذعان می‌کنم که هر آنچه دارم، از آن توست.

—

ای قاضی الحاجات

ای قاضی الحاجات، ای که نیازهای بندگانت را برآورده می‌کنی و هیچ دعایی را بی‌پاسخ نمی‌گذاری. زکریا (علیه‌السلام) خاضعانه از تو فرزندی خواست و تو دعایش را اجابت کردی. در قرآن آمده:

«رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنتَ خَیْرُ ٱلْوَارِثِینَ»

(انبیاء: 89)

“پروردگارا، مرا تنها نگذار و تو بهترین وارثی.”

همان‌گونه که زکریا با امید و خشوع دعایش را به تو سپرد، من نیز حاجاتم را خاضعانه به تو می‌سپارم.

گر دعاهایم از تو یاری نگیرد، چه کنم با این دل درمانده؟

ای قاضی‌الحاجات، نیازهایم را خاضعانه به تو تقدیم می‌کنم و در قلبم احساس می‌کنم که هر آنچه دارم، از آن توست.

—

ای ستار العیوب

ای ستار العیوب، ای که خطاها و عیب‌های بندگانت را می‌پوشانی و از رسوایی نگه می‌داری. حضرت آدم (علیه‌السلام) پس از خطایش، خاضعانه به درگاه تو توبه کرد و تو او را بخشیدی. در قرآن آمده:

«فَتَلَقَّىٰٓ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِۦ کَلِمَـٰتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ»

(بقره: 37)

“پس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت کرد و خداوند توبه‌اش را پذیرفت.”

همان‌گونه که آدم با خشوع به پوشاندن خطاهایش امید داشت، من نیز از تو طلب ستر عیوبم می‌کنم.

“عیب پوش ای خدا، به لطف خویش، بپوش از چشم‌ها گناهانم.”

ای ستار العیوب، من نیز خاضعانه به پوشش عیوبم از سوی تو ایمان دارم.و به روشنی اعلام می‌کنم که هر آن چه دارم از آن توست

—

ای غفور الرحیم

ای غفور الرحیم، ای که بخششت پایان ندارد و هر کس به تو بازگردد، او را می‌بخشی. حضرت آدم و همسرش پس از خطا، خاضعانه از تو طلب بخشش کردند و تو آنها را بخشیدی. در قرآن آمده:

«إِنَّهُ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِیمُ»

(بقره: 37)

“بی‌گمان او توبه‌پذیر و مهربان است.”

همان‌گونه که آدم و همسرش خاشعانه به رحمت تو پناه آوردند، من نیز به مغفرتت امیدوارم.

بخشنده‌گناهان، تویی خدا، ای رحیم و غفور، از تو طلب مغفرت می‌کنم.

ای غفور الرحیم، من نیز خاضعانه از تو طلب مغفرت می‌کنم و به صراحت می‌گویم که هر آنچه دارم، از آن توست.

—

ای رب

ای رب، ای پروردگار همه جهان‌ها، تویی که بندگانت را هدایت و پرورش می‌دهی. ابراهیم (علیه‌السلام) در برابر تو خاشعانه تسلیم شد و تو او را به مقام خلیل‌الله رساندی. در قرآن آمده:

«إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا»

(بقره: 124)

“من تو را برای مردم امام قرار دادم.”

همان‌گونه که آدم و همسرش خاشعانه به رحمت تو پناه آوردند، من نیز به مغفرتت امیدوارم.

بخشنده‌گناهان، تویی خدا، ای رحیم و غفور، از تو طلب مغفرت می‌کنم.

ای غفور الرحیم، من نیز خاضعانه از تو طلب مغفرت می‌کنم و دلایل را بر این می‌شمارم که هر آنچه دارم، از آن توست.

—

ای خالق

ای خالق، ای که همه چیز را از هیچ آفریدی و به هر مخلوقی جایگاهش را دادی. ابراهیم (علیه‌السلام) بت‌ها را شکست و به یکتایی و خالقیت تو ایمان آورد. در قرآن آمده:

«هُوَ ٱللَّهُ ٱلْخَـٰلِقُ ٱلْبَارِئُ ٱلْمُصَوِّرُ»

(حشر: 24)

“اوست خالق، پدیدآورنده و صورت‌گر.”

همان‌گونه که ابراهیم خاضعانه به تو ایمان آورد، من نیز با خشوع در برابر عظمت خلقتت سر تعظیم فرود می‌آورم و با یقین می‌گویم با یقین می‌گویم

که هر آنچه دارم، از آن توست.

“خالق من، تویی که هر آنچه هستی از توست، بی‌مانند و بی‌همتا.”

ای خالق، من نیز با خضوع و خشوع در برابر قدرت تو، به سر تعظیم فرود می‌آورم و در دعاهای خود به درگاه تو با تمام وجود خود را موظف می‌دانم که بگویم خدایا هر آن چه دارم از آن تو است

و من هیچکس هیچ چیز نیستم در مقابل تو و هر چه که هستم هر چه که دارم تماما به اعتبار تو و از آن توست