توحید عملی | قسمت 10

به نام خدایی که هر چه دارم از اوست

سلام خدمت استاد عزیزم و همه دوستان گرامی

سه سال پیش زمانی که با این مسیر توحیدی آشنا نبودم وقتی به نام خدا رو می نوشتم فقط می نوشتم و هیچ درکی نداشتم یادمه خیلی دوست داشتم بنویسم “هوَالحقُّ”

با اینکه مفهوم واقعی توحید را نمی دونستم ولی خدا با همان زبان شبانی من با من حرف میزد فک کنم دلم خیلی پاک بود خالص بودم و خدا رو دوست داشتم فقط به خاطر اینکه خدا هست شاید ازش ترس هم داشتم ولی با همان زبانی که بلد بودم قربون صدقه ش می رفتم و شب و روز باهاش حرف میزدم همه جا با من بود تو همه کارم اسمش بود یادش بود شاید شناخت عمیق نبود ولی بود مثله محافظی که دور یک شیشه رو گرفته باشه همیشه مراقب من بود کار نادرست میکردم ولی خدا بود نمیزاشت پارو فراتر از وجدانم بزارم

و هر چیزی رو که می خواستم بهم میداد اصلا فکر نمی کردم که برای خواستن از خدا باید زیاد انتظار بکشم همین جوری می گفتم و اون اجرا میکرد.

وقتی کمی بزرگتر شدم خواسته هایی داشتم که همه مسخره م میکردند ولی منم از تمسخر اونا تعجب میکردم میگفتم یعنی چی مگه خدا قوی و فرمانروا نیست پس من میخوام اونم میدم.

باور کنید خیلی ساده و بی آلایش ولی با باوری مثل بچه ای که به هیچی فکر نمیکنه میخواستم بدون اینکه از قانون چیزی بدونم. هر موقع حالم بد میشد می اومدم سجاده پهن میکردم و از خدا می خواستم الان می تونم با یقین بگم خداوند هر لحظه که به درگاهش بیایی تو رو می پذیره اصلا عاشق منه.

گفتم فلانی رو برای همسری می خوام (همه منو مسخره کردن)

گفت چشم

گفتم فلان شغل و میخوام (خونواده میگفتند امکان نداره)

گفت چشم

گفتم فرزند میخوام

گفت چشم

گفتم خونه میخوام

گفت چشم

گفتم مسافرت به … میخوام

گفت چشم

گفتم وسایل رفاه و آرامش میخوام

گفت چشم

ولی

من مشرک ، من ناسپاس، من کفور ، من بخیل

فراموش کردم

وقتی همه اسباب بازی های که می خواستم به دست آوردم یادم رفت 

خدارو فراموش کردم

خدارو به کلی از زندگیم حذف کردم

شروع کردم به گفتن من من من

شروع کردم قدرت را از خدا گرفتن و به آدما دادن

شروع کردم به انکار خدا و معاد و آخرت

و مشخصه کسی که اینارو انکار میکنه سر از کجا در میاره

کج رفتم

بد جور کج رفتم

تا یک قدمی باتلاق پیش رفتم

خیلی طول نکشید

تک تک چیزهایی که به دست آوردم از من گرفته شد

تک تک آنها

و من فهمیدم من نبودم خدا بود

وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ

و دوباره زمانی که به آغوشش بازگشتم مثل سابق بود اصلا ازم ناراحت نبود اصلا دلگیر نبود

اونقدر در باتلاق دست و پا زده بودم تا اطرافیانم نجاتم دهند له و لورده شده بودم بی جان و بی رمق بودم ولی می دانستم از کجا خوردم

دستم را با شرمساری به طرفش دراز کردم و صدا زدم خدااااااا

دستم را گرفت و مرا از زمین بلند کرد و مرا روی دوش خود سوار کرد

گفت برگشتی بنده ی من

دوراتو زدی

دیدی دنیارو

دیدی آدمارو

چطور زمینت زدن

من بودم تو همون آدمی که بهت محبت میکردم

من بودم توسط اون ادما بهت رزق و روزی فرستاده بودم

من بودم تو رو وسط اون رفاه و آرامش گذاشتم

من بودم بهت عزت دادم

دیدی اگر از من رو برگردونی آدما هم ازت رو برمیگردونن

دیدی عزت از آن من بود

چرا اعتبار منو با آدما دادی

ولی نگران نباش بازم من هستم

من خدا هستم