زمان‌هایی در زندگی‌ام هست که از خود پرسیده‌ام:
” الان که به خواسته‌های بسیاری در زندگی‌ات رسیده‌ای و می‌توانی انتخاب‌های بیشتری داشته باشی، بالاترین عشق و علاقه‌ات چیست؟
چه کاری است که قلبت را سرشار از اشتیاقی سوزان و ذهنت را خاموش و آرام می سازد؟!
چه کاری است که هنگام انجامش، آنقدر زمان فراموشت می شود که نه شب و روز را می فهمی و نه خستگی و گرسنگی؟!
و هر بار پاسخی جز این نداشته‌ام:
“میخواهم برای تمام عمر، “اشاعه توحید رسالت زندگی‌ام باشد“. حتی اگر امروز یک نفرِ دیگر تصمیم بگیرد نگاه دیگری به خدا داشته باشد تا او را از نو بشناسد، من به هدفم رسیده‌ام!”
هر طور که به زندگی و چالش‌هایش نگاه میکنم، یقینم بیشتر میشود که توحید عملی راهکاری برای همه چیز است!
لحظه‌های زیادی در زندگی پیش می‌آید که به شدت نگران و ترسان می‌شویم زیرا:
فردی که عاشق اش بودیم، دیگر نمی‌خواهد در این رابطه بماند.
کارمندی که سالها برایش وقت گذاشتیم تا از او فردی زبده بسازیم، حالا که حکم شریان اصلی کسب و کار ما را دارد، تصمیم به ترک کار گرفته یا فردی که قول انجام کاری را به ما داده بود، وعده‌اش را فراموش کرده.
توحید عملی، در چنین لحظه‌هایی خودش را نشان میدهد:
زیرا اگر یکتاپرست نباشی، در چنین لحظه ای، موجودیت یا عدم وجودت را وابسته به ماندن این فرد در رابطه‌ات یا تصیم آن کارمند به ادامه همکاری، یا وفا کردن آن فرد به وعده‌اش می دانی. آنوقت چنین لحظه‌هایی برایت کُشنده و خفه کننده می شود.
زیرا شرک چیزی جز ترس و غم به همراه ندارد.
اما وقتی یکتاپرستی اصل و اساس زندگی‌ات باشد، آنوقت دلیل حضور هر نعمتی در زندگی ات، خواه یک فرد باشد، یا شغلی عالی، یا راهکاری برای مسئله ات و…، برکتی از جانب خداوند می دانی و اگر زمانی به هر دلیلی، از زندگی ات برود، معنایش این است که برکتی دیگر از خداوند در حال ورود به زندگی ات است.
برای همین، نه تنها این لحظه‌ها ذره‌ای نگران ات نمیکند، بلکه خوشحال و شگفت زده، منتظر ورود برکات خداوند به شکل های مختلف، خواهی ماند. این آرامش، ارمغان توحید عملی است.
توحید عملی یعنی، همچنان که در جامعه انسانی هستی و با دیگران در کسب و کار و… مراوده داری، خداوند را منشأ قدرت بدانی و هر فردی که گره‌ای از کارت می‌گشاید یا گرهی از کار فردی می گشایی،این را دستی از جانب خداوند بشماری و به خاطر بسپاری که خداوند همواره دستان زیادی برای یاری همگان دارد!
خداوند قادر است به شکل همراه، همکار یا مشاوری عالی، وارد زندگی‌ات شود، به شکل مشتری، بازار و ایده‌ای ثروت آفرین، وارد کسب و کارت شود و جان دوباره‌ای به آن ببخشد، به شکل دارویی شفا بخش وارد بدنت می شود، اگر این قدرت را باور کنی.
خداوند قادر است به هر شکلی که تو میخواهی و می‌توانی آن را در ذهنت بسازی، وارد تجربه زندگی‌ات بشود.
پس چرا این قدرت را باور نکنیم؟! چرا روی آن حساب نکنیم و چرا به این قدرت وابسته نشویم؟!
چرا نگذاریم یکتا پرستی آنچنان همه ابعاد زندگی‌مان را آکنده سازد، که دیگر فضایی برای حساب باز کردن و وابسته شدن به غیر او، نماند؟!
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD678MB27 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۲24MB27 دقیقه
خداوند یکتاست و بی حساب میبخشد
خداوند رزاق است و ثروتمندان را دوست دارد
خداوند سرشار از عشقه بینهایت است
خداوند صاحب جان و مالو قلبه من است
وابستگی به خداوند یعنی تجربه ی تمام رویاهایم
توکل به خداونده جان یعنی ایمان به دستان مخفیش یعنی ایمان به غیب
ثروت تنها زمانی وارد زندگیم میشود که با تمامه وجودم قدرتش را پذیرا باشم
خداوند غفورو رحیم است
خداوند اول میبخشد و بعد نعمت میدهد
فراموش نمیکنم که اگر خواسته ای محقق نمیشود، خداوند میخواهد بزرگترش را عطا کند درواقع منتظره بزرگ شدنه سبدم است
ثروتمند شدن معنوی ترین کاره دنیاست
محال است که به قدرته رب، فرمانروای جهانیان ایمان داشته باشم و نعمتی شاملم نشود محال است که بر وعده اش عمل نکند
خداوند خوش قول ترین است
خداوند یک دقیقه دیر نمیکند
هرجا که قصد رفتن به آن را دارم هرکاری که میخواهم انجام دهم خداوند قبل از من آنجا حضور دارد
خداوند هرگز نمیخوابد هرگز
خداوند هرگز تماسه من را رد نمیکند
خداوند هرگز من را از آغوشش بیرون نمیندازد
خداوند هرگز برای جواب دادن به من کوتاهی نمیکند
خداوند همیشه رویاهایم را که روی کاغذ برایش نوشته ام را امضا میکند
خداوند همیشه نیروهایش را برای کمک به من ارسال میکند
او هرگز فراموشم نمیکند او هرگز دستش بند نیست
خداوند در مقابله درخواست من نمیگوید که کار دارم بعدا بیا!!
