توحید عملی | قسمت 11

سلام به همه، به استاد عزیز و دوستداشتنی و همه دوستان

نمیدونم در مورد کدوم بخش از زندگیم بگم در مورد شغلی که اصرار کردم که همین شغل برام درست شه چون فکر میکردم خودم بهتر میدونم یا ازدواجی که اصرار کردم همین بشه و نتیجش هم کاملا برام مشخصه.

ولی میخام در مورد تجربم بعد از آشنایی با قانون بگم که چقدر از خدا هدایت میخاستم که کار مورد علاقم رو بهم نشون بده. ماه ها ازش نشونه میخاستم ولی اینا توی حرف بود، توی ذهنم چسبیده بودم به موضوعی که قبلا دوسش داشتم و توش موفق بودم. میگفتم خدایا بهم نشونه بده ولی ته ذهنم میگفتم خدا کنه از همون موضوع نشونه بیاد. هر فایلی که میدیدم هر اتفاقی که میافتاد رو ربط میدادم به همون موضوع. چون به دانسته های قبلیم چسبیدم، چون میگفتم من توی همون موفق بودم پس همون هم رسالتمه عشقمه. میدیدم دارم با زجر تحملش میکنم ولی بازم چسبیده بودم، ولش نکردم.

تا اینکه چند وقت پیش فایل نقش عشق و اشتیاق رو بعد از مدت ها دوباره دیدم و نمیدونم چند بار ولی در طول یک روز همینجور پشت هم میدیدم و تونستم رها کنم به خدا میگفتم من واقعا خودمو زجر دادم، من محدودم، من در دسترس ترین چیز رو میبینم ولی تو به من آگاهتری. تو میدونی، تو نامحدودی تو عالم بی نهایتی. همش تکرار میکردم تا رها کنم. تا از ته قلبم تسلیمش شدم و گفتم خودت هدایتم کن و بعد از یکی دو روز من یک مسیری رو اشتباه پیاده شدم و چقدر زیبا هدایت شدم به کاری که دوسش دارم. چیزی که همیشه جلوی چشمم بود، همیشه با عشق در موردش حرف میزدم. چیزیه که آرزوی نوجوونیم بود. ولی چقدر محدودم که نمیفهمیدم. چقدر محدودم که به یاد نیاورده بودم.

تو همیشه آماده ای که پاسخ بدی من باید آماده باشم.