توحید عملی | قسمت 11

سلام استاد عزیزم

میشه الان بهمون بگید چیکار کنیم ؟؟ میدونم باید اخبار و پیگیری نکنیم و فقط سعی کنیم حالمون خوب باشه و بدونیم خداوند حواسش به ما هست

من تو این شرایط جنگی که لحظه به لحظه دلار داره میره بالا و مدام اطرافیان خبرهای استرس آور که نتیجه ش این هست که نجواها شروع میشه که اگه اونهمه پول بی زبون و نمیدادی به آدم‌های کلاهبردار و مثلا فلان چیز میخریدی الان لنگ دو زار پول نبودی ، فلانی پولت و خورد و یه آبم روش ، داره به سادگی و حماقت تو میخنده ، تو شب و روز بشین نفرین کن که ایشالله بره زیر ماشین از هفتاد و هفت جا کمرش خورد بشه حسرت یک قدم رو پای خودش راه رفتن به دلش بمونه

خب اینطوری بشه

تو به پولت میرسی؟

باز هم ازش راضی نمیشی تا آخرت

نمیتونم ببخشمش ،

میدونم شما بارها توصیه کرده بودید قرض ندید و قرض نگیرید

و من دلسوزی بیجا کردم برای آدم بدبختی که مدام دنبال گول زدن این و اون و دو زار کلاهبرداری از آدم‌های ساده ای مثل منه

و

براش اصلا مهم نیست اون نون حرامی که میخوره انگار داره میزنه تو خون سگ و میخوره، انقدر براش سم و حرام و آتیشه و یه روزی بدجوری جواب حق الناس هایی که به گردنش هست میده

الان با این واقعیت‌های جامعه چطور برخورد کنیم که الان طلا بالا رفته ، دلار بالا میره، تو عقب موندی و حاصل سال‌های سال شب و روز زحمت کشیدن و خون دل خوردنت رو دو دستی به چنین آدمی تقدیم کردی

در مقابل این حجمه ی حرفهای مردم در جامعه و اطرافیان که ناشی از ترس و طمع و استرس عقب موندن هست ، چه کنیم؟

مخصوصا ماها که اول راهیم و هنوز راههای ثروتمند شدن رو خوب یاد نگرفتیم و ورودز مالی چندانی نداریم هنوز، نمیشه که مثل اصحاب کهف از جامعه دور کنیم خودمون رو و چند ماه یا چند سال بعد از غار تنهایی مون بیرون بیایم ببینیم ارزش همه دارایی هامون که تبدیل به طلا و دلار نکردیم و… یک هزارم شده

ببخشید اگه انقدر صریح گفتم ، ولی فکر کنم این‌نجواهای اکثر ماهاست این روزها

اگه دوستانی موافق این هدایت هستن که استاد به ما راهنمایی کنن ، رای بدن به این کامنت

و

از استاد عزیز عذر میخوام که این نجواهای ذهنیم رو به زبون آوردم

خودتون تو دوره احساس لیاقت گفتید ، همه ما ممکنه گاهی از مدار خارج بشیم و حالمون خوب نباشه و رو خودمون خوب کار نکرده باشیم

بی صبرانه منتظر هدایت الله مهربان هستم از زبان استاد عزیز

نمیشه

نمیشه دیگه مقاومت کنم و ننویسم

این جمله شما طوفانی بپا کرد در قلبم :

(( وقتی دوره ها را گوش می دهم و میگم این و می دونم، قشنگ و واضح می فهمم که از مسیر دور شدم

ولی همین که میگم من نمی دونم من هیچی نمی دونم یا می خوام بیشتر بدونم بهم آگاهی بده ، حال و احساس خوب به سراغم میاد))

نکته ریز و ترمز بزرگ ذهنم رو پیدا کردم یوهوووووو

که چرا من اوایل دوره ها حالم عالیه و نتایجم بهتره ولی کم کم که بارها و بارها دوره ها و محصولات و گوش میدم استپ میشم و راکد میمونم و هیچ تغییر مثبتی نمی بینم

همینه

من دقیقا با خودم میگم خب اینا رو که گوش داده بودم و میدونم

تکراریه

و وقتی یه نکته جدید می‌شنوم قلبم باز میشه و حالم عالی میشه

اما تا وقتبکه میگم میدونم هیچ نکته جدیدی هم نمی شنوم

خدایا شکرت

این روزا دارم با 12 قدم که البته هنوز قدم 7 هستم ، پرواز میکنم

و این خواسته من از الله یکتا بوده همیشه و هست که

خدایا به من آگاهی هایی بده که از شدت ذوق تا آسمون هفتم پرواز کنم

رها جانم ممنونم ازت