توحید عملی | قسمت 11

بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه‌ای از آن‌چه که در این فایل آموختم:

• وقتی در زمینه‌ای، اندکی پیشروی میکنم، نباید از اهمیت و دقت اولیه کم کنم و همواره به اندازه همان روزهای اول انرژی و زمان و اهمیت قائل باشم.

• وقتی خیلی به خودم مطمئن باشم کمتر احتیاط میکنم، به همین دلیل ممکن است ضربه بخورم.

• وقتی در زمینه‌ای کمی حرفه‌ای میشوم، همچنان باید خشوع خود را در برابر پروردگار حفظ کنم، مثل روزهای اول که کاملا خود را تسلیم می‌دانستم.

• وقتی برای اولین بار کاری را انجام میدهم خیلی مواضع‌تر هستم در برابر پروردگار؛ خدایا کمکم کن، خدایا راه رو بهم نشون بده و …

اما بعد از مدتی، وقتی حرفه‌ای می‌شوم، انگار غرور و تکبر جای آن را میگیرد و معتقد می‌شوم که خودم بلدم.

• مرتب به خودم یادآور شوم که: خدایا اگه تو نباشی من هیچی بلد نیستم.

و این دیدگاه رو در تمام جنبه‌های زندگی داشته باشم.

• اینکه چقدر هدایت خدا را دریافت کنم برمیگردد به اینکه: یک) چقدر باور دارم خدا هدایتم می‌کند و خودم را لایق این دریافت می‌دانم. دو) بپذیرم که خودم چیزی نمی‌دانم و علم من در مقابل آگاهی خداوند هیچ است.

• وقتی خودم ادعا دارم، غیر مستقیم این پیام رو به خدا میفرستم که خدایا من بهت نیازی ندارم.

• یادم بیاد اولین‌بارهای زندگیم رو که چقدر به خدا محتاج بودم و ازش میخواستم هوامو داشته باشه.

• متکبرها در قرآن: شیطان، فرعون، قارون و … که میگفتند من خودم چیزی هستم.

• ما همواره داریم هدایت رو دریافت می‌کنیم، هر لحظه و درمورد هر موضوعی. فقط باید در فرکانس دریافت قرار داشته باشیم.

• هدایت با قلب دریافت میشود.

• این خشوع فقط در برابر خداوند است. به میزانی که این تواضع در مقابل خدا بیشتر باشد، در مقابل غیرخدا سرمان بلند است.

• هرقدر که بیشتر به خدا بگم نمیدونم، بیشتر دریافت میکنم چون دستم رو تو دست خدا گذاشتم و روی شانه‌های خدا نشستم.

• قفل‌شدن و گیرکردن در برخی شرایط، نشانه‌ای از این است که خدا را هدایتگر نمیدانم.

• بجای اینکه به دانش قبلی خودم تکیه کنم، بگم خدایا اون قبلی‌ها رو هم تو بهم گفتی، تو راهنماییم کن.

• همه‌ی معتادان به این مسأله دچار هستند که معتقدند هروقت بخواهند می‌توانند دیگر مواد مصرف نکنند، یعنی معتقدند که خودشان بلدند و اگر بخواهد می‌توانند.

• اگه من خیییلی باهوش باشم دستم رو می‌ذارم تو دست خدا و میگم من هیچی نمی‌دونم تو می‌دونی تو هدایتم کن.

• خدایا من بدون تو هیچی نیستم، هرچی دارم از آن توست، هر ایده‌ای دارم تو بهم میدی، خودت هدایتم کن، فقط تو رو میپرستم و از تو یاری می‌خوام.

• وقتی یکسری جواب میگیرم، انگار به اون جوابا بیشتر از خداوند اعتماد دارم.

• راحت پیش رفتن‌ زندگی در جنبه‌های مختلف ناشی از این است که خدا را همه‌کاره بدانم و خودم را در دستانش رها کنم.

• من کار خودم رو درست انجام بدم، خدا که همیشه کارش رو درست انجام میده.

• حتی الهامات ممکن است از طریق آدمها به ما گفته شود.

• تسلیم بودن در برابر خدا به معنی اعتماد به نفس پایین نیست، بلکه به معنای درک جایگاه من و جایگاه خداوند است.

• تمام قدرت جهان در اختیار خداوند است.

• بحث ربوبیت الله، به دلیل قدرت خداوند، اینجا اهمیت خیلی زیادی میگیرد.

• توحید اینه که من و بقیه هیچی نیستیم و فقط خداست که رحمان و رزاق و غفور و … هست و من فقط باید به اون توکل کنم.

• این ویژگی هدایت‌خواهی مثل یک عضله است که هرچه بیشتر تمرین کنیم بهتر و قوی‌تر می‌شود.

• رابطه هر فرد با خدا، فرد به فرد متغیر است و برای همه یکسان نیست. هرکس به شیوه خودش.

