توحید عملی | قسمت 10

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به استاد و همه دوستان عزیزم

خاطره ای از ردپای توحید در زندگی من در امر ازدواج خودم

حقیقت این است که دخترخانمی را مدنظر داشتم برای ازدواج به گونه ای که مطمئنِ مطمئنِ مطمئن بودم که همین شخص روزی من میشود و لا غیر…

این کلید واژه را باید همین الان بگویم که در انتهای نوشته ام با آن کار دارم که آن دختر خانم پرستار بود و از دوستان مادری ام بود….

روزها به انتظار نشستم تا روز موعود خواستگاری فرا برسد ولی وقتی که فرا رسید شوکه شدم…

آری جواب از طرف ایشان نه بود و من مات و مبهوت مانده بودم که آخه چرا؟؟؟!!!

آن روزها خیلی از قانون آگاهی نداشتم و اسیر نجواهای ذهن شده بودم و حالم بد بود تا اینکه یک جمله در تلگرام خواندم که مرا خیلی آرام کرد و آن جمله حاوی چنین مضمونی بود که….

به خدا اعتماد کن ، خدا بهترین ها را در بهترین زمان و مکان روزی تو میکند…

این جمله سکانس اولیه خدا برای من بود تا آرام شوم و اما سکانس زیباتر اینجا بود که با دوستم در خیابان های تهران قدم میزدیم و صحبت میکردیم که چنین صحبتی از دهان دوستم خارج شد که

ببین ؛ مطمئن باش که یک دانه از خوبانش را برای تو کنار گذاشته

این جمله عجیب مرا آرام کرد و در آن لحظات ، من احساسی را تجربه کردم که شیرینی اش تا ابد از وجودم خارج نمیشود ، احساسی که مرا عجیب به خدا وصل کرد و به خودم گفتم که…

ببین رضا تو یک خدای قدرتمندی هم داری که بد نیست یه موقع هایی به او سر بزنی ، دیگر خیالت جمع باشد که بهترین را روزی تو میکند

وقتی اینجوری تسلیمِ خدا شدم و از سر راه او کنار رفتم ؛ معجزات شروع شد با اینکه من دیگر به ازدواج فکر نمیکردم…

همان شب پدرم با من تماس گرفت که فلان دختر خانم هست ، آیا میخواهی ایشان را برایت خواستگاری کنیم؟

ذکر این نکته واجب است که نه من و نه پدر و مادرم ، این دختر خانم را ندیده بودیم و فقط از این خانواده یِ دختر خانم ، پدر ایشان را میشناختیم که با پدرِ من همکار بودند و انسانِ باخدا و صالحی بودند…

خلاصه پدرِمن از کرمان چنین پیشنهادی را از طریق تلفن ، به من که در آن ایام ؛ در تهران بودم ، داد و در همان لحظات ندایی درون من اینگونه به من گفت که…

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

من مانده بودم و این ندا ، به گونه ای که به خدا میگفتم که خدایا ، آخه من ایشان را ندیده ام ؛ حالا چجوری بروم خواستگاری و تنها چیزی که میشنیدم ، این بود که…

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

به خدا میگفتم که آخه من الان کارِ درست و حسابی ندارم ، ولش کن ؛ بیخیال من بشو ولی باز آن ندا از درون من میگفت….

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

یعنی هر چی بهانه می آوردم که خدایا ، مرا بیخیال بشو ولی آن ندا فقط میگفت که…

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

خلاصه در آن لحظات با خودم گفتم که باید به این ندا گوش کنم ؛ ندایی عجیب بود که خیلی بلند از درونم فریاد میزد که…

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

خلاصه به پدرم گفتم که از جانب من همه چیز حله ، به پدر ایشان اطلاع بدهید که برای دختر ایشان به خواستگاری برویم….

