توحید عملی | قسمت 10

به نام اللهِ یکتا

سلام.

1- کجاها بوده که تسلیم بودم، سپردم به خدا، شاهدِ گشایشِ گره هام بودم؟

2- کجاها بوده که مغرور بودم، با سر رفتم تو دیوار؟

استاد جان و مریم جان، مرسی از سوالات هر فایل.

باعث میشه سفر کنم داخل خودم.

سفرِ خودشناسی، که این اواخر راحت تر شدم باهاش.

– موقعی که میخواستیم جهیزیه تهیه کنیم یه مقدار از لحاظ مالی و زمان به استرس برخورد کردیم با مادرم.

بعد جفتمون سپردیم به الله با قلبمون…

نتیجه معلومه…

گشایشِ مالی به گونه ای رقم خورد که عزت نفسم مون حفظ شد.

موجودیِ مالی داشتیم که در بهترین زمان، رسید دستمون.

همه چی عالی جلو رفت، نه فقط خریدِ جهیزیه، هر چی تو پروسه ی عروسی بود عالی بود و لذت بخش.

آرایشگاه، لباس عروس، دسته گل عروس، ماشین و تزیینِ گل ماشین، تالارِ عروسی، ، آتلیه و باغِ عکاسی و فیلمبرداری، خوش گذشتن به خودم در کنار مهمونها و …

پکیجی عالی بود از همه مدل.

همیشه هر وقت یادِ عروسی مون میوفتم، یا یه ماشین عروس میبینم تو خیابون، گل از گلم میشکفه و خاطراتِ خوشی برام زنده میشه.

از خداوند سپاس گزارم برای این چیدمانِ زیباش.

از چیزی که من شاید فکرش رو می کردم، زیباتر شد همه چیز.

هر کسی اون شب تو عروسیِ ما بود حسابی بهش خوش گذشت.

به خودم کلی خوش گذشت، انقدر که راحت بودم با خودم و پیرامونم…

هم اون شب، هم بعدش کاملاً حس کردم نگاهِ خداوند گوشه به گوشه ی مراسمِ ماست.

نگاهِ خداوند قبل از مراسم، تو خریدها، تو هماهنگی ها و …با من بود، تا مراسم و بعدش.

من کلی عشق هم دریافت کردم از همه.

یادمه سالها قبل که به مراسم ازدواجم فکر میکردم، انگار خجالت میکشیدم چی میشه، چطوری جلو میره، خوش میگذره یا نه، مهمونا چطوری هستن، خودم بهم خوش میگذره یا نه و …

بعدا یاد این افکارم افتادم و دیدم، مراسمِ ازدواجم به زیباترین حالتِ ممکن برگزار شد و بسیار باکیفیت و لذت بخش.

از فضلِ خداوند بود و هست.

– یه پروژه ی مالیِ خانوادگی داشتیم سالها پیش، که به خاطر اختلاف نظر با یکی از اعضای خانواده، دچار استرس بودم همیشه…

میترسیدم چی میشه؟

اگه بخواد لجبازی کنه، راه نیاد چی میشه و …

سپردم به الله…

تو تک تک جلسه هایی که دور هم جمع میشدیم گشایش رو از خدا میخواستم…

و به چشم دیدم خداوند اون پروسه ی سنگینِ ذهنی رو چطور نرم و اسان جلو برد تا انتها.

– یه پروسه مالیِ دیگه داشتیم در رابطه با فروشِ مغازه مون.

به گره خورد…

سپردیم به الله…

دقیقا از وقتی تسلیم شدیم و سپردیم به الله، گره ها به شیرینی دونه دونه باز شدن…

اینا مثالهای بزرگ زندگیِ من هستن که یاداوری شون خوشحالم میکنه حسابی.

– سر مسیله ی خریدِ خونه مون، من دچار شرک بودم، روی دیگری حساب میکردم نه خدا…

با همه ی مثالهای قبلی، یادم رفت از خدا بخوام به عنوان منبعِ قدرت و نور…

حسابی حرص خوردم، مضطرب شدم، تو در و دیوار رفتم، به چالش های سخت خوردم، باز هم خدا دستمون رو گرفت و ختم به خیر شد.

حالا اگه از اول میسپردم، انقدر اذیت نمیشدم.