• این دیدگاه که برای رسیدن به خوشبختی باید اول کلی سختی کشید و بدبختی را تجربه کرد، دیدگاه بسیار خطرناکی است چون از یک جایی به بعد که نتایج متوقف می‌شود، منتظر سختی میمانم و فکر میکنم برای لایق خوشبختی بودن، باید زجر کشید.

• حتی اگر جواب را می‌دانم باید از خدا کمک بخواهم.

• بحث، بحث گفتن یک جمله نیست، بلکه بحث داشتن این نگرش است که خداوند را راهنمایی بهتر از خودم بدانم.

• هرچقدر بیشتر هدایت بخواهم، صدای خداوند را واضح‌تر می‌شنوم.

پی‌نوشت:

سه‌ روز متوالی دارم این فایل رو گوش میدم اما امروز موفق شدم به اتمام برسونمش و نکاتش رو یادداشت کنم. خدا رو صد هزار مرتبه شکر.

خوشحالم که فایل‌های شماره‌دار با موضوع توحید عملی رو امروز به پایان بردم. ان‌شاءالله قصد دارم به یاری خداوند روی همین فایل‌ها تمرکز بیشتری داشته باشم و همچنان در این مسیر زیبای توحید بمونم.

و اما تمرین:

الف) درباره چه تجربیاتی فکر کردی خودت می دانی، به مهارت و کاربلدی خود آنقدر مغرور شدی، خود را بی نیاز از هدایت های خدا دیدی و سراغ ایده های خودت یا راهکارهای دیگران رفتی اما به طرز غیر قابل انتظاری، نتیجه خوب از آب در نیامد یا دچار خطا و اشتباه شدی؟

در عوض کجاها با وجود مهارت و کاربلدی، متواضعانه از خداوند طلب هدایت کردی، سپس به ایده هایی هدایت شدی که کارها با روانی و آسانی انجام شد یا نتیجه حتی بارها بهتر از انتظار شما پیش رفت؟

پاسخ:

فکر میکنم تو بحث هدف گذاری دچار این چالش و اشتباه بودم که فکر میکردم چون خودم خیلی در این زمینه تبحر دارم و تمام اصول هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی برای هدف رو می‌دونم دیگه تموم. میرم میترکونم و یکی یکی تیک میزنم هدفامو و خلاص.

ولی خب کار به جایی رسید که انقدر ناتوان شده بودم در این زمینه که اصلا فرصت فکر کردن به اهدافم برام محقق نمیشد چه برسه به تعیین کردن و برنامه ریزی و اینا.

اما بعد از مدتی که بیخیال شدم و گفتم بذار خودش اتفاق بیفته و من ازش دست کشیدم احساس آرامش بهتری رو تجربه کردم و الان در مسیری هستم که خود خدا بهم میگه از کدوم طرف برم و چکار کنم. خیلی لذت‌بخشه، اینکه خداوند با نشونه‌ها از طریق این جهان باهات حرف بزنه. خدایا شکرت.

بخش دوم سوال هم اینطور باید جواب بدم که من خیلی سردرگم بودن تو‌ زندگیم، از خداوند خواستم من رو به ورژن بهتری از خودم تبدیل کنه، راه رو بهم نشون بده، من رو با خودش اشنا کنه و درست زندگی کردن رو بهم یاد بده و خیلی زیبا این اتفاق افتاد و همچنان هم در مسیرش هستم به لطف الله.

ب) وقتی چرخ زندگی شما به روانی می چرخد و کارها به خوبی پیش می رود، آیا می توانی ارتباط این جنس از روانی در انجام کارها را با نگرش “تواضح در برابر خداوند” حتی با وجود حرفه ای بودن، تشخیص دهی و برعکس؟

بله. وقت‌هایی که کارها رو به خداوند سپرده باشم انگار با خیال راحت‌تر و آسوده‌تری گام‌های خودم رو برمیدارم. انگار می‌دونم که در نهایت همه‌چیز خیر هست و این دیدگاه بهم کمک می‌کنه در برابر سختی‌ها و چالش‌هایی که پیش میاد دیدگاه روشنفکرانه‌تری‌ داشته باشم و راحت‌تر با مسایل کنار بیام، این دیدگاه باعث شده تو هر اتفاقی حتی به ظاهر بد، به دنبال جنبه خیر و درس و نکته‌ای باشم که خداوند از طریق این چالش میخواد بهم یاد بده و دنبال این میگردم که یادگرفتن این درس‌ها و نکات چه کمکی به من می‌کنه و باعث میشه چه احساساتی رو تجربه کنم.

خداروشکر.

اما برعکس، وقت‌هایی که خودم تصمیم میگیرم همه‌چیز رو پیش ببرم و کارها رو هندل کنم تنها احساسی که تجربه میکنم اضطراب هست.

ترس از نرسیدن، کامل نبودن، درست پیش نرفتن کارها، اشتباه کردن در کوچکترین بخش از مسیر و …

واقعا از این به بعد ترجیح میدم بقول استاد تنبل باشم و همه‌چیز رو بسپرم دست خود خدا.

امیدوارم که در این مسیر به حد اعلی خودم برسم ان‌شاءالله.

در پناه الله باشید.