وقتی که جواب از جانب من قطعی شد ، پدر و مادرم تصمیم گرفتند که قبل از اطلاعِ رسمی به خانواده ایشان ، به گونه ای ایشان را ببینند و در همان روز بعد ، در یک اتفاقی بسیار معجزه آسا ، ایشان(یعنی همسرم که الان برایم تعریف کرده) در یک آرایشگاهی بودند و مادر من به بهانه آرایش به آن آرایشگاه میردند و ایشان را میبینند و تایید میکنند و به من اطلاع میدهند که بهم میایید…

خلاصه روزِ بعد پدرم با پدرِ ایشان هم صحبت میشوند که آقا رضای ما هنرمند و خطاط هست و ما میخواهیم که…

وقتی که پدرم چنین میگویند ، پدرِ ایشان هم میگویند که اتفاقا محدثه خانمِ ما هم خطاط و نقاش است و هنرمند و…

وقتی پدرِ من به من خبر میدهد که ایشان مثل خودم هنرمند است یاد همان ندا افتادم که…

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

و مات و مبهوت بودم از این اتفاق که خدایا تو میخوای با من چه کنی؟؟؟!!!

و این اولین اطلاعاتی بود که من از ایشان کسب کردم با اینکه هنوز یکبار هم ایشان را ندیده بودم

و اما لحظه اعلام خبر خواستگاری ما به دختر خانم از زبان پدرخانمم…

لحظه ای که اکنون همسرم براین تعریف کرده که وقتی این خبر را شنید به اتاقش رفت و در را بروی خودش قفل کرد که من نمیخواهم فعلا ازدواج کنم و از این حرفا….

خلاصه آنها تصمیم گرفته بودند که به ما یک جواب نه محترمانه بگویند و برای همین قصدِسفر کردند و با خود فکر کردند که حالا میرویم سفر و این قضیه کش پیدا میکند و فراموش میشود…

از قضا که مقصدِسفر آنها شهر قم بود و پدر من از این فرصت استفاده کرد و به آنها گفت که…

رضایِ ما الان در تهران است و به شهر قم نزدیک است و اگر موافق باشید در آنجا دیداری با شما داشته باشد و صحبتی بکنید

خانواده ی همسرم در آن لحظات با خود گفتند که…

حالا اشکالی نداره ، میرویم و صحبت میکنیم و بعد میگوییم که تفاهم حاصل نشد و یک نه محترمانه به آقای احمدی میگوییم…

دقیقا یک هفته بعد از آن شبی که پدرم زنگ زد و پیشنهاد خواستگاری را به من داد ، با من تماس گرفت که من هماهنگ کرده ام که فردا بروی به  قم و در حرم حضرت معصومه ، دیداری با این خانواده داشته باشی و صحبت هایت را مطرح کنی و…

من مانده بودم و این حجمِ اتفاقِ بزرگ که آخه خدایا من تنهایی بروم در مقابل یک خانواده و…؟؟؟!!!

خلاصه با خودم صحبت کردم و خودم را قانع کردم که میروم و روز بعد آماده شدم که بروم و در حین رفتن با خدای خودم صحبت کردم که…

ببین خدایا ، من نه چیزی روی کاغذ مینویسم که از روی کاغذ حرف بزنم و… ؛ خودت این زبانِ درونِ دهان مرا بچرخان که چه بگویم و چه نگویم…

خلاصه من رفتم و با پدرِ ایشان تماس گرفتم تا لوکیشن را از ایشان دریافت کنم و خدا میداند که لحظه تماس چقدر حالتی عجیب داشتم و…(آخه من خیلی خجالتی بودم و مات و مبهوت بودم که چرا الان من اینقدر شجاع شده ام؟؟!!)

بالاخره این خانواده را پیدا کردم و تک و تنها در برابر آنها نشستم و صحبت کردم…

صحبت کردن من همانا و یک دل که هیچ بلکه صد دل عاشق من شدند و این را از رفتار آنها فهمیدم که من فقط صحبت میکردم و آنها مشغول تماشای من و شنیدن صحبت های من…

خیلی برایم جالب بود که آمده بودند تا جواب نه بگویند ولی همه چیز را پادشاه جهانیان برایم درست کرد ، زیرا که به من وعده داده بود که…

به حرف پدر گوش کن که سود خواهی کرد

صحبت تمام شد و در مسیرِ برگشت به تهران بودم که لحظاتی عجیب را تجربه میکردم و….

خلاصه هفته بعد ، در کرمان با خانواده به صورت رسمی به خواستگاری رفتم و جواب بله را بصورت قطعی گرفتم…

یعنی فرآیند شروع خواستگاری ما و جواب بله گرفتن ، فقط دو هفته طول کشید به گونه ای که هم خانواده خودم و هم خانواده همسرم متعجب بودند که چی شد؟؟؟!!!