در خلال اون مدت این نبود که شرک مطلق باشم، گاهی رو به خدا میاوردم ولی قوی نبودم توش…

اما باز خدا خودش از فضلش دستمون رو گرفت و اورد بهترین محلی که میتونستیم خونه بگیریم، با مبلغی که داشتیم و امکانات عالیِ اطرافمون و فضای سبز عالی.

الان هم تو مثالهای زندگی شخصی و روزانه ام هر وقت روی خدا حساب میکنم و تسلیمم، نتیجه عالیه.

– در مورد مامانم (بیماری پندمیک) و نی نی (جواب یکی از سونوگرافی هاش) دچار استرس و ترس شدم.

بعد از ترس هام، رسیدم به مرحله ی تسلیم، معجزه اتفاق افتاد.

سلامتی و شادی و حال خوب.

– در رابطه با شغل همسرم، چند سال پیش دقیقا اسفند پس از پایان سال، تعدیل نیرو شد…

خیلی ریلکس گفتم هیچ ایرادی نداره، خدا هست، خودش درستش میکنه…

همینم شد، در بهترین زمان هدایت شد به شغلِ دیگری خیلی بهتر از قبلی.

یادمه اون سال عید کنترل ذهن عالی داشتیم.

کلی هم طبیعت گردی و گردش داشتیم با هم.

کنترل ذهنی که کردیم واقعا تحسین برانگیز بود.

تازه بعدش کلی برکت جدید اومد، رفتیم به سمتِ خریدِ خونه و نعماتِ بی شمارِ دیگه.

فقط باید دایم این مثال ها رو تو ذهنم یاداوری کنم که یادم بمونه چقدر حساب کردن فقط روی خدا، نتایج عالی میده تو زندگیم.

یه جاهایی درس ها رو به روش سختی یاد گرفتم، ولی ارزشش رو داشت که یاد بگیرم.

– سال 90، 10 فروردین، که پدرم که فوت شد، جهانِ همه مون عوض شد…

شوکه شدیم…

قلبِ من همیشه اعتقاد داشته و داره به خدا.

همون خدا و فضلِ خدا، به من قدرتی داد تا بلند شم و بشم یکی از بازوهای خانواده ی سه نفری مون…

مادرم که تا قبل استرس داشت گاهی، یهو تبدیل شد به یه مادر عینِ کوه، یعنی هم مادر شد واسمون هم پدر…

خواهرام که واسمون سنگ تموم گذاشتن از همراهی و دلجویی و …

همه ی اینا از کجا بود؟

اعتبارش از الله بود.

ما اب تو دلمون تکون نخورد بعد از بابا…

عزت مون حفظ شد، مستقل بودیم، خودمون اموراتمون رو رسیدگی میکردیم.

همه اش از خدا بود…

پدر نبود ولی همیشه حمایتهاشو حس میکردیم.

خدا بیامرز پدربزرگ همسرم همیشه میگفت:

با خدا باش پادشاهی کن، بی خدا باش هر چه خواهی کن.

– الان یاد خروجی های موفقیت امیز دیگه تو زندگیم افتادم که همشون از فضلِ خدا بودن برام:

* کاهش وزن فوق العاده چندین بار.

* قبولیم در رشته گرافیک و خوندن کارشناسی گرافیک و اینکه چقدر خوش گذشت بهم با درس هاش.

* پروژه پایان نامه ام، پوستر فیلم، که عالی شد.

* تمام باشگاه ورزشی هایی که رفتم، پیاده روی هایی که رفتم.

* موقعیت های شغلی که تجربه کردم.

* دوره های اوریگامی ام.

* تمام دوستانِ نابی که وارد زندگیم شدن و میشن.

* صاحبخانه شدن خودمون و همه ی عزیزانم.

* همسایه های خوبمون همیشه.

* نعمت های فراوانی که وارد خونه زندگیمون میشه همیشه، پول هایی که واریز میشه به کارتم، طلاهایی که هدیه میگیرم یا میخرم.

* وسایلِ بیشماری که خریدم و میخرم.

* امکانات زندگیم.

* رانندگی کردنم.

و …

سمانه جون یادت باشه و بمونه:

همه ی موفقیت هات، دستاوردهات، داشته های مادی و معنویت، رشدها و بهبودهات، پیشرفت هات، حالِ خوبت، سلامتیت، کلاً و همه چیزِ تو، از خدا بوده و بس.

