توحید عملی | قسمت 10

با سلام و وقت بخیر

استاد عباسمنش عزیز، اول اینکه بخاطر این فایل زیبا بسیار ازتون سپاسگزارم، مثل همیشه از شنیدن صحبتهای گهربارتون خیلی لذت و بهره بردم، و قلبم سرشار از گشودگی و شعف توحید شد.. از الله مهربان بسیار سپاسگزار و قدردان حضور و وجود پربرکت شما هستم.

و دوم اینکه موقع گوش دادن به این فایل، قلبم ازم خواست که این چند جمله رو خدمتتون بنویسم.. و راستش من تمایل به نوشتنش نداشتم و حتی کلی کلنجار رفتم که ننویسم، و نیز خیلی کار هم داشتم و ذهنم میگفت که وقتتو برای امور دیگه تلف نکن و برو به کارهات برس.. اما قلبم اصرار کرد که براتون بنویسم، پس مینویسم؛

من چند هفته پیش یکی فایلهای دانلودی سایت که در بخش “نتایج دوستان” و فایل ارسالی آقای هادی محترم هست، گوش میدادم.. در بخشی از توضیح اون فایل، شما میفرمایید که: “من خودم رو در کارم ‘استاد’ میدونم” .. و این رو با حس و حالت بخصوصی بیان میفرمایید.. امروز موقع گوش دادن به این فایل توحیدعملی، بطرز عجیبی اون گفتار شما برای من یادآوری شد، و ندای قلبم ازم خواست که اینارو براتون بنویسم.. و جالب اینجاست که دقیقا دیشب من از پروردگار خواسته بودم که کلام و عمل من رو مایه خیر و برکت برای جهان قرار بده..

آقای عباسمنش عزیز، اینطور حس میکنم که “حساسیت و وابستگی” شما به لفظ “استاد” نقطه ضعفی برای شماست که میتونه باور و عملکرد توحیدی شما رو تحت الشعاع قرار بده.

با تقدیم بالاترین مهر و احترام خدمت شما.

دوستدار و قدردان همیشگی شما: وفا