و چند ماه بعد در حرم حضرت رضا علیه السلام عقد کردیم و زندگی خود را شروع کردیم….

و خدا میداند چه خانواده ی بهشتی روزی ام شد…

فقط خدا میداند که هر چه بگویم کم است

باید رمان بنویسم…

باید رمان بنویسم از معجزاتی که در این مسیر برایم اتفاق افتاد که مجالِ ذکرش در اینجا نیست…

و اما…

در ابتدای کامنتم از یک کلید واژه گفتم بنام پرستار….

حالا وقتش است…

این اتفاقات در سال 98 افتاد…

و در انتهای سال 98 کرونا آمد و همه دیدیم که وضع بیمارستان ها و پرستاران و…چه وحشتناک بود و همه از هم فراری بودند…

و باز هم آن ندا که این بار گفت…

برو خدا رو شکر کن که آن دختر خانمِ پرستار به تو نه گفت و گرنه الان زندگی برایت معنای تلخی داشت….

این نکته را هم بگویم که آن ایام من در باغِ زیبا و بهشتیِ پدرخانمم در کنارِ همسر و خانواده یِ او ، مشغول لذت بردن از نعماتِ خدا بودم و زِ غوغایِ کرونا فارغ….

و الان هم در کنارِ هم یک زندگی بسیار زیبا را داریم و خوشیم و رویاهایی بزرگ را در سر می پرورانیم و….

این بود داستان اعتماد به خدا….

و این است عاقبت روی آوردن به این ذکر مقدس که…

خدایا من نمیدانم و تو میدانی ، پس تو….

به نام الله یکتایی که هدایتگرِ خون در رگ های من است

سلام بر شما دوستِ توحیدی ام ، فاطمه خانم فضائلی بزرگوار‌‌…

سپاسگزارم از پیام محبت آمیز و انرژی بخشی که برای من نوشتید و من آن را در بهترین زمانِ ممکن دریافت کردم و یک سری خاطرات و اگاهی ها را برای من یادآوری کرد…

حقیقتا نوشتهِ شما حاویِ یک کدِ زیبا برای من بود که مرا به تفکر وادار کرد و آن کد این بود که چرا باید از تسلیم شدن بترسیم؟!

حقیقت این است که اکثریتِ ما از تسلیم شدن در برابرِ خدا ترس داریم و این ترس چیزی است که از سمتِ جریانِ تاریکی به ما القا میشود با نجواهایی از این قبیل که…

حالا درسته که در امرِ ازدواج تسلیمِ خدا شدی ولی اگر یه وقت این خدا فراموش کرد و یه انسان بی ریخت و قیافه را سرِ راهت قرار داد  ، پس چی؟؟؟!!!

حالا درسته که تسلیمِ خدا شدی و به حرفِ خدا گوش دادی و رفتی یک سومِ موجودیِ حسابِ بانکی ات را در راهِ خدا انفاق کردی ولی ایکاش کمی فکر میکردی ، آخه طبق گفته تحلیل گرانِ بازارِ خیارسبز ؛ فردا قراره که قیمتِ خیارسبز از 10 هزار تومان به 11 هزار تومان ، افزایش پیدا کنه ، حالا از کجا میخوای خیارسبز بخوری؟؟؟!!!حالا وقتی که پنیرِ بدون خیارسبز خوردی بهت میگمااا…

حالا درسته که…(تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل)

آری ، همه ما میدانیم که تسلیم زیباست ولی این نجواها مثل خُوره به جانِ ما میفتند و چنانچه که جلوی آنها را نگیریم تا مرز جنون ما را میبرند و کار به فحاشی و کُفرگویی به خدا میرسه که آخه تو چه خدایی هستی؟  تو اصلا مگر خدایی هم بلدی؟ تو چرا خواسته های مرا نمیدی؟ و…

ولی خب راه کار چیه؟؟!!