میدونم گاهی ممکنه یادت بره و اعتبارش رو بچسبونی به خودت یا دیگران.

اما نترس، خدا یادت میندازه و برمیگردی تو مسیر.

الهی شکرت برای حضورت در زندگیم، شکرت برای این فایلِ ناب.

یا الله، یا ارحم الراحمین

سلام به فرشته جانم، که هر بار پروفایلتو میبینم میگم چه قشنگی تو دختر.

چه تعبیر جالبی نوشتی:

مثل کسی شدم که با نور گوشیش دنبال گوشیشه

این عشق و عاشقی های توی مسیر قشنگه…

با همه ی نوسان هاش قشنگه…

این بالا پایین شدن ها هم طبیعیه، تا مدارمون بالاتر بره و به ثُباتِ فرکانسی برسیم…

همه اش قشنگه.

خیلی جالبه که هر کدوم مون تو زندگی هامون، شرایط و احوالات متفاوتی داریم، ولی فرکانس مشابهی همه مون رو میاره و میرسونه به فایلها…

فایل توحید عملی برای من شگفت انگیزه.

کلا هر کلامی که استاد میگن از خدا خیلی شگفت انگیزه، انرژی و فرکانسش بسیار بالاست…

فرشته خانمِ ارزشمند، به هر چی دوست داری برسی از فضلِ خدا.

همه مون برسیم.

در پناه خدا باشی عزیزم.

نترس از اینکه گاهی توحید یادت بره، خدا خودش به یاد تو و همه مون میاره.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

خدایا شکرت که تو زندگیم هستی هر لحظه.

یا الله

سلام به نسیمِ عزیز.

چقدر کامنتت و یاداوری ها و بولد کردن باورهای نابِ استاد، شیرین بود.

به دلم نشست حسابی.

مرسی از کامنتت.

با قسمت نریختن ماستها تو قیمه ها هم موافقم کاملا.

شاد شدم خوندمش :)))

قسمتِ خلاقیت رو از کامنتِ شما برداشتم و اضافه کردم به لیستِ خودم:

سمانه جون یادت باشه و بمونه:

همه ی موفقیت هات، دستاوردهات، داشته های مادی و معنویت، رشدها و بهبودهات، پیشرفت هات، حالِ خوبت، سلامتیت، خلاقیتت، هنرت، استعدادهات، کلاً همه چیزِ تو، از خدا بوده و بس.

در پناه خدا باشی عزیزم.

همه مون باشیم.

خدایا شکرت برای همه چیز، برای همیشه.

هو الرزاق

سلام به آقا احسانِ عزیز.

برام جالبه که یه بار این کامنت رو خوندم، جلب توجه کرد برام.

گذشت…

دیشب یادش افتادم و کیف کردم که افرین که این قسمت رو تو کامنتتون نوشتین:

شاید خیلی از ماها وقتی صحبت از روزی میشه فقط به پول فکر میکنیم اما حقیقت اینکه همه چیز میتونه روزی باشه

آگاهی، ایمان و یقین، سلامتی، دوستان خوب، تضاد، قبل و زندگی سرشار از حضور خدا و بی‌شمار دیگه همش روزیه

چون خودمم متمرکز شدم روی روزی های حساب و غیر حساب این مدت…

مثالهاشو تو زندگیم مرور میکنم، مینویسم، تشکر می کنم و …

بعد، الان، دقیقا هدایت شدم مجدد به این کامنت، این بار از طریقِ ایمیلم…

انگار که باید دوباره توجه کنم…

مرسی از کامنت های خوبتون.

مثالتون خیلی برام جذاب بود که نوشتین تو شلوغی بودین و هدایت شدین به سمت یه بچه ی شاد که بهش اندازه درآمد اون روزش هدیه بدین…

این مثال های بچه ها تو کامنت هاشون، از درک و شهودشون تو زندگیِ حقیقی، میره میشینه روی قلبم و حسابی کیف میکنم.

براتون نور و سلامتی و سعادت و ثروت آرزو میکنم.

برای همه مون.

الهی شکر که کامنت خوندن و نوشتن رو روزیِ من قرار میدی.