توحید عملی | قسمت 11

بنام یگانه خدایی که در هر لحظه اجابت میکنه

سلام خدمت همگی

استاد جانم!دومین کامنت من روی این فایل فوق العاده ست،فکر نمیکنم تا حالا اینقدر یک فایل رو گوش داده باشم و اشک نریزم!!!!

چه کردید باما!؟چرا من اشک چشام بند نمیاد نمیدونم این فایل یه جوره عجیبی به دلم نشسته انگار خوده خدا این حرفا رو زده و گفته فقط بهم ایمان بیارید و ازم هدایت بخوایین!!!

وقتی همه ی تمرکزت رو میزاری روی توحید از در و دیوار برات راحتی و آسونی میباره،چقدر لذت بخشه این توحید و اگه فقط این رو درک کنیم برای جهان و آخرتمان معجزه می کند!!!

چند روزیکه صدای ذهن رو که می گفت خودم،خودم بلدم!خودم همه کاره ام رو بستم و وقتی برای هر کاری هدایت و کمک میخوای خیلی راحت تری انگار،انگار اسپانسری داری قدرتمند و ثروتمند که همه ی نیازات رو بهش میسپاری و یقین داری همه جوره حمایتت می کنه!!!

دیروز برای اولین بار گفتم خدایا فقط به امید خوده خودت و صبح ساعت پنج و نیم قرار پیاده روی در کوه با دوستان رو داشتم و قرار دیدارمون چند کوچه ی دیگر بود چون هر کدام از محله ای می آمدند و باید در یک مکان خاص به همدیگر ملحق می شدیم!شب موقع خواب گفتم خدایا کمکم کن تا هم نترسم از خلوت و تاریکی صبحگاهی و هم ایمانم رو بیشتر کن که اگه کمی دلم بلرزه مطمئنا بیدار نمیشم و از خواب صبحگاهی نمیگذرم گفتم و خوابیدم و با اولین آلارم ساعت گوشی بیدار شدم و آماده شدم ولی دیدم هم کوچه خلوته و هم هنوز کامل روشن نشده !گفتم خداجونم خودت بگو چیکار کنم!؟

یه لحظه ریموت ماشین رو برداشتم و چون هنوز کامل نمی تونستم از پارکینگ پر از تضاد در بیارمش گفتم به امیده خودت …همین و رفتم!!!

بخدا چنان شوقی در دلم زد این الهامش که میتونی گفتم که بخدا میتونم و براحتی و برای اولین بار بدون کمک کسی و با کمک خدا به زیبایی هر چه تماتر درش آوردم و رفتم دنبال دوستانم و چقدر خوشحال شدند که براحتی تونستیم به هم بپیوندیم و یک پیاده روی جانانه در دل کوه و همراه با طلوع زیبای خورشید و آواز پرندگان و بوی سبزه ها رو داشته باشیم!!!و همون جا گفتم خدا جانم چقدر پاداش کسی که پا میذاره روی ترس هاش رو زود میدی!؟

چقدر تو دلم شکرگزاریش کردم از اینکه کمکم کرد و بر بزرگترین ترس زندگیم که فکر میکردم هیچ وقت نمیتونم ماشین رو از یه پارکینگ پر از تضاد در بیارم و این یکی از آرزوهایم بود،غلبه کردم!و وقتی یه کاری رو عمیقا و از ته دل انجام میدی بقول استاد همه ی جهان دست بدست هم میدن تا اون کار رو به نحو احسن انجام بدی و نتیجه ی عالی رو رقم میزنی!!!و شب وقتی همسایه مون گفت که لطفا ماشین رو در بیارین تا ماهم ماشینمون رو که قبل ما پارک کرده بودن و اتفاقا برای خانومش بود و اون آقا در کمال ناباوری فکر میکرد نمیتونم ولی دوباره گفتم خدایا من هیچی بلد نیستم و تو باید هدایتم کنی و به زیبایی درش آوردم و تعجب آقای همسایه رو وقتی دیدم گفتم خدا جونم متشکرم که کارت رو به خوبی هر چه تماتر انجام دادی!!!!و نه تنها اینبار آگاهانه مغرور نشدم،بلکه تو دلم هزاران بار ازش تشکر کردم.

