توحید عملی | قسمت 11

سلام خدای عزیزم.

الان انقدر حس خوب، پر از آرامش و حس نزدیک بودن به تو دارم که احساس میکنم مدت هاست تجربه ش نکردم و الان حاضر نیستم با هیچی عوضش کنم.

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ

فقط تو را می پرستیم و فقط از تو یاری می جوییم

ولی مدتهاست که تو را میپرستم به ظاهر، ولی چشمم دنبال حمایت بقیه ست،

انقدر نجواهای شیطان و شرک در گوشم زیاد بوده که فراموش کردم تو از رگ گردن به من نزدیکتری تا از تو یاری و هدایت بخوام.

هر بار که با فرمون خودم پیش رفتم،

قطعا ته دره بودم و توی این 2سال هزاران مثال دارم که فکر کردم قطعا از پسش برمیام اما در نهایت یا ته دره بودم یا به لب پرتگاه رسیدم و صدات کردم و الله مهربانم مثل همیشه دستمو گرفتی و بلند کردی

و منم از همون جا دوباره گفتم بقیه راه رو بلدم و دستمو از دستت بیرون کشیدم و خودم راهمو کشیدم و رفتم.

من خیلی وقتا فراموش میکنم که هستی، صدات کنم و گوش شنیدن داشته باشم برای صدای پر مهرت و مسیر هموارت.

من فراموش میکنم که تو رب جهانی و همه چی از آنِ توست.

فراموش میکنم خدای من، همان خدای غفور، مهربان، رحیم ، رحمان ، رزاق ، منان، دیان ، ودود و همان الله مهربانیست که از هرکسی در جهان نسبت به من مهربانتره.

اما تصمیم گرفتم در هر لحظه از زندگیم صدات کنم

اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ

و ازت هدایت بخوام، از دستان بی منت خدایی که فقط باید صداش بزنی تا کن فیکون کنه.

صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ

و قطعا زندگی من از سرشار از نعمتهای بی انتهای توست که مثل همیشه فراموش میکنم از توست، انگار که از اول بوده ، انگار که باید باشه….

استاد عزیزم پارت اخر به قدری به من آرامش داد که شاید بالای 20بار تماشاش کردم و چقدر امروز من از صبح نیاز داشتم به شنیدن صحبت هایی که ارامم کنه چون به قول شما گیر کرده بودم، نه راه پس داشتم نه راه پیش.

سپاس گزارم از خداوند حکیمم که من توی این مسیر زیبای زندگی هستم و این آگاهی های ناب الهی رو میشنوم و بیدار میشم.

و از الله مهربان میخوام هزاران برابر این حس ناب، به وجود پر‌مهر خودتون برگرده

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

به دریا بنگرم دریا ته وینم

به هرجا بنگرم کوه و درو دشت

نشان روی ته وینم

در پناه خدا باشید.