توحید عملی | قسمت 11

به نام هستی بخش وجودم

الان که دارم این پیام می نویسم می تونم بگم در بالاترین سطح فرکانسی هستم که تاحالا تجربه کردم ، احساس سرشار از آرامش و خشوع

مدتی میشه که شرایط طوری که می خواستم پیش نمی رفت همش تنش همش نجوا همش گفتگو های درونی آلوده

واقعا خسته شده بودم ، خسته و دل زده از خودم

در تمام این مدت هر چی سعی کردم اوضاع درست نشد

امشب خسته تر و غمگین تر از همیشه نشستم پای کامپیوترم و فقط از خدا خواستم نشانه ای برام بفرسته دیگه به تهش رسیده بودم، هدایت شدم به یک فیلم کوتاه از زندگی نامه انیشتین چیز هایی رو که واقعا لازم داشتم بشنوم رو توی اون فایل شنیدم ولی انگار هنوز کامل جلوی خدا زانو نزده بودم ، یک موسیقی طبیعت گزاشتم و شروع کردم به دم و بازدم عمیق ومدیتیشن کردن

ششمین دم عمیق رو تنفس نکرده بودم که بی اختیار زدم زیر گریه ، گریه می کردم به پهنای صورتم

فقط یک صدا بهم می گفت گر صد بار توبه شکستی باز آ ، گر صد بار توبه شکستی باز آ و من فقط بی اختیار گریه کردم

تا به حال توی عمرم این طور گریه نکرده بودم احساس عجیبی داشت می خندیم و گریه می کردم

امشب تازه فهیدم استاد وقتی می گفت توی بندرعباس راه می رفتم و گریه می کردم یعنی چی ، امشب تازه فهمیدم عشق به خدا یعنی چی ، امشب تازه فهمیدم وقتی موسی میگفت من از هر خیری که از جانب تو به من رسد فقیرم یعنی چی

امشب تازه فهمیدم عشق واقعی یعنی چی ، امشب تازه فهمیدم من بی خدا هیچم و با او همه چیز

همین الان که دارم مینویسم اشک می ریزم و می فهمم معجزه عشق به خدا یعنی چی

خدا امشب هدیه ای به من دادی که تا عمر دارم سپاسگزارت خواهم بود ، تو امشب عشق ازلی و ابدی رو به من آموختی

عشقی از جنس معنویت ، عشق از سرچشمه حیات ، عشقی از اعماق وجودم ، عشقی پاک و بی هیچ منت

تو امشب قلب من رو باز کردی

فقط می تونم بگم عاشقتم ملکا