توحید عملی | قسمت 11

سلام استاد جانم

سلام دوستان همرفرکانسی من

بهم الهام شد بیام بنویسم، چرا ؟ چون باز ی اتفاقی افتاده توی ایران که داره راه متوکلین واقعی رو از بدنه جامعه جدا میکنه.

میخوام تجربه خودم رو بنویسم،

سری قبلی که اعتراضاتی توی ایران شکل گرفت بدون اینکه خودم بخوام، درگیر اینستاگرام شدم.

درگیر چیزایی ک کنترلش دست خودم نبود.

بعد از یک هفته ،دیدم خواب ندارم، دیدم وقت خواب میرم توی اینستاگرام و ناخودآگاه گریه ام میگیره و با خودم میگفتم میدونی با گریه قبل از خواب داری چه فرکانسی به دنیا میدی؟؟؟

اینهمه تمرین کردی، اینهمه روی خودت کار کردی.

الان توی این جریانات ب بادش نده.

شما هم پست گذاشتی اون موقع،

با خودم گفتم الان وقتشه…

استاد، باورتون نمیشه!!!

با کنترل ذهنم توی اون دوران که تماااام مردم یه سمت دیگه بودن، من خودم رو جمع و جور کردم و آگاهانه کنترل کردم، خداوند زندگی من رو از این رو به اون رو کرد.

تمام شرایط من ب شکل باور نکردنی تغییر کرد!

از تغییر محل زندگیم، از انتخابم بین 400 نفر به عنوان نفر حرفه ای ، از دعوت ب کارم توسط بهترین مجموعه مالی ایران ،

از خونه ،محل زندگی ام به بهترین نقطه تهران.

از ماشین خریدنم ،از خونه دار شدنم .

یجوری ب من عزت داد و بزرگم کرد که خودمم موندم.

دیشب ،با شنیدن یک خبر ، تمام وجودم ترس شد و داشتم وارد حمله اضطرابی میشدم…

یهو گفتم گوش کن!

خوشحال باش! چرا؟ چون دوباره یه شرایطی پیش اومد که تمام مردم دارن یجور فکر میکنن و فرکانس ها قوی میشه.

دوباره غربالگری داره اتفاق میوفته.

یادت نره، پاداش عظیم میخوای؟ پس کنترل کن اون ذهن رو،

آروم گرفتم و خوابیدم.

صبح خداوند خیلی باهام صحبت کرد.

اول اینکه شروع کردم به شکرگزاری️

شکرگزاری خود خداست.

قلبم اروم گرفت!

شکرگزاری تنها منبع نزدیکی ب خداست.

واقعا اینجور وقتها ما خدا رو گم میکنیم .

دیشب ی لحظه با خودم گفتم عباسمنش الان جاش امنه؟

دیدم وسط ی جنگل ب دور از استرس تمام دنیا داره عشق میکنه

قطعا نگران خانواده اش هم نیست.

این امنیتی که داره پاداش چی بوده؟ کنترل ذهن.

و همواره توی قرض و تظاهرات و گرونی و بی جایی و بدبختی ب خدا توکل کردن.

احساس میکنم اینجور وقتها خدا به آدم ی شانس میده

و امیدوارانه نگاهشون میکنه.

شاید دیشب با خودش گفته چرا هیچ کس دلش با من آروم نمیشه؟

چرا اینهمه به  بزرگی من شک دارن همه!

مگر قرار بر این نبوده که جز با یاد خدا دلها آرام نگیره؟

مگر نه اینکه بدون اذن من برگی از درخت نمیوفته؟

چرا همه بجای اینکه چشماشومو ببندن و با من ارتباط بگیرن وقتی انقدررر نزدیکم،چرا دارن فرار میکنن؟؟

_انگار اینجور وقتها خدا حواسشو جمع میکنه ببینه کی بهش توکل میکنه…

سرشم خیلی خلوت میشه

چون کمتر کسی میره سمتش.

نعمتش رو تموم میکنه بر حق کسی که الان بهش توکل کنه

مثل دفعه قبلی.

خوشحال باش.

دوباره انگار قراره همه چیز چندین برابر تغییر کنه اگر توکل کنی.

بندگی کنیم دوستان، بیاید این روزا بندگی کنیم!

اون خدایی رو خوب بلده.

واجبه بهش که خدایی کنه برات.

الان وقتشه، اگر قوی و استوار تونستی دستت رو روی قلبت بذاری و بهش بگی : (من به هر خیری که از سمت تو برسه ،فقیرم)

و سرتو بندازی پایین و جلو بری، پاداشش عظیمه.

اگر پاداش عظیم میخوای،الان وقتشه!

((بسم الله))