توحید عملی | قسمت 11

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام عرض ادب احترام به جناب آقای عباس منش و سرکار خانم شایسته و تمامی دوستان توحیدی عزیز

استاد داشتم قرآن مطالعه میکردم بعد دیدم که خداوند میفرماید آیا به آبی که داخل رحم ریخته میشود دقت کردین نشستم فکر کردم گفتم من از یه آب گندیده به وجود آمدم از هیچی خداوند منو خلق کرده من هیچ بودممم بعد الان گردن کش شدم الان باد میندازم توی خودم

نشستم قشنگ فکر کردم گفتم از هیچی به وجودت آورده بعد در مقابلش گردن کش شدی بعد غرور برت میداره…

چرا واقعا این خدا با این همه عظمت من باید فروتن و خاشع باشم در مقابلش غیر از این نمیتونه باشه غیر از این نمیتونه بشه …

و پی بردم به هیچ بودن خودم در مقابل رب العالمین و همون جا اعلام کردم و تا آخر عمر اعلام میکنم انشالله

که من هیچم اگه خدا هدایتم نکنه من راه

نمی یابم اگه خدا دستمو نگیره من راه پیدا نمیکنم من سرگردان میشم و عاقبت کارم میشه مثل فرعون مثل نمرد مثل ابوجهل یا خیلی های دیگه ….

سپاس گذار پروردگارم هستم که هدایتم کرد سپاس گذار پروردگارم هستم که منت گذاشت روی سر من و هدایتم کرد بار سنگین مشکلات و بدبختی هارو از روی دوشم برداشت و الان من سبک شدم الان دارم نفس میکشممممممممم

سپاس گذارم استاد عزیزم سپاس گذارمممممم

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به استاد عزیزم و مریم خانم عزیزم و تمامی اعضای این خانواده توحیدی

واقعا من نمیتونم مسیر خودم رو پیدا کنم من باید توکل کنم من باید برسم به احساس عاجز بودن در مقابل رب العالمین من مدت هاست همه کار انجام دادم نتونستم راه خودم رو پیدا کنم چقدر من شغل عوض کردم گنجشک این شاخه به اون شاخه بودم چی شد ؟

تونستم به 1درصد خاسته هام برسم .خدا شاهده نتونستممم

من عاجزم من اگه خدا کمکم نکنه نمیتونم اصلا نمیتونم ادامه بدم واقعااااااااا نمیتونم زندگی رو ادامه بدمممم…

ولی از وقتی که دارم تلاشم رو میکنم توی این مسیر زندگیم راحت تر شده لذت بخش تر شده سپاس گذارتر شدم خاشع تر شدم و به همین دلیل نعمت ها هم بیشتر شده حالا میخام نعمت ها بیشتر بشه باید همین مسیر رو ادامه بدم…

من زندگی رو یه مسیر تا لحظه مرگم میبینم نه مسیر 10ساله یا 5ساله تا خاسته هام و این نگاه باعث شده عجله ایی نداشته باشم این حقیقت و این باور بازگشتم به سوی خداست باعث شده به مراتب خاشع تر و فروتن باشم و خیلی خوشحالم خیلی زیاد بعضی مواقع هم مثل دیروز ذهنم خیلی بهم فشار میاره اما خیلی تغییر کردم و خیلی هنوز جای کار دارم

واقعا همه چیز ذهنی هست همه چیز من باید بشینم ذهنم رو مرتب کنم ذهن من مثل یه کارخونه کتاب هست که هر برگی از هر کتاب پاره شده و همه جا پخش شده و کل کارخونه رو گرفته و الان من باید هر برگ رو بردارم ببینم نگاه کنم تفکر کنم اگه خوب بود نگهش دارم توی کارخونم اگر خوب نبود بسوزونمشششش آتیششش بزنم و این کار زمان بری هست و من شروع کردم و از خداوند میخام که هدایتم کنه و خداروشکر که توی این مسیر هستم واقعا سپاس گذارم از خداوند متعال

و استاد عزیزم از شما هم سپاس گذارممم…

خیلی جاها بوده که من فروتن بودم به طور غیر آگاهانه و شرایط کاملا به نفعم شده :

به خاطر میارم که زن بابام ازم شکایت کرده بود و رفتم دادگاه و توی شورای حل اختلاف من فروتن شدم به طور غیر آگاهانه و گفتم هر چی این خانم میگع درسته در صورتی که حق این نبود و خداوند همه چیز رو به نفع من تمام کرد و من یه تعهد دادم و آمدم بیرون و خیلی جاهای دیگه فروتن نبودم و لح شدم کاملا لح شدممم …

پس ترجیح میدم از این به بعد کاملا فروتن و خاشع باشم کاملا توی مسیر درست باشم

استاد واقعا سپاس گذارم مریم خانم سپاس گذارم

در پناه خدا شاد باشید

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام عرض ادب احترام خدمت جناب آقای عباس منش و تمامی اعضای این خانواده توحیدی

سپاس گذارم بابت ضبط این فایل توحیدی بی نهایت بار سپاس گذارمممم

خداروشکر میکنم که هدایت شدم و همین جا از خداوند میخام که هدایتم کنه که چی بنویسم :

