توحید عملی | قسمت 11

سلام استاد جان.

وسط صحبت‌هاتون، اونجا که داشتین می‌گفتین ما به چت جی‌پی‌تی بیشتر از خدا اعتماد داریم، لرزه به تنم نشست. یاد اتفاقی که دیشب تو ایران رخ داد، افتادم. دیشب که ایران به اسراییل حمله کرد، من خواب بودم. دخترم با ترس و گریه بیدارم کرد که مامان جنگ شده. دستاش می‌لرزید. می‌گفت دلم نمی‌خواد تموم جوونی‌م حروم این تصمیمات بشه و از این جور حرف‌ها. بهش گفتم: مامان به خدا توکل کن. گفت: خب اون‌طرف هم خدا دارن. گفتم نمی‌گم به خدای ایران و اسراییل توکل کن. به خدایی که درون خودته و هدایتت می‌کنه. همون خدا اگه زندگی‌ت رو بسپاری به دستش، تو این شرایط بهترین شرایط رو برات رقم می‌زنه. مگه نه اینکه موسی به مرحله‌ای رسید که جلوی روش دریا بود، پشت سرش لشکر فرعون و همراهش طرفدارایی که ترسیده بودند و آیه یاس می‌خوندن و می‌گفتن: انا لهالکون، اما موسی خیلی آروم می‌گه: ان معی ربی سیهدین. خدایی با منه که من رو هدایت می‌کنه. نمی‌گه ما همه خدایی داریم که هدایتمون می‌کنه. اون می‌دونه که ایمان قومش این‌قدر قوی نیست. پس می‌گه با من خدایی است که هدایتم می‌کنه. یقینی که دریا رو براش شکافت.

به دخترم گفتم: الان بالای 99درصد مردم ترسیدن و دارن می‌گن انا لهالکون و وقتشه که ما بگیم ان معی ربی سیهدین و بهت قول می‌دم که همین اوضاع مسیر رسیدن ما به خواسته‌هامونه.

خب، دخترم اگرچه آروم‌تر شد؛ اما چون خیلی در این فضا نیست و شدیدا داشت فضای مجازی و اخبار رو دنبال می‌کرد، نمی‌تونست ذهنش رو کنترل کنه؛ اما استاد جان، به والله که من نترسیدم و بابت این موضوع اول از خدا و بعد از شما سپاسگزارم.

اما یک‌جا متوجه شدم که چقدر ایمانمون ضعیفه. دخترم اومد گفت که روسیه اعلام کرده که اگه جنگ بشه، ما از ایران حمایت می‌کنیم. انگار ترس دخترم کم شده بود. حتی شاید ته دل خودم و ته دل بسیاری از مردم از بیانیه روسیه مطمئن‌تر بودن تا جمله ان معی ربی سیهدین.

صبح که این پیام رو گوش دادم، یاد برق چشم دخترم افتادم وقتی که خبر روسیه رو داشت تعریف می‌کرد. من نمی دونم چه خبره؛ جلوی رویمون یه اقتصادی هست که در ده دقیقه دلار صعود می‌کنه به 70 و چند هزار تومان. پشت سرمون بحث جنگ و سیاستمدارهاییه که نمی ‌فهمی‌مشون. کنارمون مردی هستن که بدون استثنا دارن می‌گن انا لهالکون. اما من می‌خوام فقط بگم: ان معی ربی سیهدین. می‌خوام شاد باشم و نترسم و توکل کنم و به والله که دریا دریا دریاست که جلوی رویم گشوده خواهد شد. این اتفاق به والله می‌تونه نقطه عطف زندگی هر کدام از ما باشه.

الان حالم خوبه. عالیه. نمی‌تونم جلوی همکارها رو بگیرم که این‌ قدر در مورد این موضوع صحبت نکنن؛ اما حسم خوبه. دائم به خودم می‌گم ان معی ربی سیهدین.

استاد قشنگم، در پناه دستان پرتوان خدا باشید!

سلام پسر خوب قصه

چرا خبری ازت نیست؟

تازه داشتی به جای قشنگ قصه می‌رسیدی!

به اصل قصه.

اینکه تو بیای بگی دارم می‌رم ببینم حقیقت چیه، قصهٔ حقیقت شنیدن داره.

تو که تا حدی موفقیت مالی رو کسب کردی، عشق رو چشیدی؛ ولی هنوز سیراب نشدی و رفتی تا سرچشمه رو پیدا کنی. الان حرفات شنیدن داره.

مطمئنم به جاهای قشنگی رسیدی. بیا و قصه رو ادامه بده و بگو که توی مسیر جدیدت چی دیدی و چی شنیدی که این وادی که تو توش افتادی که گوهر جذب کنی، داستان‌های شنیدنی بسیار خواهد داشت.

امروز از چیزی ناراحت بودم. گفتم بذار برم سایت و حواسم رو از اون موضوع دور کنم.

نشونم رو که زدم، کامنت اول تو بودی. تو کامنتات چرخیدم؛ البته من همه کامنتای تورو قبلا خوندم و یادداشت هم برداشتم؛ اما حرف وقتی از قلب بیاد بیرون، ارزش چند بار شنیدن و خوندن رو داره.

لابه‌لای کامنت‌هات چرخیدم و تحسینت کردم به نتیجهٔ آخری که رسیدی. نه صرف نماز که تو داری دنبال نور می‌گردی و بی‌شک به اون خواهی رسید.

علی قصه، اگه تونستی بیا و قصه‌ت رو ادامه بده و اگر نه،

دست خدا پشت و پناهت!