توحید عملی | قسمت 11

خدارو هزاران هزار بار شکر به خاطر وجود شما استاد عزیز و این آگاهی های ناب و هزاران بار شکر خداوندرو بخاطر افراد پشت صحنه سایت و خانم شایسته عزیز که فایل هارو به صورت ریمایندر‌ میذارن تا ما برگردیم به فایل های گذشته

و خدایا هزاران بار شکرت بابت گوش های سالمی که بهم بخشیدی تا با لذت بشنوم و به فکر فرو برم

استاد درباراه سوالتون‌ که دربرابر خداد خاشع باشیم و هدایت هاش رو دریافت کنیم من مثال های جالبی دارم

من دانشگام‌ تهرانه و خودم کرج هستم و ما مترو میرم تهران

تو ایستگاه کرج وقتی قطار ایست می‌کنه جای مشخص و واحدی نداره که درب ها کجا باز میشن(در صورتی که قطار های تهران اینطور نیست)

همه ادما فقط یکجای‌ حدودی ازش رو میدونن‌ که فقط کجا بایستند

و صبح هم بسیار مترو شلوغ میشه

خلاصه تو خودم این عادت رو ایجاد کرده بودم که هیچ وقت عجله نکنم‌ حتی اگه دیرم شده ، خواب موندم و…(نه اینکه یک الگو باشه تو زندگیم که همیشه دیر می‌کنم و اهمیتی‌ هم بهش ندم و فک کنم این عادیه ، این اشتباهه اما خب توی چند وقت یکبار در زمان طولانی یکبار میشه که آدم خواب بمونه دیر بکنه و…) بزارم خداوند زندگیم رو پیش ببره

و سر این قضیه من اصلا استرس نکشیدم که وای دیرم شد ،چرا قطار نمیاد

یا تو تهران نگران اومدن بی‌آر‌تی باشم

و خدارو شکر در درصد بالایی در زمان درست رسیدم

خلاصه تازگیا من به خدا گفتم خدایا من واگن آخر منتظر قطار می‌مونم اما تو بگو من کجا وایسم

خدا شاهده وقتی قطار اومد دقیقا دراش‌ که به طرف مخالف هم باز میشن دقیقا جلوی صورتم‌ بودن

و من اونجا از قدرت خدا یکدفعه قلبم تند تند میزد و فقط گفتم خدایا شکرت شکرت تو فقط میدونی من فقط باید بندگیت رو کنم و اون‌لحظه که همه دست و پا میزدن که جلوی در باشن و من ریلکس وایساده‌ بودم و در روبرو من قرار گرفت یک غرور خوب که خدارو در پشتم حس کردم منو گرفت که حد نداشت و عالی بود عالی

یکبار هم همین تازگیا داشتم از دانشگاه بر ‌میگشتم مترو که به سمت کرج بر گردم و خب مترو کرج هم عادی و هم تندرو داره و من تا جایی که بشه عادی سوار میشم که خلوت تره

اونروز یه‌دفعه به دلم افتاد که خدایا هر قطاری بود همونو‌ سوار میشم و از قضا با خواهرم قرار گذاشته بودیم ایستگاه کرج همو ببینیم و با هم برگردیم خونه ، راه خواهرم تا مترو کرج یه ربع‌ بود و راه من با قطار عادی 50 دیقه و با تندرو نیم ساعت

خلاصه رسیدم ایستگاه و دیدم قطار تندرو‌عه و به قولی که به خدا دادم عمل نکردم و سوار نشدم

و با خودم گفتم که خواهرم کلاسش دیر تر تموم میشه من عادی هم سوار شم زودتر میرسم(طبق اتفاقاتی که قبلا افتاده بود و مغز من داشت با اونها‌ مقایسه می‌کرد)

خلاصه تو همین حین ها با خواهرم ارتباط هم داشتم و بعد چند دیقه رنگ زد که اره من کلاسم تموم شده اتوبوس‌ هم ایندفعه خیلی زود اومده دارم میایم سمت مترو

و این قضیه موقعی بود که قطار تندرو‌ یکی‌ دو‌ دیقه پیش رفته بود و قطار بعدی 10 دیقه دیکه ‌می‌اومد و عادی بود

و ابنجا یه سیلی محکم‌ خوردم و با خودم گفتم شکوفه تو اینهمه‌ دیدی که خدا درست میگه چرا با منطق خودت پیش رفتی؟

چرا یادآوری به خودت نکردی که خدا اینهمه هدایتت‌ کرده و درست بوده و جاهایی هم تو گوش نکردی و فقط به ضرر تو تموم شده

باز هم خداوند رو سپاس گزارم که این اصل بسیار مهم رو بهم یادآوری کرد که در تمام جنه زندگی در برابرش‌ خاشع باشم و ازش طلب هدایت بکنم

خدایا هزاران هزار بار شکرتتتت من عاشقتممممم

از شما استاد عزیز و خانم شایسته عزیزم هم بی‌نهایت سپاس گزارم

خدایا شکرت