توحید عملی | قسمت 11

به نام خدای بخشنده ی مهربان

سلام ودرود فراوان به استاد عزیزم وخانم شایسته ی نازنینم وهمه ی دوستان بهشتیم دراین سایت توحیدی ومقدس.

تمرین الف:

درباره ی چه تجربیاتی فکر کردی خودت می دانی ،به مهارت وکاربلدی خودت آنقدر مغرور شدی،خودرابی نیاز ازهدایت های خدا دیدی وسراغ ایده های خودت یا راهکارهای دیگران رفتی ،اما به طرز غیرقابل انتظاری،نتیجه خوب از کار درنیامد یا دچار خطا یا اشتباه شدی؟

یادم می آید زمانی که سال آخر دبیرستان بودم وامتحانات نهایی را دادم وتوانستم با موفقیت کنکور بدهم ،هنگامی که برای انتخاب رشته دانشگاهی به کمک یک نفر که دراین زمینه استاد بود به خانه ی ما آمد وبرای من انتخاب رشته کرد ولی من چکار کردم؟

به حرف دوست هم کلاسی ام گوش کردم که میگفت امسال را درخانه می مانیم تا سال دیگه حتما پزشکی قبول شویم ومن هم به حرف اواعتماد کردم وشب هنگام که همه خواب بودند برگه ی انتخاب رشته را پاک کردم وداخل پاکت گذاشتم وصبح به همراه مادرم آنرا به باجه ی پستی دادم.

حالا چه اتفاقی افتاد؟

هنگامی که نتایج آمد آن دوستم دانشگاه روزانه رشته کارشناسی دانشگاه تهران قبول شد ومن درعوض که به حرف اوگوش داده بودم درخانه ماندم وچون درخانه دیگر تلاشی نکردم مجبور شدم سال بعد دانشگاه آزاد باکلی هزینه ثبت نام کنم.

این نتیجه ی پشت کردن به کمک وهدایت های خداست.

الان که چند سال از آن موضوع میگذرد ومن با خودم الان متوجه شدم که خداوند هر لحظه درحال هدایت کردن من است ومن باید شاخک هایم را تیز کنم وبه خودم مغرور نباشم که همه چیز میدانم بلکه متواضع باشم وهر لحظه از خداوند هدایت بطلبم.

چند روز پیش گردنبندم پاره شد ومن باخودم گفتم آنرا بفروشم وبرای خودم ساز بخرم ولی دیروز هنگامی برای فروش آن رفته بودم ودائم از خداوند هدایت میخواستم ناگهان وارد کوچه ای شدم که روبروی آن مغازه طلا فروشی بود که اسم مغازه (ایمان)بود.

ومغازه بسته بود من چون دائم از خداوند هدایت میخواستم باخودم گفتم من باید ایمان خودم را نشان بدهم تا خداوند جواب بدهد.

جلو رفتم و ابتدای کوچه یک مغازه ی بسیار کوچک بود که طلا تعمیر میکرد که ناگهان به ذهنم آمد که گردنبند را تعمیر کنم ودو تیکه از آن را تبدیل به گوشواره کنم وبه مغازه دار گفتم و او همینکار را کرد ونه نتها گردنبندم درست شد وخیلی قشنگ تر شد بلکه یک گوشواره ی زیبا هم بدست آوردم.

الان که دارم فکر میکنم یادم می آید که چند وقتی بود که دلم میخواست یک گوشواره مثل گردنبدم داشته باشم وخداوند چطوری وچقدر آسان به من گوشواره داد.

واقعا اگه به خدا اتکا کنیم وروی خدا حساب کنیم وروی خود مون حساب نکنیم چه درهایی که به رویمان باز میشود.

خدایا من هر لحظه به تومحتاجم.

خدایا من به هر خیری از جانب تو محتاجم.

خدایا شکرت که من هر روز از هر لحاظ بهتر وبهتر میشم.

خدایا شکرت به خاطر وجود استاد نازنینم درزمان حیات خودم.

استاد عزیزم وخانم شایسته ی عزیزم ازشما بسیار سپاسگذارم .

درپناه الله مهربان شاد وپیروز وسربلند در دنیا وآخرت باشید.