خداوند هرگز تقسیم نا عادلانه نمیکند
خداوند خالق بی قیدو شرط است
وقتی بخواهد من را بالا بکشد محال است کسی جلو دارم باشد
خداوند در لحظه است در همین متن ها در همین ثانیه ها
فاصله برای خداوند معنایی ندارد، هرچقدر از زادگاهم دور باشم او همچنان نزدیک است
در مسجدو کلیسا در کوچهو خیابان در شهروهر کشوری در خانهو بیابان
خداوند همیشگیست و پایانی ندارد
خداوند هرگز نمیگوید بعدا هرگز نمیگوید حالا ببینم چی میشه هرگز نمیگوید الان که دیر شده برو بعدا بیا
خداوند هرگز نمیگوید نمیتوانم هرگز نمیگوید سخت است هرگز نمیگوید بیخیال
خداوند هر وقت من خوابم بیدار است هروقت دور میشوم او همچنان منتظره باز گشتم است هرگز درهای برگشت را بسته نگه نمیدارد
خداوند برای بازگشت جا و مکانی مشخص نکرده است
در داستان توبه نسوح بزرگی خداوند که اگر صدبار توبه شکستی باز با آغوشه باز منتظرت هست کاملا واضح است
هرگز برای بازگشت به سمتش دیر نیست هرگز برای برگشتن به اصل خویش دیر نشده
خداوند زمان و مکان ندارد او رئیس شرکت نیست که برای تاخیرم تنبیهم کند
حتی وقتی فراموشش میکنم او باز به یاده من است در پیچیده ترین گرفتاری ها باز الهامم میدهد
خداوند تنها انرژی است که همان مقدار که درکش میکنم و میپذیرمش واکنش نشان میدهد
برایه همین است که این دوگانگی زیبا در جهان وجود دارد، برای شب روز، برای بیماری سلامتی، برای فقرثروت برای کند ها سرعت، برای غلط ها درست، برای کوچکها بزرگ، برای غم ها شادی، برای سنگینی ها سبک، برای دورها نزدیکی، برای غریبه ها آشنا، برای ترسوها جرعت، برای خروجها ورود، برای غروبها طلوع برای…
و این دوگانگی فقط با باورهایمان انتخاب میشود، هرکه در هرکجا که هست دقیقا جای درستش میباشد
خداوند دسته کسی را بیشتر و دسته کسی را کمتر نمیگیرد
خداوند به یک اندازه میبخشد برای همه فقط کافیست که قبولش کنم با تمام وجود
فقط کافیست که طوری بپذیرمش که بین من و او فاصله ای نباشد
خداوند با جنبه ترین است هرچقدر که بخواهم میدهد
خداوند مسخر میکند زمین و آسمانهارا برایه من
وجوده من در این دنیا سهم ندارد بلکه تمامه جهان سهمه من است فقط کافیست برایش قدمی بردارم
تنها زمانی باورهایم با خواسته هایم هماهنگ میشود که قدرتش را باور کنم
(باور) کلمه ای که تا چندی پیش برایم فقط یه اصطلاح بود اما حالا یه کتاب پر بار است
خداوند اشیا نیست که یکجا باشدو یکجا دیگر نه
خداوند انسان نیست که یک روز بی حال باشدو یک روز خوشحال
منبع شادی و رزقو روزیو خوشبختیو ثروت و سلامتی نامش رب است
هرچه که خوبست در او خلاصه شده، حال با درخواست من از خوبیهایش میبخشد
بی حسابو کتاب!!
بی انکه بگوید تو پرو شده ای بی انکه بگوید بس است
تا چندی پیش فقط نامش راشنیده بودم، اما حالا او برایم یک نام نیست بلکه یک وابستگی شیرین است
به جای گله کردن از او فقط شکر گذارش هستم تا معجزه ها رخ دهد
بعضی وقتها غافل گیرم میکند وقتهایی که حواسم نیست و جوری نعمتم میدهد که چشمانم خیره میماند
تازه معنای اشک شوق را فهمیدم معنای خوشحالیه از ته دل
هرگز فراموش نمیکنم که او رفیق نیمه راه نبود
هروقت من نبودم او بود
او هرگز جایی نرفت…