توحید عملی | قسمت 11

سلام

اولین باری که معنی واقعی رنجش و حمل کینه رو دقیق و شفاف فهمیدم تقریبا 10 الا 12 سال پیش از بچه های انجمن معتادان گمنام شنیدم که میگه:

رنجش مثل این میمونه که تو سم بخوری و توقع داشته باشی یارو بمیره.

حالا این حرف من چه ربطی به این فایل و موضوع توحید داشت،

میگم.

از روزی که این فایل روی سایت اومد من یه مشکل فامیلی با یکی از بستگانم پیدا کردم که طبق روال انسان بودنم پس از چندین بار کنترل کردن خودم در مواقع مختلف،این بار از کوره در رفتم یه حرف به ایشون زدم که این حرف من باعث شد کل فامیل از من ناراحت بشن و به من گله کنن.

و من دقیقا این چند روز اونقدر قدرت دادم به این افکار شرک آلود و شیطانی و توی سرم جنگ ها درست کردم و به خودم قدرت میدادم.بعد به اون ها قدرت میدادم وووووووووووووووووو.

خدا کم رنگ شد.

شکرگزاریم قطع شد.

خواسته هام استپ شد.

تمرین ستاره قطبی قطع شد.

این خوده شرکِ.

دور شدم از خدا و قدرت دادم به این مسئله زشت و زننده.

بها دادم به نجواها.

و خدا کمرنگ شد.

منی که له له میزدم برای اومدن فایل جدید روی سایت که سریع ببینم و کامنت بدم و باز هزاران بار ببینم.

بخاطر این مسئله تقریبا از روزی که این فایل اومد نتونستم کامل فایل رو ببینم و لذت ببرم.

این یعنی شرک.

وقتی میشینم و سناریو جنگ توی ذهنم میکشم،یعنی اینکه خودم رو نسپردم به خدا و نگفتم خدایا من نمیدونم و تو دانای مطلقی.

و تازه امروز فهمیدم که چند روز هست که گم شدم.

هر چند که حق با من بود توی این قضیه،اما به قول استاد میگه تو وقتی بدونی آتیش داغه و دستت رو میسوزونه،با هزاران بهانه هم که باز حق باهات باشه و دست رو بکنی توی آتیش،قطعا دستت میسوزه. حالا بگو موبایلم افتاد توی آتیش خواستم درش بیارم.گوشت از روی سیخ افتاد خواستم درش بیارم.ننم توشه یا با هر دلیلی،خواهی سوخت.

حالا من وقتی میدونم حال و احساس بد مساوی است با اتفاقات بد و نادلخواه،چه حق با من باشه چه نباشه،بلاخره من مسیر رو از دست دادم و تاوانش رو دادم.

خدایا خودت کمکم کن