توحید عملی | قسمت 10

سلام محمد جواد عزیز

قربون خدا برم که برای هرچیزی پلن خودش را می‌چینه

امروز اتفاق جذابی برام افتاده بود و دوست داشتم برای ساخت باورهامون تو سایت به اشتراک بزارم و مونده بودم زیر کدام فایل بنویسم. فایل دانلودی باشه یا دوره ای که خریدم گفتم بزار بیام تو سایت هدایت میشم. اومدم دیدم شما پیام گذاشتی برام ومنو یاد نوشته خودم انداختی و گفتم آره عارفه اینجا جاشه اینجا همون جاییه که بابد آیه قرآن تو همبن فایل که عکس پروفایل ایتاد کردی را باور سازی کنی اونجا ما استاد میگند خدا میگه تو تیر را رها نمیکردی بلکه خدا رها می‌کرد

الداستان

با توجه به ابنکه من 12 اسفند تولدم هست و متأسفانه باتوجه به باور های اشتباه سال های گذشته هیچ وقت خاطره خوبی از شب تولدم ندارم. تو دلم از خدا خواسته بودم که روز تولدم من یه سفر یک روزه برم و نباشم تو شهرم و تنها باشم حتی خاطرم هست ما ندایی از درون گفت نکنه دویت داری مثل سری قبل که تنهایی برون بچه هات رفتی مشهد بری مشهد؟ گفتم نه الان مدرسه میرند و دستم بندشونه نمیتونم چند روز نباشم

تا امروز از کمیته امداد زنگ زدند گفتند یکی از بچه های معنویتون قراره از سمت کمیته بره مشهد و برای مسیرشون اگه میشه یه مبلغی واریز کنید گفتم چشم و انجام دادم و ایمان دارم که 10 برابر به حسابم بر میگرده. ظهر دختر خانم همسفری مشهد سری قبل زنگ زد. گفت میاد به یاد اون روز باز بریم مشهد با همون کاروان؟ دوباره همون جوابی که به ندای درونی دادا بودم. نه بچه و…..

گفت آخر هفته هست و درگیر بچه هات نیستی گفتم خب باباشون هم سرش شب عیده شلوغه و نمیتونه پیششون باشه

باز هم گفتم نه

تو برگشت پست فرمون ندای اللهی گفت مگه تو نمیخواستی تولدت سفر باشی خب بیا برات جور شده

جا خوردم اومدم خونه به دوقلوهام که 10سال شونه گفتم. گفتند خب مامان برید (حالا فکر کتید من نه عادت دارم بچه هام را پیش کسی بزارم نه خانواده ام نقش حمایت گر دارند و بچه هام دائم علافه دارند من تو آغوش شون بگیرم و در عین اینکه وابسته نیستند ولی کاملا حضور من براشون مهمه) ولی خدا دل هارا آرام میکند

باباشون هم گفت اگه میخوای بری برو و دقیقا شب تولدم من مشهد هستم چون 8اسفند حرکته و شب 12 اسفند ما اونجایییم الله اکبر

واقعا خداست که تیر را رها میکنه

من ازش یه سفر یه روزه خواستم اون منو به یک سفر 6 روزه دعوت کرد من فراموش کردم خواسته ام را و خودش بهم یاد آوری کرد

این خدا لایق پرستیدنه این خدا عدل کامله این خدا سریع الجابه است ابن خدا به اندازه ظرف وجودی من بزرگ میشه. ابن خدا به معنای واقعی کلمه بخشنده مهربانه

آره محمد جواد عزیز قرار بر این بود این کامنت اینجا نوشته بشه زیر کامنت تو

الخیر فی ما وقع

هرچی از سمت خدا میاد جز خیر نیست

بهترین هارا برات آرزو دارم

سمیرای عزیزم سلام دوباره

رو کامنت جدید نوشته پاسخ نبود اینجا دارم می‌نویسم

مهربونم با ابن احساس قشنگت که اگه کنارم بودی سفت بغلت میکردم از ذوق محبت

بزار برات بگم رفیق خوبم از بعد اومدنم که بدونی خدا چطوری باز دلبری کرد ازم

وقتی رسیدم دوقلوهام و باباشون اومدند دنبالم با یه دسته گل روش نوشته بود تولدت مبارک