راهکار همان چیزی است که موسی به ما یاد داد در هنگامی که خسته و درمانده به زیر سایه ای رفت و اعتراف کرد به فقر و نیازش به درگاهِ پروردگار…

رَبِّ إِنِّی لِمَاۤ أَنزَلۡتَ إِلَیَّ مِنۡ خَیۡرࣲ فَقِیرࣱ [سوره القصص 24]

این اعترافِ به عجز و ناتوانی در برابرِ درگاهِ خداوند ، سکویِ پرتاب ما برای صعود به سمتِ اوست… ، به قول استاد عباس منش…

هر چه در برابر خدا متواضع تر باشی ، خدا تو را سربلندتر میکند

خب خدایا من هم عاجزم و این نجواها می آیند و مزاحمِ خلوتِ من و تو میشوند و مانع این میشوند که صدای تو را بشنوم ، به عزتت تو را سوگند میدهم که مرا از این جهنمِ بدونِ خودت رهایی بخش…

همین…

آن وقت خودش می آید و برای ما لالایی میخواند و آرامِ آرامِ آرام میکند و با یک سری سوالاتِ ساده یِ فراموش شده ، چنان نوری را در وجودِ ما میتاباند که جریان تاریکی چنان پا به فرار میگذارد که در چند کیلومتری ما هم جرات نمیکند عرضِ اندام کند…

مثلا میپرسد…

بنده ی عزیزم ، آیا از اینکه سیستمِ گردشِ خون در رگ هایت را به من سپردی تا من آنها را مدیریت کنم ؛  پشیمانی؟!

بنده ی عزیزم ، آیا دورانی را که در شکمِ مادرت بودی و تسلیمِ محضِ من بودی را بیاد می آوری که چه شاهکارهایی را در وجودت نهادم؟!

بنده ی عزیزم ، زمانی که در شکم مادرت تسلیمِ محضِ من بودی ، دو عدد کلیه به تو عطا کردم که روزانه 200 لیتر از خون تو را تصفیه میکند ، آیا به این نعمتِ من توجه کرده ای که الان میایی برای من خط و نشان میکشی؟!

بنده ی عزیزم ، آن انسان هایی را که مشکلِ کلیوی دارند و سیستم تصفیهِ خونِ در حال گردش آنها ، دچار اختلال شده است و باید مرتب تحت درمان و دیالیز باشند را جلویِ چشمت قرار ندادم تا بفهمی که از چه گوهری بهره میبری که دیگران آرزویش را دارند؟!

بنده ی عزیزم ، آیا همین نعمتِ تصفیه و هدایت خونِ در رگ هایت برای تو کافی نیست تا قدرت مرا باور کنی و با خیالِ راحتِ راحتِ راحت به من اعتماد کنی و تسلیمِ من باشی؟!

أَلَیۡسَ ٱللَّهُ بِکَافٍ عَبۡدَهُ؟!

آیا خدا برای کسی که بنده اش است ؛ کافی نیست؟!

[سوره الزمر 36]

بنده ی عزیزم ، تو به یک بانک اعتماد میکنی و سرمایه ی مالی ات را به آنان می سپاری تا سرمایه ات را دوچندان کنند و به تو برگردانند ، آیا من نزدِ تو به اندازه ی بانک اعتبار ندارم تا وجودت را به من ببخشی تا برایت شاهکار کنم و…؟؟!!

بنده ی عزیزم ، تو به یک خلبانی که من او را هستی بخشیده ام ، اعتماد میکنی و خودت را تقدیم او میکنی تا تو را به مقصدی برساند ، آیا افتخار میدهی تا من هم خلبانت شوم و روی دوشِ من سوار شوی تا ببینی که به کجاها بِبَرمت؟؟!!

بنده ی عزیزم ، تو به یک پزشکِ جراح اعتماد میکنی و جانت را به او تقدیم میکنی تا تو را بیهوش کند و برویت تیغ بکشد و درمانت کند ، آیا من را قابل نمیدانی که خودت را تقدیم من کنی تا تو را از شرک و ناخالصی ها درمان کنم؟!

بنده عزیزم ، من همان خدای دنیای تو در شکمِ مادرت هستم که تو تسلیمِ محض من بودی و برای من خط و نشان نمیکشیدی و من به تو چشم و گوش و کلیه و قلب و… دادم که اگر تمام مهندسین عالم جمع شوند نمیتوانند مثل آنها را بسازند ، حال چه شده که الان بزرگ شدی ، برای خودت کسی شده ای و ما را فراموش کرده ای؟!

