زمان‌هایی در زندگی‌ام هست که از خود پرسیده‌ام:
” الان که به خواسته‌های بسیاری در زندگی‌ات رسیده‌ای و می‌توانی انتخاب‌های بیشتری داشته باشی، بالاترین عشق و علاقه‌ات چیست؟
چه کاری است که قلبت را سرشار از اشتیاقی سوزان و ذهنت را خاموش و آرام می سازد؟!
چه کاری است که هنگام انجامش، آنقدر زمان فراموشت می شود که نه شب و روز را می فهمی و نه خستگی و گرسنگی؟!
و هر بار پاسخی جز این نداشته‌ام:
“می‌خواهم برای تمام عمر، “اشاعه توحید رسالت زندگی‌ام باشد“. حتی اگر امروز یک نفرِ دیگر تصمیم بگیرد نگاه دیگری به خدا داشته باشد تا او را از نو بشناسد، من به هدفم رسیده‌ام!”
هر طور که به زندگی و چالش‌هایش نگاه میکنم، یقینم بیشتر می‌شود که توحید عملی راهکاری برای همه چیز است!
لحظه‌های زیادی در زندگی پیش می‌آید که به شدت نگران و ترسان می‌شویم زیرا:
فردی که عاشق اش بودیم، دیگر نمی‌خواهد در این رابطه بماند.
کارمندی که سالها برایش وقت گذاشتیم تا از او فردی زبده بسازیم، حالا که حکم شریان اصلی کسب و کار ما را دارد، تصمیم به ترک کار گرفته یا فردی که قول انجام کاری را به ما داده بود، وعده‌اش را فراموش کرده.
توحید عملی، در چنین لحظه‌هایی خودش را نشان می‌دهد:
زیرا اگر یکتاپرست نباشی، در چنین لحظه ای، موجودیت یا عدم وجودت را وابسته به ماندن این فرد در رابطه‌ات یا تصیم آن کارمند به ادامه همکاری، یا وفا کردن آن فرد به وعده‌اش می دانی. آنوقت چنین لحظه‌هایی برایت کُشنده و خفه کننده می شود.
زیرا شرک چیزی جز ترس و غم به همراه ندارد.
اما وقتی یکتاپرستی اصل و اساس زندگی‌ات باشد، آنوقت دلیل حضور هر نعمتی در زندگی ات، خواه یک فرد باشد، یا شغلی عالی، یا راهکاری برای مسئله ات و…، برکتی از جانب خداوند می دانی و اگر زمانی به هر دلیلی، از زندگی ات برود، معنایش این است که برکتی دیگر از خداوند در حال ورود به زندگی ات است.
برای همین، نه تنها این لحظه‌ها ذره‌ای نگران ات نمی‌کند، بلکه خوشحال و شگفت زده، منتظر ورود برکات خداوند به شکل های مختلف، خواهی ماند. این آرامش، ارمغان توحید عملی است.
توحید عملی یعنی، همچنان که در جامعه انسانی هستی و با دیگران در کسب و کار و… مراوده داری، خداوند را منشأ قدرت بدانی و هر فردی که گره‌ای از کارت می‌گشاید یا گرهی از کار فردی می گشایی،این را دستی از جانب خداوند بشماری و به خاطر بسپاری که خداوند همواره دستان زیادی برای یاری همگان دارد!
خداوند قادر است به شکل همراه، همکار یا مشاوری عالی، وارد زندگی‌ات شود، به شکل مشتری، بازار و ایده‌ای ثروت آفرین، وارد کسب و کارت شود و جان دوباره‌ای به آن ببخشد، به شکل دارویی شفا بخش وارد بدنت می شود، اگر این قدرت را باور کنی.
خداوند قادر است به هر شکلی که تو میخواهی و می‌توانی آن را در ذهنت بسازی، وارد تجربه زندگی‌ات بشود.
