توحید عملی | قسمت 11

به نام رب سماوات و الارض

بی نهایت سپاسگزار استاد بسیار ماهر عزیزمان هستم که به نحو احسن نکات اساسی و ضروری موفقیت رو با زبان ساده آموزش میدهند .

من سال قبل زمستان بر اساس اموزشهای شما برای بار دوم در ازمون رانندگی ثبت نام کردم و با غلبه بر ترسهام و کنترل ذهنم تونستم بار اول در ازمون عملی قبول بشم . در حالی که بار اول که ثبت نام کرده بودم قبل از اشنایی من با شما بود و نتوانستم ترسهامو کنترل کنم از حرف مردم و… بعد بار سوم امتحان عملی دیگه پی رانندگی رو نگرفتم و …

بعد قبولی در رانندگی فردای امتحان منتظر گواهی نموندم و میدونستم یک ماه منتظر گواهی بمونم ترسهام مانع ادامه دادن خواهند بود و با ماشین به خونه مادرم رفتم و از اونجا به همسرم زنگ زدم که ماشین جلوی خانه ی اونهاست و همسرم حرفی نزد که چرا بردی و … رانندگی یکی از هدفهایی بود که بر اساس آموزشها تکاملم رو طی کردم و هر جا ترسی اومد ذکر لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم ترس رو تبدیل به قوت قلب کرد . هر جا موندم هر جا نجواها اومد ذکر منو نجات داد. در لحطاتی هم که یعد یک سال احساس کردم ماهر شدم زود لا حول و لا قوه رو گفتم که من واقعا کاری نمیکردم تک تک پیچها و فنر و قطعات ماشین با حول و قوه ی الله حرکت میکرد من کاره ای نبودم و امتیاز رانندگی و مهارت رو به خداوند دادم . صحبتهای امروز رو من با گوشت و استخوانم لمس کردم چون هنوز در مراحل تکمیل این مهارتم هستم و هنوز تازه ی تازه ست .

طی تکاملم، ادعا نداشتنم، کنترل ذهنم برای نشان دادن به کسی که من یاد گرفتم، چیزی که برای ذهنم خیلی دستنایافتنی بود.وقتی به خیابانهای شلوغ، پیچ ها، چراغ قرمزها نگاه میکردم ترس وجودم رو میگرفتم . از مسیرهای تازه میترسیدم و خیلی ترسهای دیگه . بعد یک سال بدون هیچ مشکلی چون ادعایی نداشتم به کسی نخواستم ثابت کنم تکاملم رو طی کردم تمام خیابانها الان برای من دیگه ترس اور نیست فقط دلیلش ذکر و ایمانم به لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم بود .

حالا میتونم بر اساس الگوی رانتدگی وارد کارهای دیگه بشم و یادم باشه ترس که به سراغم اومد باز بگم لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم . کنترل ذهن کنم تکاملم رو طی کنم و جلو برم . در تمام این یک سال روزهایی بوده که وقتی تو یک مسیر پر خطر به راحتی و به کمک الله مسیر رو رد کردم مثل روز برفی شدیدی که مسیر سربالایی بود وترافیک شدید، تونستم از اونجا بیرون بیام تنها حسی که داشتم سجده شکر بود. و این اتفاق هزاران بار در این یک سال اتفاق افتاده و یکی از موارد سپاسگزاری روزانه ام رانندگی و مهار کردن ترسهام بوده . این موفقیت راه اصلی تمام موفقیتها رو به من نشون داد و یاد گرفتم برای هر کاری مسیر همین راه کنترل ذهن ، مداومت ، طی تکامل و سر آغاز همه ی کارها و لحظات ذکر لاحول و لا قوه الا یالله العلی عظیم هست.

تا قبل از دوره ی احساس لیاقت من توانایی چندانی در کنترل کماگراییم نداشتم ولی بعد دوره ، کمالگرایی شدیدم کم رنگ تر شده و نتیجه رو در همین رانندگی دیدم که با کمالگرایی من بی خیال امتحان رانندگی شده بودم .

من نسبت به سه سال قبل تغییرات بسیاری کرده ام من ترسو من مشرک من فاقد اعتماد به نفس و احساس لیاقت یک اقیانوس با عمق یک سانت الان

میتواند بر ترسهایش غلبه کند از حرف مردم نترسد به سبک خودش زندگی کند و… و همه ی اینها جز با هدایت و قوه الهی امکان پذیر نبود هدایتم به سوی استاد به سوی جمع آگاهی های عمیق از هستی و …

وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