بنده ی عزیزم ،…(تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل)

دیگه خدا باید چه کار کنه که حُسنِ نیتِ خود را به ما اثبات کند؟؟؟!!!

یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱسۡتَجِیبُوا۟ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمۡ لِمَا یُحۡیِیکُمۡ [سوره اﻷنفال 24]

به قول مولانا که از زبانِ خدا به ما میگوید که

صد نامه فرستادم ، صد راه نشان دادم

یا نامه نمیخوانی ، یا راه نمیدانی

به تعبیر حضرت سجاد علیه السلام در دعای توحیدی ابوحمزه ثمالی که یه حمد و ستایش زیبا از خدا گفته اند که

الحمدُلله الذی أدعوهُ فیُجیبنی و إن کُنتُ بطیئا حین یَدعوننی

حمد و ستایش مخصوص خدایی است که هرگاه او را بخوانم ، مرا اجابت میکند و این در حالی است که زمانی که او مرا میخواند ، من به کُندی دعوت او را لبیک میگویم

جالب است که ما به صورتِ لاک پشتی به دعوت او لبیک میگوییم ولی او به صورتِ خرگوشی به دعوتِ خالصانه ما لبیک میگوید

او عاشقانه در هر لحظه و هر ساعت منتظر است که به سمتِ او برگردیم و به دعوتِ او یک لبیک جانانه بگوییم ولی ما مشغول دو دو تا چهارتا هستیم…

خدایا شکرت…

همین…

وادیِ تسلیم زیباست ، وادیِ سوپرایز است…

خدا توفیق تسلیم بودن در بارگاهش را به ما عطا کند ، تسلیمی بدونِ حس معامله که خدایا من تسلیم میشوم به شرط اینکه این و آن را به من بدهی ، تسلیمی برای خودِ خودِ خودش ، تسلیمی از این جنس که…

ببین خدایا ، آمده ام که ساکنِ کویِ تو باشم و به اندازه یک پلک بر هم زدن از تو غافل نباشم ، همین و تمااام

دوست دارم در تکمیل نوشته اصلی ام ، نکته ای را در نوشته ای که در جوابم به شما مینویسم ؛ بنویسم و آن مربوط به اتفاقی میشود که چند شب پیش افتاد

قبل از ذکرِ آن اتفاق ، لازم است یکی از خصوصیاتِ همسرم را بگویم تا بتوانم زیباتر مفهوم آن اتفاقِ چند شب پیش را که برایم اتفاق افتاد ، بیان کنم و آن خصوصیت همسرم این است که…

ایشان به شدت روی خریدهایی که انجام میدهد دقت میکنند ، مثلا برای خرید یک بسته نخودی که من براحتی و در عرض چند ثانیه میخرم ، زمان میگذارد تا یک بِرَندِ خوب و باکیفیت را انتخاب کند و بخرد و…

در کل میخواستم بگم که ایشان خیلی در انتخاب هایش برای خریدهایی که انجام میدهد زمان میگذارد…

حال در چند شب پیش ، همسرم حرفی را به من زد که خیلی مرا به فکر فرو برد و آن حرف این بود که…

واقعا من مانده ام که منی که اینقدر بروی خریدها و انتخاب هایم دقت دارم و زمان صرف میکنم ؛ چه شد که در مهمترین انتخاب زندگی ام ، خیلی راحت و بدون اینکه وقتی بگذارم و تحقیقی بکنم ، جوابِ بله را به تو گفتم و تو را به عنوان همسرِ و شریک زندگیِ خودم انتخاب کردم

این جمله ی همسرِ نازینیم خیلی مرا به فکر فرو برد ، در واقع جملهِ خدا بود به من که حاوی این پیام برای من بود که…

دیگه چه کار باید برایت بکنم که بفهمی من برایت کافی هستم؟!

مجددا از شما برای پاسخِ انرژی بخشی که برای من آگاهی های زیادی را مرور کرد ؛ سپاسگزاری میکنم

و برایتان بهترین ها را از خداوندی که“وَهُوَ خَیۡرُ ٱلرَّ ٰ⁠زِقِینَ”است ، خواستارم…

خَیۡرُ ٱلرَّ ٰ⁠زِقِینَ یعنی ، بهترین نعمتُ و رزقُ و روزی در بهترین زمان و بهترین مکان ؛ تقدیم به شما باد…