توحید عملی | قسمت 11

سلام به همه دوستان بخصوص به استاد عزیز و‌ مریم خانم نازنین

استاد بعد از این فایل خیلی وقتها (نمیگم همیشه) پیش میومد که میگفتم خدایا تو رانندگی کن تو برام جای پارک پیدا کن و امروز که دیگه خود معجزه بود!!

من فقط موقع بیرون بردن ماشین از پارکینگ گفتم خدایا خودت رانندگی کن، همیین! موقع باز کردن در پارکینگ دییدم که یه ماشین تو راه پارکینگه، امااا انگار یااادم رفته بود وقتی ماشین رو بردم بیرون و‌ نگه داشتم و پیاده شدم که در رو ببندم دیدم خدااا یککک ذره فقط مونده بود بخورم به ماشین عقبی اصلا حواااسم نبود که کج بیام بیرون، فقططط خدا میتونست ماشین رو اونجا نگه داره، بخصوص که برای اینکه از گودی پارکینگ بیام بیرون یکم شتاب داده بودم به ماشین و فقططط خدا میتونست بدون اینکه من هول بشم پام رو‌ در لحظه درست بذاره روی ترمز، و موقع بیرون اومدنم از اون جا سخت، فقط خدا میتونست راننده ی ماشین که مهمون طبقه اول بود رو دقییقا همون لحظه بیاره پشت پنجره و منی که اصلا دلیل نداشت موقع رانندگی و تلاش برای بیرون اومدن از اون جای تنگ سرم رو ببرم بالا و اون آقا رو‌بببینم که بهم اشاره داد الان میام پایین! اینا همش کار خدا بود همششش، خدایا شکرت خدایا میدونم که به اندازه ی کافی نمیتونم اما در حد توانم سعی میکنم ازت سپاسگزاری کنم.

سلام به همه دوستان بخصوص به استاد عزیزم و مریم خانم نازنین.

استاد پارسال یه مدت در مورد توحید تو سایت شما تحقیق کردم و جملات نابی رو یادداشت کردم که هنوز هم وقتی میخونمش حالم خوب تر میشه، انصافا هم همون تحقیق (الان به نظرم ساده، چون اون موقع حس میکردم دارم روش وقت میذارم) من رو متحول کرد، یک قسمتش خوندن سوره حمد بود خب تو گوشیم عکس این سوره رو نگه داشتم و گاهی میخوندم اماا الان بعد از این فایل اصصلا نگم براتون این قسمت که گفتید «ایاک نعبد و ایاک نستعین»، واای اصلا یکاری میکنه درونم قلبم نمیدونم چجوری بگم از اصل حس متفاوتی داشته باشم استاد یه عکس خوشگل سبز رنگ (رنگ مورد علاقه ام) از این سوره با یه خط زیبا دانلود کردم و گذاشتم بک گراند هوم اسکرین گوشیم، هر موقع بازش میکنم میخونمش، یادمه ابتدایی بودم یه مدیر داشتیم گاهی بعد از نماز (مجبور بودیم بریم نماز) میومد برامون صحبت میکرد، گفت موقع نماز باید خییلی حواستون جمع باشه یه سکه از جیبش درآورد و گفت اینجا که دارید میگید «تنها تو را میپرستم» اگه مثلا به این سکه پنج تومنی فکر کنید یعنی دارید به سکه میگید که سکه تو را میپرستم و من تمااام سااالهایی که نماز میخوندم میترسیدم، خب همیشه که حواسم نبود بعدش ناراحت میشدم و از اونجایی که حال نداشتم دوبااره نماز رو بخونم کلی از خدا معذرت خواهی میکردم و میگفتم خدایا تو که میدونی من منظورم به تو بوده، من تو خانواده مذهبی ای نبودم، طوریکه فقط من نماز میخوندم، اما از مدرسه به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودم، این حرف برای حدود 27 سال پیشه ولی تو ذهن من مونده، اما الان با عششق میگم خدایا ایاک نعبد و ایاک نستعین، الان میفهمم تو زندگی روزمره ام باید ازش کمک بخوام، اینکه چیزی که دور لبم زده ازش بپرسم خدایا تبخال یا جوش؟ اگه تبخال خودت بهم بگو روش پماد بذارم، اینکه وقتی فکر میکنم باید برم دکتر ولی دوست ندارم از خدا بپرسم خدایا اگه باید برم خودت بهم بگو و میبینم کلا این موضوع تو ذهنم کمرنگ شد، اینکه هر روز ازش میپرسم خدایا تو بهم بگو غذا چی بپزم؟ و اینطوری استرس رو از خودم دور میکنم، اون قسمت که میگه «اهدنا صراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم» همش میگم خدایا من ثروت میخوام درآمد میخوام خودت بهم بگو چکار کنم من رو به راهی هدایت کن که بتونم درآمد داشته باشم، استاد به وضوح مقاومتم به زبان عربی از بین رفته منی که سعی میکردم این سوره رو فارسی بخونم و چون طبق عادت عربی یادش گرفته بودم، سختم بود اما الان از ته دل عربی میخونمش فرقی نداره که! دانشجو که بودم هر روز صبح که میرفتم بیرون این سوره رو میخوندم اما فقط میخوندم، تند تند، گاهی هم نمیرسیدم و انگار میخواستم رفع تکلیف کنم از خودم، اصلا درک و عشق تو خوندنم نبود، اما الان بسیااار از شما متشکرم استاد عزیزم که دارید من رو آگاه میکنید.

