توحید عملی | قسمت ۲ - صفحه 48 (به ترتیب امتیاز)

به نام یگانه صاحب اختیار جهان و جهانیان

سلااام

این راه، این مسیر ، این هدایت زیباترین قسمت زندگیمه.

این راه خیلی چیزارو ازم گرفت که نه تنها دلگیر و ناراحت نشدم بلکه مثل یه پرنده که از قفس میاد بیرون، بالهاشو باز می کنه و چند باررررر پی در پی به بالا می پره .‌

این راه منو از قفسی که خودم ساخته بودم آزاد کرد.

قفس تنگ توسل و حساب باز کردن روی آدما چه اماما و چه آدمای عادی دیگه.

قفس تنگ ترس هایی که بالهامو به تنم چسبونده بود و اجازه نمی داد ببنیمشون و پاهام از شدت ترس قدرت قدم برداشتن نداشت.

قفس تنگی از باورهای عاریه ای که از آدما، پدرم، مادرم و تمامِ آدم های مهم زندگیم گرفته بودم.

قفس تنگ کوچک دیدن و کوچک خواستن در پی کوچک فکر کردن که همه ناشی از باورهای محدودم بودن.

قفس تنگ محدود شدن به آدم هایی که اونا هم خودشونو تو کوچه پس کوچه های ناامیدی و شرک و کفر و ترس و تردید گم کرده بودن.

اون قفس اونقدر رنج آور بود که لذت پرواز رو هر بار توی وجودم شعله ور تر می کرد و باعث می شد هر بار نگاهم به آسمون باشه که، خدایا می دونم هستی و دستمو می گیری.

خدا هست و خدا هست

دستامو گرفت و گذاشت اینجا. جایی که خودمو پیدا کردم و به واسطه ی اون خدارو بهتر شناختم.

از قفس آزاد شدم و بالهامو توی هوا تکون دادم. پاهای رفتنم جون گرفتن و نگاهم وسعت گرفت.

هر بار به واسطه ی هر باور توحیدی که در من شکل می گرفت، آدم ها و شرایطی از زندگیم کنار می رفتن و در عوض آدم های بهتری اومدن ولی من هر باررررر بیشتر احساسی از آزادی و رهایی توی وجودم شکل می گرفت که هر کسی بیاد، من وابسته نیستم…. .

استاااااد خداییش چه حالی داشتی و داری وقتی فهمیدی این مسیر سعادته….. .

استاد مرسی که هستین و خدا رو با تمام وجود فریاد می زنین. توحید رو فریاد می زنین.

این جمله تون زیباترین قسمت این فایله، «که وقتی روی آدما حساب باز می کنی، رفتارشون صد درجه با تو تغییر می کنه، روی آدما حساب باز نکن، روی خودتمممم حساب باز نکن، روی خدای آدما حساب باز کن»

چی بگممم….. . با خودم می گفتم باید نتایج بزرگ دستم باشه که بیام فریادش بزنم اما نتیجه ی بزرگ من همین رسیدن و درک خدایی هست که می گه از هر کسی برای تو کافی ترم. می گه بی حساب رزق می دم. می گه بر خودم واجب کردم که به تو رحمتم رو بدم. نتیجه ی بزرگ من همینه که شرک مخفی و پنهان چند سالم رو الآن ببینم و بفهمم و با قدرت اونو کنار بزنم و با تک تک سلول هام فریاد بزنم، ببین خدااااااااا، گفتی با من باش. با من که باشیییی، پادشاهییییی می کنی.

گفتی بندگی کن،خدایی می کنم. اومدم راه و رسم بندگی رو یاد بگیرم و بجا بیارم می دونم که تو خدایی و زیر وعده هات نمی زنی.

نتیجه ی بزرگ من اینه که، دیگه نگاهم به دست و عمل کسی نیست… ان شاالله

امشب بال پروازم خیلی خیلی قوی تر شد، حسش می کنممممم. نفسم آزاد تر شده و دارم راحت تر نفس می کشم که دیگه قرار نیست روی هیچ کسی حساب باز کنم و قرار نیست برای موفق شدنم به کسی وابسته باشم… ان شاالله

این راه خیلی چیزارو ازم گرفت، خیلی چیزایی که یه روزی، روزگاری فکر می کردم برای بودنم باید باشن ولی وقتی وارد این مسیر شدم تازه فهمیدم برای بودنم، همین که هستم و آفریده شدم زیباترین بهانه س برای بزرگ خواستن و زیبا زندگی کردن پس نیازی به اون همه بهانه ندارم و نباید داشته باشم که برای موفق شدن، برای خوب بودن نه پدر و مادر شرطه، نه دوست، نه آشنا، نه برادر، نه خواهر، نه همسر، نه چادر و نه توسل و نه هییییییییییییچ عامل بیرونی دیگه ای.

این راه چیزای بزرگتری بهم داد که هر بار بهشون محتاج تر و فقیر تر می شم. این راه خدا رو به من داد. خدایی رو در من زنده کرد که هر بار به وسعت هر درک بیشتر تشنه ی نزدیک شدن بهش و شناختنش می شم.

این راه منو به خودم شناسوند. منی که من نیست و وصله به یگانه خالق و صاحب اختیاری که در تمام ذرات عالم جاریه.

این راه آزادی و آزادگی رو در من زنده کرد.

این راه خدا رو به من داد.

خدایاااااااااااااا دمتتتتتتتت گرممممم که همیشه هستی.

خدایااااااااااا شکرت . با بهانه، بی بهانه، بییییی نهایتتتتتت شکررررررت. خداایااااا شکرررررررت که منو به این مسیر زیبا کشوندی.

شکرتتتت

استااااد مرسی . مرسی. مرسییییییی

من هر بار که این فایلارو دوره می کنم، هر بار به هر بهانه ای ، چه تضاد، چه عزت نفس و چه تقویت ایمان و باور توحیدی…. هر باااار متوجه شرک های مخفی می شمم . یعنی هر کدوم از این جمله ها مثل مثال دونه ی گندمی هست که می کاریم . پر برکت پر برکتتتتت.

این راه ادامه داره، چون این مسیر زیباااا انتهایی نداره. ان شاالله…….