زمان‌هایی در زندگی‌ام هست که از خود پرسیده‌ام:
” الان که به خواسته‌های بسیاری در زندگی‌ات رسیده‌ای و می‌توانی انتخاب‌های بیشتری داشته باشی، بالاترین عشق و علاقه‌ات چیست؟
چه کاری است که قلبت را سرشار از اشتیاقی سوزان و ذهنت را خاموش و آرام می سازد؟!
چه کاری است که هنگام انجامش، آنقدر زمان فراموشت می شود که نه شب و روز را می فهمی و نه خستگی و گرسنگی؟!
و هر بار پاسخی جز این نداشته‌ام:
“می‌خواهم برای تمام عمر، “اشاعه توحید رسالت زندگی‌ام باشد“. حتی اگر امروز یک نفرِ دیگر تصمیم بگیرد نگاه دیگری به خدا داشته باشد تا او را از نو بشناسد، من به هدفم رسیده‌ام!”
هر طور که به زندگی و چالش‌هایش نگاه میکنم، یقینم بیشتر می‌شود که توحید عملی راهکاری برای همه چیز است!
لحظه‌های زیادی در زندگی پیش می‌آید که به شدت نگران و ترسان می‌شویم زیرا:
فردی که عاشق اش بودیم، دیگر نمی‌خواهد در این رابطه بماند.
کارمندی که سالها برایش وقت گذاشتیم تا از او فردی زبده بسازیم، حالا که حکم شریان اصلی کسب و کار ما را دارد، تصمیم به ترک کار گرفته یا فردی که قول انجام کاری را به ما داده بود، وعده‌اش را فراموش کرده.
توحید عملی، در چنین لحظه‌هایی خودش را نشان می‌دهد:
زیرا اگر یکتاپرست نباشی، در چنین لحظه ای، موجودیت یا عدم وجودت را وابسته به ماندن این فرد در رابطه‌ات یا تصیم آن کارمند به ادامه همکاری، یا وفا کردن آن فرد به وعده‌اش می دانی. آنوقت چنین لحظه‌هایی برایت کُشنده و خفه کننده می شود.
زیرا شرک چیزی جز ترس و غم به همراه ندارد.
اما وقتی یکتاپرستی اصل و اساس زندگی‌ات باشد، آنوقت دلیل حضور هر نعمتی در زندگی ات، خواه یک فرد باشد، یا شغلی عالی، یا راهکاری برای مسئله ات و…، برکتی از جانب خداوند می دانی و اگر زمانی به هر دلیلی، از زندگی ات برود، معنایش این است که برکتی دیگر از خداوند در حال ورود به زندگی ات است.
برای همین، نه تنها این لحظه‌ها ذره‌ای نگران ات نمی‌کند، بلکه خوشحال و شگفت زده، منتظر ورود برکات خداوند به شکل های مختلف، خواهی ماند. این آرامش، ارمغان توحید عملی است.
توحید عملی یعنی، همچنان که در جامعه انسانی هستی و با دیگران در کسب و کار و… مراوده داری، خداوند را منشأ قدرت بدانی و هر فردی که گره‌ای از کارت می‌گشاید یا گرهی از کار فردی می گشایی،این را دستی از جانب خداوند بشماری و به خاطر بسپاری که خداوند همواره دستان زیادی برای یاری همگان دارد!
خداوند قادر است به شکل همراه، همکار یا مشاوری عالی، وارد زندگی‌ات شود، به شکل مشتری، بازار و ایده‌ای ثروت آفرین، وارد کسب و کارت شود و جان دوباره‌ای به آن ببخشد، به شکل دارویی شفا بخش وارد بدنت می شود، اگر این قدرت را باور کنی.
خداوند قادر است به هر شکلی که تو میخواهی و می‌توانی آن را در ذهنت بسازی، وارد تجربه زندگی‌ات بشود.
پس چرا این قدرت را باور نکنیم؟! چرا روی آن حساب نکنیم و چرا به این قدرت وابسته نشویم؟!
