توحید عملی | قسمت ۲

🌈سی و چهارمین برگ از سفرنامه من

به نام یگانه عشق الهی؛ سلام به تمام هم‌سفران عزیزم

صبح دیگری آغاز شده، پرستو و بلبل‌ها آواز عشق سر می‌نهند و تو از پشت پرده کهنه پنجره ها حتی نمیدانی که آن بیرون چه اتفاقی درحال رخ دادن است!! اجازه ورود نور امید خورشید را به قلبت نمی‌دهی چرا که هنوز هم می‌ترسی و شجاعت کنار زدن پرده ها را نداری!! نمی‌دانی پیام اینبار نسیم چه بوده که اینگونه شاخه های درختان حیاط‌ات را به رقص در آورده و باران فراوانی به باغچه‌ات چه نوع صفا و جلالی بخشیده که گل‌هایی اینچنین متنوع و زیبا را می‌پروراند؟! هنوز حدس می‌زنی که چه چیزهایی تغییر کردند و استدلال ذهن را در میان می‌کشی… تا به حال آبراهه و چشمه های لذت را نگریستی که چه زیبا مسیرشان به سمت دریا را پیدا می‌کنند؟ که چگونه به سمت اصل خویش هدایت می‌شوند؟ به سمت آنچه که بخشی از آن هستند، خود آن هستند! این است داستان هدایت… چه می‌شود برای یکبار هم که شده جامه توکل به تن پوشانده، زنجیرهای وابستگی‌ات که باتلاق افسردگی، ایستایی و روند تکراری زندگی را برایت ساخته است را پاره کنی، و پرده‌های کهنه و همیشگی ترس از تغییر را که حائلِ میان تو و آنچه که باد از آن بشارت می‌دهد از جا بکنی؟؟ و بعد خودت را مبهوتِ دیدن ذره ذره امیدی که نور سراسر خانه‌ات را با آن روشن ساخته پیدا کنی! اینبار جامه توکل را برخود سفت‌تر کرده و با امیدی که قلبت را روشن ساخته پنجره هایش را باز می‌کنی، نسیمی به داخل خانه‌ی قلبت می‌وزد و ایندفعه می‌دانی از چه پیامی می‌گوید که شاخه درختان را اینچنین زیبا می‌رقصاند! هرچه باشد پیام آور توحید است دیگر. و با وزیدن به داخل، گرد و غبارهای شرک و بی ایمانی را از خانه‌ات می زداید هرچند که هنوز کار دارد تا لانه های کوچک و بزرگ عنکبوت های شرک را یکی یکی پیدا کنی و از بین ببری اما در این لحظه به خانه دلت بنگر!! دوباره رنگ و بوی زندگی در آن جریان گرفته و هوای خفقان آور قبلش جایگزین هوایی پاک و تازه با رگه‌های زندگی شده… حال می‌توانی منظره‌ای که همیشه با ذهنت متصور میشدی را با چشمان شسته از هر آلودگی‌ات آسان و زیبا ببینی. منظره‌ی بکر سرزمین رویاهای فراموش شده‌ات را می‌بینی که چگونه دوباره آشکار شدند!؟ لبخندی بر لبانت جاری شده و به اطرافت نگاهی می‌اندازی، و ناگهان نگاهت به دودکش ایمان افتاده که خیلی وقت است دودی از آن بلند نمی‌شود!! آخرین بار که دود ایمان مژده‌ی زنده بودن و زندگی کردنت را به همگان می‌داد به یاد داری؟؟ به سمت آن برو و کمی چای آرامش دم کن و بیا و کنار این منظره بکر و زیبای (رویاهایت) که خداوند در آن متجلی شده بشین و چای‌ات را آرام آرام مزه مزه کن و با دیدن هرباره آن به احساس خوب برس… راستی! درست است که گرد و غبار سطحیِ شرک خانه‌ی قلبت، با خبر توحید نسیم زدوده شد اما این تو هستی که باید پنجره ها را باز گذاشته و با آهنگ شادی از عشق و بستن سربند اراده بروی به سمت خانه تکانیی اساسی برای زنده نگه‌داشتن اصل توحید در جای جای خانه‌ی قلبت… لانه عنکبوت‌های شرک خفی وجودت از حساب کردن روی دیگران، دست کم گرفتن قدرت خدایی‌ات، ترسیدن‌ها و نا آرامی‌هایت، حساب نکردن روی فرکانس‌های ارسالی‌ات، خود کوچک بینی و نا لایق دانستن ‌خودت در میان افراد و قدرت دادن به اعضای خانواده‌ات و یا هر عامل بیرونی دیگر که فضاپرکن شدند را، یکی یکی پیدا کرده و به آنها حمله کن تا جای بیشتری برای توحید در خانه‌ات باز کنی. و بعد از این همه کار کردن برای نابودی شرک، و جایگزین ساختن آن با وسایل قیمتی و ارزشمند تازه‌ای که هرکدام تو را به نحوی یاد اصل توحید می‌اندازند تزئین می‌کنی حالا دیگر خانه‌ات حال و هوای دیگری دارد! می‌توانی با هربار نفس کشیدن، عشق، ایمان، توکل، امید، اراده، انگیزه، لذت، هدایت و مهم تر از همه توحید را به درون سینه‌ات فرو بری! بالاخره همه چیز محیا، و تو آماده‌ی لذت بردن از دیدن منظره آرزوهایت شده‌ای پس دوباره به سمت پنجره‌‌ برو، می‌بینی؟؟ این‌دفعه با اشکِ شوق و حیرت به معجزه روبرویت خیره می‌شوی. نکته‌ای که برای دیدن آن این همه مدت خودت را آماده کردی و آن هم این است، که از همان اول خانه‌ی قلبت در میان سرزمین رویاهایت بنا شده بود!!