پس چرا این قدرت را باور نکنیم؟! چرا روی آن حساب نکنیم و چرا به این قدرت وابسته نشویم؟!
چرا نگذاریم یکتا پرستی آنچنان همه ابعاد زندگی‌مان را آکنده سازد، که دیگر فضایی برای حساب باز کردن و وابسته شدن به غیر او، نماند؟!
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD678MB27 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۲24MB27 دقیقه
سلام به استاد عزیزم و دوستای هم فکرم
الان که دارم پینویسم یادم نیست که دقیقا چند روز پیش این فایل بارگذاری شد ولی همون شب که این فایلو گوش کردم ساعت 9 شب بود و وقتی تموم شد یه سیل از تجربه های گذشته ام جلوی چشمم مرور شد و شاید باورتون نشه که نزدیک به 40 صفحه از دفترم رو تا ساعت 5 صبح همان روز پر گردم از تجربیاتی که سال ها در مدرسه و سرکار و ورزش و بین دوستان و فامیل نوشتم و دیدم دقیقا وقتی به کسی و چیزی غیر خودم و خدا وابسته شدم چطور ضربه های شدید روحی خوردم و نزدیک به 200 تجربه از خودم نوشتم که چه کارهایی و رفتارهایی برای جلب توجه دیگران کردم که ان ها با نظر تایید و تحسین و تشویقی که به من بکنند خلاء های احشاسی من من عدم حس دوست داشتنی بودن و ارزشمندی و قابل احترام بودن را پر کنند و دیدم در تمام تجربیات زندگییم که دقیقا وقتی کاری میکردم برای جلب توجه روی دیگران و دوستان و خانواده حساب میکردم که خلاء های احساشی منو پر کنند وقتی انتظار توجه داشتم بیتوجهی دیدم وقتی انتظار تشویق داشتم مسخره شدم و با تمام وجود ضرر هایی که این فکر و وابستگی به کسی و چیزی غیر خدا و خودم کردم چطور از همون نقاط بدترین ضربه های جسمی و روحی رو تحمل کردم و من بعد دیدن این فایل حدود 3 روز در کمای فکری بودم و در اون سه روز با هیچ کسی حرف نزدم و واقعا اشک ریختم که چطور اینقدر خودمو برای کسانی که بی اررش بودن خوار و خفیف و حقیر کردم و اینقدر به خودم و خدام بی احترامی کردم و استاد خیلی ازت ممنونم و واقعا از خدام سپاسگذارم که جواب منو داد و خودم برای خودم راه کار پیدا کردم و هر وقت کاری میکنم و رفتاری میکنم که از درون میدونم دارم روی اون فرد یا چیز حساب میکنم سریعا جلوی خودمو میگیرم و سریعا با خدا صحبت میکنم و مثلا تا الان کلی تلاش میکردم که دیگران منو دوست داشته باشن تا حس کنم دوست داشتنی هستم و هر باری که روی نظر ان ها حساب کردم و وابسته ان ها شدم ضربه خوردم از این به بعد برای خدا ناز میکنم و اون کلی منو تحویل میگیره و میگه پسر تو خیلی با لیاقتی تو زییاترین و خوشگل تزین پسری هستی که افریدم و بعد منو بغل میکنه خدا و میبوسه و توی این چند وقته اینقدر این کار رو تکرار کردم که خلاء های احساسیم پر شده و الان از درون خودم خورشید حس ارزشمندی و دوست داشتنی بودنم و دیگر نیازی برای حساب گردن روی دیگران ندارم و فقط وابسته به خودم و خداوند مهربان و بخشنده هستم و افتخار میکنم که خداوند جواب منو داد اون روز ها و شب هایی که اشک میریختم و میگفتم چرا من اخه چرا باید اینطوری زندگی کنم مگه بقیه چی دارن که من ندارم و الان جوابمو داد ممنونم که خوندین و از همتون سپاسگذارم