سلام به همگی بخصوص استاد عزیزم و مریم خانم نازنین.

استاد من سال 86 گواهینامه گرفتم اما پارسال، 1402 پارک دوبل کردم، چون میترسیدم، یبار که جای پارک نبود و دیرم هم بود خدا گفت همینجا پارک کن! اگه قبلا بود میرفتم جای دیگه یا دورتراز محل مورد نظر! ولی اون روز من به راحتی و عاالی پارک دوبل کردم و بعدش دیگه برام عادی شد و هر باار خوب پارک دوبل کردم و البته بدون ترس، چراا؟ چون اون موقع داشتم روی پیشرفت رانندگیم کار میکردم و مداام از خدا کمک میخواستم همش میگفتم خدایا خودت برام جای پارک پیدا کن خدایا خودت مواظبم باش تو رانندگی.

یا وقتی پایان نامه ارشدم رو انجام دادم از اول موضوع من خیلی ساده تر به نظر میومد ولی با اینکه خیلی ناراحت بودم و در طول اون دو سال یکیمون (ما سه تا دانشجو بودیم با یه استاد راهنما) تو همایش ایرانی شرکت کرد و یکیمون هم با مرکز لیزر کارهای پروژه اش رو انجام میداد که خیلی دهن پر کن بود، ولی من هییچچی! اما آخر سر مال مقاله شد، چون همش میگفتم خدایا میسپرمش به تو مال من تو دوتا همایش بین المللی قبول شد یکی ایران یکی دانمارک و تو یه ژورنال خارجی چاپ شد! یک سال و نیم از دفاعم گذشته بود ولی من امید داشتم میگفتم خدایا من دوست دارم مقاله داشته باشم ژورنال خارجی باشه خودت برام درستش کن، و با اینکه دیگه برگشته بودم شهر خودم ازدواج کرده بودم و سر کار بودم ولی باز هم تمام تلاشم رومیکردم و میگفتم خدایا خودت دیگه درستش کن و برام درستش کرد همون‌جوری که میخواستم!

استاد من تازه با دوره ثروت فهمیدم که کارم رو ارزشمند نمیدونم و احساس ناتوانی دارم خب خیلی خوب توضیح دادید برای منی که دارم روی خودم کار میکنم که من توانا هستم و مییتواانم، اینکه بگم من نمیدونم من هیچی نیستم دوباره من رو برمیگردونه به قبل، ولی خب باید تکرار کنم که خدایا من در مقابل توو هیچی‌ نیستم، علم من در مقابل علم توو چیزی نییست، ولی در کنار تو من تواناترینم، من میتونم فقط تو باید در کنارم باشی.

استاد یادمه دوبار دو نفر از فامیل ازم خواستن براشون مسئله درسی حل کنم که مربوط به رشته تحصیلیم بود، تو دلم به خودم میگفتم میتونم دارم درس میدم فلان جا درس خوندم، (ولی ته دلم احساس ترس از نتونستن داشتم) و خب کاملا واضحه که نتونستم مسئله رو حل کنم نه اینکه مغرور باشم هاا نه چون ته دلم خودم رو قبول نداشتم سعی میکردم مدام به خودم گوشزد کنم که نگین تو کلی چیزای بهتر رو انجام دادی این تمرین حل کردن که چیزی نیست تو باهوشی تو میتونی، ولی اگه همون موقع از خدا کمک میخواستم و من من نمیکردم و بجای تاکید روی خودم میگفتم خدایا من علمم در مقابل علم تو کمه تو بهم بگو چطور حلش کنم مطمئنم میتونستم حل کنم و احساس ضایع شدن بهم دست نمیداد.

سلام زهرا جانم، خوبی؟

خییلی خوشحالم کردی که برام نوشتی تو هم همچین نجواهایی داشتی،بهت تبریک میگم که تو هم بهش غلبه کردی و ممنون که روشت رو هم برای غلبه به این حرفها برام نوشتی، از وقتی برام نوشتی حس کردم خدا خودش بهم گفت نگین تو تنها نیستی نگران نباش و راههای مختلفی هست برای از بین بردن این حرفها، از اون موقع تا حالا خییلی راحتتر با خدا حرف میزنم و ستایشش میکنم هرچند کم و در حد توانم، اما با حس خوب! انگار آدم اینجا که مینویسه اون مسئله خودش برطرف میشه، و این موضوع دیگه تو ذهنم نیومد، خدایا شکرت.