از دیروز تابحال هزاران بار از خدا بخاطر استاد ارزشمندم تشکر کردم که باعث شدند من بر این ترسم غلبه کنم و یک مهارتی رو یاد بگیرم که حتی برای آقایون هم در آوردن ماشین از چنین پارکینگی سخت و عذاب آور بود ولی به لطف خودش امروز از شدت لذت و رهایی و شوق اینکار اون قدری پر انرژی بودم و شارژ که حد و اندازه نداشت…

هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر

آرام تر از آهو،بی باک تر از شیرم

هر لحظه که می کوشم در کار کنم تدبیر

رنج از پی رنج آید،زنجیر پی زنجیر

خدایا،عشقم،جانم،روحم،روانم،تمام من!!!هر لحظه مرا تحت حمایت خودت قرار بده،هر لحظه منو هدایت کن،هر دم بهم یادآوری کن که من بی تو هیچم،هر ثانیه بهم گوشزد کن که من هر چه دارم از آنه توست،بقول استاد اگه پام لغزید،اگه مغرور شدم گوشم رو بپیچون و نباشه که راه رو بیراهه برم و نفهمم!!کمک کن برای انجام هر کاری از خودت کمک بخوام نه غیره تو،کمک کن یادم بمونه این آگاهی ناب که هر چه دارم همه از وجوده توست،من دست خالی اومدم ولی کمکم کن دست پر در پیشگاهت اعلام حضور کنم!!!

خدا جانم!تمام ثروت من،تمام دارایی من!من تو را دارم و دارای جهانم…

استاد جانم!از خدا بخاطر وجود ارزشمند شما سپاسگذارم!!!!

مانااااباشید.

سلام آقای عطار روشن عزیز

کامنت سراسر درک شما از قانون بسیار لذت بخش بود برام…

وقتی خودت میدونی کاری که کردی از کجا آب میخوره،وقتی اشتباه خودت رو قبول میکنی،وقتی میدونی غرور باعث میشه جلوی خیلی از نعمت ها گرفته بشه!!!یعنی در آغوش خدا هستی و با یه تلنگر میخواد دوباره به راه راست هدایت بشی…

چقدراحساس خوبی گرفتم از کامنتتون!!کلا این فایل پر از حس قشنگ توحید بود!چقدر نام برازنده ای استاد برای این فایل ها انتخاب کرده!

توحید…

انگار تمام وجودمان تشنه ی شنیدن این حرف ها بود!!!از دیروز چندین بار گوش کردم و اشک ریختم از اینکه چقدر راحت میتونیم همه چیز رو بخدا بسپاریم و به شکل زیبایی انجام بشه ولی همه چی رو با ذهن خودمون سخت میکنیم و وقتی به شدت مستاصل میشیم و تسلیم اونوقت راه نجات میاد چون راههای ذهن رو می بندیم و از خودش کمک میخوایم کاری که اول باید انجام بدیم رو میزاریم برای لحظه ی آخر…

چقدر همین یه دونه کار مارو صد متر بلکه هزاران هزار متر جلو میندازه ولی ما غافلیم از یه هدایت خواستن از خدا

چقدر این فایل منو هل داد به سمت خودش تا بگه برای کوچکترین تا بزرگترین(البته از نظر ذهن)کار به خودم توکل کن!چقدر نیاز داشتم اینا رو بشنوم،چقدر احساس ناب و خدایی استاد رو دوست داشتم که اینقدر به خدا نزدیکه!!!چقدر تحسینش کردم…

و چقدر لذت بردم از کامنت شما واحساس فوق العاده ای گرفتم اونجایی که گفتین:

آشنایی باشما مثل طنابی بود که از طرف خداوند به سمت من پرتاب شده بود تا خودم رو از نابودی و نیستی نجات بدم.

به محض اینکه دستم به طناب نجات رسید نه تنها با دو دستم طناب رو گرفته بودم بلکه جهت اطمینان بیشتر طناب رو دور گردن و کمر و پاهام هم پیچیده بودم که مبادا دستم از طناب نجات رها بشه.

این منم با هزاران هزار دستم خدا رو گرفتم چون بشدت به بودنش در لحظه لحظه ی زندگیم نیاز دارم…

ممنون از وجوده شما