برام خیلی احساس خوبی بود چون آخرین باری که همسرم دست گل برام گرفته باشه خاطرم نیست اصلا نمبدونم کرده یا نه

اومد م خونه وارد مجتمع که شدیم گفتم کی ماشینش را جای ماشین ما پارک کرده همسرم گفت عه پیاده شو ببین درش بازه حلش بدیم عقب گفتم من که رو پام پره و رو به پسر گفتم عرفان تو پیاده شو عرفان هم هی یواش یواش میرفت بابا سریع خودش پیاده شد که کار را انجام بده به منم گفت بیا باهم حل بدیم تو حل دادن حرص خورد تو دلم از عرفان بودم که چرا سریع نرفت کمک باباش کا دیدم همسرم رفت در صندق عقب اون ماشین را باز کرد و یه دست گل درآورد و با سوئیچ را به طرف من و گفت تولدت مبارک

منو میگی شوک شده بودم که اگه این ماشین مال ما نیست چرا دسته گل داخلشه

هی میگفتم ماشین مال ماست!!!!!! بچه ها و باباشون می‌گفتند بله. گفتم خوابم یا بیدارم گفتند بیداری

تو صدم ثانیه کل زندگیم و عمرم و شب های تولدم اومدم جلو چشمم و گفتم خدایا معامله کردن با تو چقدر شیرین و جذاب و نشستم بودم دم ماشین گریه میکردم و به بچه هام نگفتم مامان تو زندگبتون فقط با خدا معامله کنید

آره سمیرا جان همسر همون همسره که هر سال یه جور روز تولد من که حتی سالگرد ازدواجمون هم یکی بود بدون جذابیت جلو می‌برد و همش به گریه های من ختم میشد و همش بهانه ابنکه شب عیده و سرم شلوغه و حواسم نیست را می‌کرد

که همش من میگفتم ارزش مالی هدیه برام مهم نیست مهم اینه با یادم کاری بکنی که براش برنامه چیده باشی و هی خودم را کوچیک و نالایق میدیم که هی رگم ارزش مالی هدیه مهم نیست و خودم را بخوام به بقیه یاد آوری کنم

حالا همون مرد یا سوئیچ ماشین ماتیز میده دستم و با ملی سوپرایز کنارش

روزی چشم به در بودم که یه شاخه گل رز بگیره دست‌ش حالا دوتا دست گل بزرگ دستم بود که دیگه کیلی که خریده بودند را نمیتونستم بگیرم تو دستم عکس بگیرم

تو بگو سمیرا جانم من این خدا نپرستم کیا بپرستم

آیا هست قدرتمند تر و بخشنده تر این خدا؟

چقدر تسلیم بودن این خدا شیرینه اصلا خود آزادیه

باورت میشه هنوز همسفری ها زنگ می‌زنند و پیام میدند که حتی سن هاشون از مامان منم بیشتره و قسم می‌خورند که تو زندگیم همچین سفری نرفته بودیم که انقدر بهمون خوش بگذره و بخندیم شاد باشیم

فکر کن سفر مشهد که همشون فکر می‌کردند باید گریه کنند تا سبک بشند حالا با خنده ها شون سبک شدند

با اون لحظه ای که حرف از خدا میزدم و بعضی هاشون می‌گفتند خدارا چقدر قشنگ تفسیر میکنی میگند استاد خوب بوده میگند می بوده میگم استاد عباس منش

من خدارا هر لحظه با جون دل خدا را دیدم چقدر ازم دلبری کرد

چقدر عشق بازی کردم تو صحن ها باهم

این خدا آرام جان منه نمیزارم کسی با باور های دایناسوریش و قدیمش خدای منو ازم بگیره

دوستت دارم سمیرا جان

من اهل اصفهانم نمبدونم شما اهل کجایی ولی امیدوارم یه جایی که فکرش رانمیکنم ملاقاتت کنم