پسری بودم بسیار تنها چهار سال پیش همه خانواده رو ترک کردم حتی دیگه شماره هاشون هم ندارم و آمدم تهران خیلی زیاد در به دری کشیدم یادم میاد زمانی که آمدم تهران 500هزار تومان پول داشتم و هیچکسی رو هم نداشتم تهران خیلی زیاد در به دری کشیدم بخاطر اعمال و افکار خودم و گذشت یک روز با آقای عباس منش آشنا شدم و حرف های شمارو که شنیدم اصلا دیوانه شدم و درک درستی نداشتم و الانم به لطف الله درکم بهتر شده ولی آدم شجاعی بود حالا نمیدونم بگم شجاع یا جاهل خلاصه من عاشق مهاجرت بودم و یه روز توی محل کارم یکی از همکارانم بهم گفت چرا تو که عاشق آمریکا هستی چرا قدم اول رو بر نمی داری و نمیری ترکیه اینو که گفت اصلا من دیوانه شدم و پیش خودم میگفتم خدا داره بهم میگع برو ترکیه قدم اول رو بردار نه زبان بلد بودم نه کسی رو داشتم نه پولی داشتم تمام پولم 500دلار بود و تو یه روز تصمیم گرفتم و رفتم گفتم آغای صاحب کار من نیستم دیگه دارم مهاجرت میکنم و تا آخر ماه هستم تا تسویه کنم و برم خیلی ذوق داشتم اصلا دیوانه شده بودم رسید زمان تسویه من و من تسویه کردم و یه ساک کوچولو برداشتم که یه قرآن داخلش بود و یه دست لباس و مدارکم همین حرکت کردم رفتم پایانه غرب تهران رسیدم اونجا بهم گفتن ماشین برای استانبول نداریم چون یه روز قبل از عید بود و ماشین ها پر بودن گفتم تا کجا دارین گفتن آنکارا گفتم خب بریم آنکارا اصلا دیوانه شده بودم همه میگفتن نرو فلان و ….ولی من اصلا حالیم نبود قلبممم میگفت برو رفتیم آنکارا آنقدر خوشحال بودم که مرز ایران رو که رد کردیم رفتم به راننده گفتم آهنگ بزار و کف اتوبوس میرقصیدم خلاصه رسیدم آنکارا و من از اونجا هم اتوبوس گرفتم و رفتم استانبول و 5ماه استانبول زندگی کردم …

از اینجا داستان شروع میشه من زمانی که رسیدم استانبول همه چیو فراموش کردم من فاسد شدم من خدارو فراموش کردم توی این کلاب با این خانم مشروبات و ….کارم به جایی کشید که توی استانبول توی اون شهر درن دشت که مساحتش شش برابره تهران هست آواره بودم جای خاب نداشتم و هیچی هم پول نداشتم به خاطر میارم جوری کتکم زده بودن که نمیتونستم راه برم درست توی اون شرایط توی اون شرایط کشوری که نه زبون بلدی نه چیزی من از خدا هدایت خاستم و خدا هدایتم کرد و رفتم خانه خانمی و اونجا شد جای خابم تخت بهم اجاره داد ایشان گرجستانی بودن و کار پیدا کردم توی محله باغچیلار استانبول یه شب قبل خاب به خدا گفتم که خدایا من باید چکار کنم آمدم اینجا وقت پاسپورتم تموم شده چیکار کنم خابیدم صبح شد و بلند شدم گفتم برم ساحل فلوریا و تفریح کنم رفتم سوار متروبوس بشم یه نفر بهم گفت مدارک به ترکی گفتم ندارم دستمو گرفت و برد همون جا گفتم که این به نفعمه و منو بردن کمپ و توی یه جای بسیار حال به هم زن و من مدارک همراهم نبود کسی هم نداشتم که زنگ بزنم که بگم پاسپورت چیزی که معلوم کنن من ایرانی هستم و دیپورتم کنند توی کمپ توی اون فضا حال خودم رو خوب نگه داشتم و تونستم ذهن خودم رو تا حدودی کنترل کنم توی کمپی که بودم همه آفریقایی بودن و انسان هایی بسیار زیبا و دل پاکی بودن توی اون اوضاع که همه میگفتن باید پاسپورتت باشه تا دیپورتت کنن وگرنه دیپورتت نمیکنن من حالم خوب بود اینم بخاطر آموزش های استاد و نوع نگاهم بود توکل کردم به خدا و یه روز صدام کردن و رفتم دفتر محل کمپ و عکس من رو از ورودی مرز ایران که رد شده بودم نشان بهم دادن و فهمیدن که من ایرانی هستم و دیپورتم کردن ایران .

خاستم بگم که توی بدترین شرایط ممکن توی بدترین شرایط ممکن اگر توکل کنی به اندازه سرسوزن پاسخ میدهد من تجربه دارم از جاهای بسیار وحشتناک …

من تجربه دارم من حسش کردم واقعا خداروشکر من روزی که دیپورت شدم ایران نه جای خاب داشتم نه مدارک داشتم کل مدارکم مونده بود استانبول شماره هیچکس رو هم نداشتم و حتی سیم کارت بهم نمیدادن مسافر خونه نمیتونستم برم فقط من بودم لباسم اما هنوز امید داشتم برنگشتم شهرمم گفتم نه درستش میکنم من همه چیو درست میکنم و من میرم آمریکا میرم و بنتلی سوار میشم میرم و لذت میبرم و تونستم خودم رو کنترل کنم اونجا و مدارکم به طرز شگفت انگیزی برگشت و لباس خریدم و گوشی خریدم

الان کار دارم و کلی پیشرفت کردم و خیلی خوشحالم وارد دوره دوازده قدم شدم و درکم نسبت به جهان خیلی رفت بالاتر و خداروشکر واقعا من یه جاهایی تا بیخ مرگ رفتم و خدا منو نجات داده و خداروشکر که الان من مسیرم خیلی درست تر شده واقعا خدارو سپاس گذارم واقعا اگر آموزش های استاد عباس منش نبود و لطف رب العالمین نبود من معلوم نبود کجاهااا بودم و سپاس گذارم استاد عزیزم

خدارو شکر واقعا خداروشکر واقعا خداروشکر

سپاس گذارم