توحید عملی | قسمت 11

به نام خدای رحمان و عزیز

ایاک نعبد و ایاک نستعین. اهدنا الصراط المستقیم

صراط الذین انعمت علیهم. غیر المغضوب علیهم ولا الضالین.

سلام استاد عباس منش عزیز و خانم شایسته نازنینم

استاد دستتون رو می بوسم. عاشقتون هستم که راه رو بهمون نشون می دید. ازتون سپاسگزارم.

خدا رو شکر می کنم که بهم اجازه داد اینجا بنویسم.

استاد عزیزم این نکته ایه که من گاهی فراموش می کنم. یه جاهایی حواسم هست و از خدا کمک می خوام. بهش می گم که هیچی نیستم و هیچی نمی دونم و به هر خیری که ازش برسه فقیرم. ولی یه جاهایی انگار فراموش می کنم کمک بخوام. باز مثل بز سرم رو می اندازم پایین و راه خودم رو می رم، و می رم توی در و دیوار.

این هر لحظه آگاه بودن و هر لحظه واقف بودن به ناچیزی و نادانی و ناتوانی خودمون خیلی سخته. یعنی برای من سخته و دلم می خواد بتونم در زمینه این توحید عملی موفق باشم.

منم در خیلی مواقع در همون لحظه اول به جواب اصلی هدایت نمی شم. همه راه ها رو می رم و آخر سر به جواب می رسم.

از خدا می خوام هدایت و حمایتم کنه. اشتباهم رو بهم نشون بده. راه رو برام روشن کنه.

خدایا تو می دونی. فقط تو می تونی. تو به همه علوم محیط هستی. دست من رو بگیر و راه ببر. جواب ها رو بهم بگو. بگو کجای کارم ایراد داره. من به تو محتاج و فقیرم. من هیچی نیستم خدا جون. هیچی نیستم. کمکم کن این گاری و این باری که روی دوشم هست برداشته بشه. افراد نامناسب و اتفاق های بد از زندگیم خارج بشن. کمک کن که فقط با کمک و هدایت و حمایت تو آسانی و سلامتی و ثروت و‌ نعمت و آرامش به زندگیم میاد.

خدایا عاشقتم. کمک کن که فقط تو می تونی.