چرا نگذاریم یکتا پرستی آنچنان همه ابعاد زندگی‌مان را آکنده سازد، که دیگر فضایی برای حساب باز کردن و وابسته شدن به غیر او، نماند؟!
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD678MB27 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۲24MB27 دقیقه
34ردپای روزشماربه نام خداسلام وخداقوت به همه ی اهل دل!آره منم ازاین شاهکاریهابی نهایت انجام دادم ونمی دانم چگونه ضربه های تازیانه اش راهموارکنم.خدایاسعی میکنم دیگه به کارهات دخالت نکنم!مردانه‌ی بیاردتازیانه هاروبرام تسکین ده وپاک پاکم کن به خدامن حیفم که به مصیردرست دعوت شدم ودرمصیرهدایت شدگان قرارگرفته ام نِفله بشم درموردعزیزدلم وبچه هام چگونه بی تفاوت باشم!؟خدایاکمکم کن آنقدرسرم رابه خودت وشناخت خودت وخودم گرم کن وجای همه چیزهای بی خودوبی نتیجه ویانتیجه ای که همش ضرره راباحضورخودت آنقدرپُرکن که 1٪درصدبه خانواده ام فکرم مشغول نباشد وکل سرگرمی من توباشی وبه سادگی بازی دنیاروبلدبشم میدونم توهم بازی رو بلدی! همم دوست داری معشوقت بازی روببره کمکم کن تاابدشاکرتم انشاالله. خوب استادعزیزمن ازاتفاقات سفرم تاجایی که درتوانم بودبراتون گفتم:کسانی که خوندن خداقوت بهشون میگم ،فقط برای یادآوری خودم وردپایی باشدبرای آینده گان،شاهنامه راآخرش خوش است !بعداز10روزسفرعالی ازتمام جهات آخرش که به خانه رسیدیم باعزیزدلم که درازکشیدیم چه گفتیم!؟آره گفتیم هیجاخونه ی خودآدم نمیشه! که به اعتقادمن اگه100٪آدمهااین حرف رونزنن90٪آدمهامیگن آخیش خانه خودمان راحتریم!از عزیزدلم پرسیدم ازاین سفررفتن وبرگشتن وگفتن خانه ی خودمان راحتریم چه نتیجه ای میگیری!؟گفت خوب خانه ی خودمان راحته،گفتم من نتیجه گرفتم که تاهستم مثل این10روزهمش تلاش میکردم ازفرصتهاخوب استفاده کنم توی هرشهری خریدامونوانجام بدیم به نحواحسن،خانه میگیریم گازخوراک پزی داره سریع غذادرست کنم ،فلاسکهاروآبجوش کنیم، ظرفهاروبشورم ،بطری آب بزارم یخ بزنه، والی آخره .وتوی این سفراینهاروبرای خودم مثال زدم که هربرداشتی که داشتم مثل اعمالم است!وتوی این سفردنیاکه مسیراست مقصدنیست! فرصت است. بی خبروقت معینی نیست !حالاهم لیلاجون همانکاری راانجام بده مثل اون10روزکه هزینه کردی شبی فلان قیمت کرایه خانه دادی،سوخت،هزینه ی دوتاماشین کردی بایدخوب استفاده کنی !حالاتوی این دنیاعمرت روصرف وخرج کردی لیلااعمالت چه شد!؟ داری هرآن به آخرسفردنیاقدم برمیداری هرقدم جلورفتن نزدیک شدن به مرگ=بانزدیک شدن شروع سفربعدی وتولددوباره که حالا دراینجاوقتی خداامانت شوازم گرفت میگم آآآآآآآآخخخخخخییییییشششششش حالاراحت شدم! اینجامیگم هیج جاخونه ی خودِآدم نمیشه حتی اگه لای پرقوباشی! خانه ی مردم بود!واین دنیای فانی همان خانه ی مردم است!خوب امیدوارم ردپام به دردکسی خورده باشه وگرنه اصلاقصدم ازسفرم به رُخ کشیدن کسی نبود.عاشقتونم